ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรู้การช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเทศบาลในเขตพื้นที่เทศบาลนครยะลา

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความรู้ และทัศนคติเกี่ยวกับการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรู้การช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเทศบาลในเขตพื้นที่เทศบาลนครยะลา กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาในครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษาที่ 2564 จำนวน 184 คน ขนาดกลุ่มตัวอย่างได้จากการคำนวนโดยใช้โปรแกรม G*Power 3.1.9.2 เครื่องมือวิจัยเป็นแบบทดสอบความรู้ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติค่าไคสแควร์ ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนเพศชายและหญิงเท่ากันร้อยละ 50.0 ส่วนใหญ่เคยได้รับข่าวสารจากสื่อต่างๆ เกี่ยวกับการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานร้อยละ 61.4 มีความรู้เกี่ยวกับการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานโดยเฉลี่ยเท่ากับ 10.1 ส่วนใหญ่มีความรู้อยู่ในระดับมากร้อยละ 37.5 และทัศนคติเกี่ยวกับการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานโดยเฉลี่ยเท่ากับ 33.0 ส่วนใหญ่อยู่ในระดับมาก ร้อยละ 49.4 นอกจากนี้ ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ปัจจัยความสัมพันธ์กับความรู้การช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 คือ สถานที่เรียน การได้รับข่าวสารจากสื่อต่างๆ รวมถึงทัศนคติเกี่ยวกับการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน และเพศไม่มีความสัมพันธ์กับความรู้การช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน