การรับรู้ต่อประสบการณ์การเรียนวิชาภาคปฏิบัติของนักศึกษา หลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงบรรยาย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้ต่อประสบการณ์การเรียน
วิชาภาคปฏิบัติของนักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต คณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยรังสิต กลุ่ม
ตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 และ 4 ที่ลงทะเบียนเรียนในปีการศึกษา 2548 และ 2549 คณะ
พยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต จำนวน 35 คน เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ตามแนวทางที่ผู้วิจัย
สร้างขึ้น
ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต มีการรับรู้ต่อประสบการณ์การเรียนภาค
ปฏิบัติ 4 ด้าน คือ
1) สิ่งที่ได้จากการเรียนภาคปฏิบัติ ได้แก่ ความรู้และประสบการณ์ตรง ได้นำความรู้ทางทฤษฎีมา
ประยุกต์ใช้ทำให้เกิดความเข้าใจ จำได้ดีขึ้น ทำให้ทำข้อสอบได้ดีขึ้น เกิดทักษะความชำนาญ ทำให้เข้าใจ
ผู้ป่วยมากขึ้น ยึดผู้ป่วยเป็นศูนย์กลาง เข้าใจพี่พยาบาลและเข้าใจพ่อแม่และผู้อื่นมากขึ้น อยากเปลี่ยนแปลง
ตนเองให้ดีขึ้น นอกจากนี้ การฝึกภาคปฏิบัติมีผลต่อนักศึกษาในด้านต่างๆ คือ กล้าคิด กล้าตัดสินใจ กล้า
แสดงออก มีความมั่นใจมากขึ้นและมีเหตุผลมากขึ้น รู้จักและเข้าใจเพื่อนมากขึ้น เรียนรู้การปรับตัวกับเพื่อน
ปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม และเรียนรู้การทำงานเป็นทีม และการประสานงานกับคนอื่น ฝึกควบคุมสติ
เกิดความภาคภูมิใจที่สามารถช่วยเหลือผู้ป่วยได้ ได้เรียนรู้การบริหารเวลาและเข้าใจบทบาทวิชาชีพ
คุณลักษณะพยาบาลวิชาชีพ
2) สิ่งที่ประทับใจ/สิ่งที่ไม่ประทับใจคือ อาจารย์และพี่พยาบาล รถรับ-ส่ง ตัวอย่างที่ไม่ดี
3) อุปสรรค/วิธีการที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการเรียนรู้ ได้แก่ ความหลากหลายของผู้ป่วยมีน้อย อาจารย์
ดุและมีแนวทางการสอนที่แตกต่างกัน อีกทั้งงานที่มอบหมายมากเกินไป หนังสือในห้องสมุดมีน้อยและเก่า
นักศึกษาอ่านหนังสือน้อย ทำให้ไม่เข้าใจจริงและไม่มั่นใจในการตอบคำถาม แหล่งฝึกไกล ต้องตื่น แต่เช้า
ทำให้นอนไม่พอและมีเวลาศึกษาข้อมูลของผู้ป่วยจาก Chart น้อย
4) ข้อเสนอแนะต่ออาจารย์และการจัดแผนการฝึกภาคปฏิบัติ
ผลการวิจัยครั้งนี้ สะท้อนการรับรู้ต่อการเรียนวิชาภาคปฏิบัติของนักศึกษา หลักสูตรพยาบาลศาสตร
บัณฑิต คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต รวมทั้งข้อเสนอแนะจากนักศึกษา ซึ่งจะเป็นประโยชน์ใน
การปรับปรุงการเรียนการสอนภาคปฏิบัติและการพัฒนาหลักสูตรต่อไป