การแก้ปัญหาความวิตกกังวลในการพูดหน้าชั้นเรียนของนักศึกษา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อหาวิธีแก้ปัญหาความวิตกกังวลในการออกมาพูด
หน้าชั้นของนักศึกษา โดยนำวิธีการสอนหลากหลายมาใช้ในการเรียนการสอนวิชาภาษาไทย
เพื่อการสื่อสาร (THA106) ที่มีจุดประสงค์การเรียนเพื่อฝึกทักษะการใช้ภาษาไทยอย่างมี
ประสิทธิภาพทั้งด้านการฟัง พูด อ่าน และเขียน นอกจากนี้ยังเป็นวิชาบังคับหมวดพื้นฐานที่
นักศึกษาทุกคณะต้องเรียน จึงทำให้ มีความหลากหลายในหมู่ผู้เรียน ทั้งความแตกต่างเรื่องเพศ
วัย สาขาวิชาเรียน ที่ล้วนมีผลต่อพฤติกรรม และความสามารถของผู้เรียน
ผลการวิจัย โดยการวิเคราะห์แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับประสบการณ์
การพูดของผู้เรียนทั้งก่อนและหลังการเรียน ตลอดจนการสังเกตพฤติกรรม การสัมภาษณ์
ผู้เรียนพบว่า ปัญหาความวิตกกังวลในการพูดหน้าชั้น ของนักศึกษาเกิดจากเหตุปัจจัย
ทั้งภายในและภายนอก กล่าวคือ เหตุปัจจัยภายในตัวนักศึกษาที่คาดหวังกับคะแนนในการพูด
หน้าชั้น แต่ไม่มีประสบการณ์ ขาดทักษะ และไม่กล้าแสดงออกมาก่อน จึงเกิดความวิตกกังวล
เป็นอย่างมากในการออกมาพูดหน้าชั้น ส่วนเหตุปัจจัยภายนอกที่มีผลต่อนักศึกษาที่คาดหวัง
และไม่คาดหวังคะแนนจากการพูดหน้าชั้น คือบรรยากาศในชั้นเรียน อันประกอบด้วยตัวผู้สอน
และเพื่อนร่วมชั้นเรียน
การจัดบรรยากาศในชั้นเรียนให้มีความเป็นกันเองระหว่างผู้สอนกับผู้เรียน และระหว่าง
ผู้เรียนกับผู้เรียน ตลอดจนความสนุกสนานระหว่างเรียน สามารถลดความวิตกกังวลในการออก
มาพูดหน้าชั้นของนักศึกษาแต่ละคนได้ นอกจากนี้ การกำหนดเกณฑ์ประเมินการพูดที่ไม่สูง
จนผู้เรียนรู้สึกกดดันจนเกินไป ก็สามารถทำให้ผู้เรียนคลายความวิตกกังวลในการพูดได้เช่นกัน
จึงอาจกล่าวได้ว่า การแก้ปัญหาความวิตกกังวลในการพูดหน้าชั้นเรียนสามารถทำได้
ด้วยการจัดบรรยากาศการเรียนการสอนที่ไม่เคร่งเครียดและไม่กดดันผู้เรียนด้วยคะแนน แต่
เน้นการฝึกทักษะเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพในการพูดหน้าชั้นเรียนของผู้เรียนแต่ละคน