การเรียนรู้ตลอดชีวิตโดยมีหลักคิดโยนิโสมนสิการเป็นฐาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในปัจจุบันทุกสรรพสิ่งมีความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว การหยุดนิ่งอยู่กับที่จึงเท่ากับการถอยหลังอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นการเรียนรู้ตลอดชีวิต จึงนับเป็นกลไกสำคัญในการดำเนินชีวิตให้เป็นปกติสุขได้ เพื่อให้รู้เท่าทันสามารถปรับตัวเข้ากับความเปลี่ยนแปลงในโลกปัจจุบัน และพัฒนาตนต่อเนื่องไปให้เต็มศักยภาพ โดยเฉพาะการเรียนรู้ที่มีโยนิโสมนสิการเป็นฐาน จะทำให้การเรียนรู้มุ่งตรงไปสู่ความรู้แท้หรือแก่นขององค์ความรู้ สามารถนำมาปรับใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน เป็นตัวนำที่ทำให้การศึกษาเริ่มต้น หรือเป็นแกนนำของการพัฒนาปัญญาในการศึกษา
การเรียนรู้ตลอดชีวิตโดยมีหลักคิดโยนิโสมนสิการเป็นฐาน คือ การทำในใจโดยแยบคาย พิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เพื่อเข้าถึงความจริง เชื่อมโยงสู่ประสบการณ์การเรียนรู้จากภายนอกคือการรับรู้ และภายในคือการคิดค้น โดยเน้นที่อารมณ์หรือประสบการณ์จากภายในเป็นสำคัญ ส่วนประสบการณ์จากภายนอกย่อมนำมาสู่ภายในอีกทีหนึ่ง ทั้งนี้การเลือกใช้วิธีคิดแต่ละอย่าง หรือจะใช้แบบผสมผสานย่อมขึ้นอยู่กับดุลยพินิจให้เหมาะสมกับช่วงเวลา เหตุการณ์ สถานที่ และบุคคลที่แตกต่างกันออกไป
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรอบแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. (2564). พลิกโฉมประเทศไทยสู่ เศรษฐกิจสร้างคุณค่าสังคมเดินหน้าอย่างยั่งยืน. 91.
ดิลก บุญอิ่ม. (2561). การใช้หลักโยนิโสมนสิการแนวอริยสัจเป็นฐานการเรียนรู้ด้วยตนเองในการดำรงชีวิต. วารสาร มมร วิชาการล้านนา. 7(1): 72.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2547). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text [9 ตุลาคม 2564]
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศักรินทร์ ชนประชา. (2562). การศึกษาตลอดชีวิต. วารสาร AL-NUR บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ฟาฏอนี. 14(26): 159.
สุนทร สุนันท์ชัย. (2532). หลักและปรัชญาการศึกษาตลอดชีวิต. เอกสารการสอนชุดวิชาการศึกษาตลอดชีวิตและการศึกษานอกระบบ หน่วยที่ 1 เล่มที่ 1. สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2557). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2561). การเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิต (A Lifelong Learner). [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.trueplookpanya.com/blog/content/65649/-teaarttea-teaart. [10 ตุลาคม 2564]
สมเด็จพระญาณสังวร (สุวฑฺฒโน) สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก. (2553). การศึกษาเพื่อความเป็นคนที่สมบูรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: ผลึกไท.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). โยนิโสมนสิการวิธีคิดตามหลักพุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 24. (ฉบับข้อมูลคอมพิวเตอร์).
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2563). การศึกษาตลอดชีวิต. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.orst.go.th/royin/iwfm_list.asp?u=11 [9 ตุลาคม 2564]
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2549). การศึกษาเปรียบเทียบการพัฒนาการศึกษาไทยกับนานาชาติ: นวัตกรรมด้านการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อยกระดับการศึกษาเพื่อแรงงานไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. . [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.onec.go.th/index.php/book/BookView/1540 [10 ตุลาคม 2564]
สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. (1972). เอกสารสาระหลักการ และแนวคิดประกอบการดำเนินงาน กศน.: คัมภีร์ กศน. หน่วยศึกษานิเทศก์ สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพฯ: เอ็น.เอ รัตนะเทรดดิ้ง.
อุดม เชยกีวงศ์. (2551). การส่งเสริมการศึกษานอกระบบ และการศึกษาตามอัธยาศัย. กรุงเทพฯ: แปลนพริ้นติ้ง.
A.J. Cropley and R. H. Dave. (1978). Lifelong education and the training of teachers: Developing a Curriculum for teacher education on the basis of the principles of lifelong education. Oxford: Pergamon.
Medel-Añonuevo, C. (2001). Practicing lifelong learning in Asia in the 21st century. Hamburg, UNESCO Institute for Lifelong Learning.
R.H. Dave. (1976). Foundation of Lifelong Education. Paris: UNESCO.
UNESCO. (1970). An Introduction to Lifelong Education. Paris: UNESCO.
UNESCO. (2016). Education for people and planet: creating sustainable futures for all. Global education monitoring report. Paris. UNESCO. [Online]. Accessed: http://unesdoc.unesco.org/images/0024/002457/245752e.pdf. [10 October 2021].
Whitehead, A. N. (1931). Introduction. Business adrift. New York: McGraw-Hill.
