ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลกับรัฐศาสตร์ตามแนวพระพุทธศาสนาในบริบทประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะผู้นำยุคดิจิทัลเป็นแนวคิดที่เน้นการพัฒนาทักษะซึ่งการบริหารจัดการในโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วด้วยเทคโนโลยีสารสนเทศ ผลจากการศึกษาพบว่า ผู้นำยุคใหม่ต้องมีความสามารถในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลให้เกิดประโยชน์สูงสุด ความคล่องตัว (Agility) และสามารถปรับตัวได้ในสถานการณ์ที่ไม่แน่นอน นอกจากนี้ การตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ต้องอาศัยข้อมูลและนวัตกรรมที่ตอบสนองต่อความต้องการของสังคม ผู้นำยุคดิจิทัลจึงต้องมีวิสัยทัศน์กว้างไกล สามารถบริหารจัดการองค์กรอย่างมีประสิทธิภาพ และสร้างแรงบันดาลใจให้แก่บุคลากรภายใต้สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ในด้านของรัฐศาสตร์ ภาวะผู้นำมีบทบาทสำคัญต่อการกำหนดทิศทางของรัฐและนโยบายสาธารณะ ผู้นำที่มีประสิทธิภาพสามารถส่งเสริมธรรมาภิบาล (Good Governance) และสร้างระบบการบริหารที่โปร่งใสและมีประสิทธิผล ในยุคดิจิทัล การบริหารภาครัฐต้องปรับตัวให้ทันกับเทคโนโลยี เช่น การนำระบบรัฐบาลดิจิทัล (Digital Government) มาใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและความรวดเร็วในการให้บริการประชาชน ดังนั้น ภาวะผู้นำที่ดีจึงต้องสามารถประยุกต์ใช้หลักรัฐศาสตร์เพื่อขับเคลื่อนสังคมให้พัฒนาอย่างมั่นคงและยั่งยืน หลักพุทธศาสนามีแนวทางที่สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาภาวะผู้นำได้ โดยเฉพาะหลักทศพิธราชธรรม พรหมวิหาร 4 และอริยสัจ 4 ซึ่งเน้นความเมตตา ความเสียสละ และปัญญาในการบริหาร การนำหลักพุทธศาสนาไปใช้ในภาวะผู้นำจะช่วยให้ผู้นำสามารถตัดสินใจโดยคำนึงถึงประโยชน์ส่วนรวม ลดความขัดแย้ง และส่งเสริมความเป็นธรรมในสังคม การบูรณาการแนวคิดพุทธศาสนาเข้ากับภาวะผู้นำยุคดิจิทัลช่วยให้เกิดภาวะผู้นำที่มีคุณธรรมและมีประสิทธิภาพซึ่งสามารถขับเคลื่อนองค์กรและสังคมไปสู่ความเจริญก้าวหน้าอย่างยั่งยืน ผู้นำที่ยึดมั่นในหลักพุทธศาสนา จะสามารถสร้างองค์กรที่มีความมั่นคงทางจริยธรรม ปลูกฝังจิตสำนึกแห่งความรับผิดชอบ และส่งเสริมการพัฒนาภายใต้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งสอดคล้องกับความต้องการของสังคมไทยในปัจจุบัน
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ณัฐวุฒิ พงศ์สิริ. (2560). ผู้นำในยุคดิจิทัล Economy. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.dharmniti.co.th/ [13 กุมภาพันธ์ 2568].
ต้องลักษณ์ บุญธรรม. (2559). การเป็นผู้นำยุคเศรษฐกิจดิจิทัลกับการพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์กรทางการศึกษา. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 7 (1), 217-225.
ประเวศน์ มหารัตน์สกุล. (2550). ภาวะผู้นำ: ความเป็นไปในสังคมไทยและวิธีการแก้ไข. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2542). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2550). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
พรชัย เจดามาน และคณะ. (2564). การพัฒนาคุณลักษณะภาวะผู้นำแบบเหนือชั้นอย่างยั่งยืนที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในงานและความผูกพันองค์กรของบุคลากรทางการจัดการศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 11(1), 64-75.
มลิวัลย์ ธรรมแสง. (2558). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำด้านเทคโนโลยีเพื่อการศึกษาของผู้บริหารสถานศึกษา เฉพาะความพิการ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต. 11(2), 7-16.
สุภัชชา พันเลิศพาณิชย์. (2561). การพัฒนาภาวะผู้นำตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารบัณฑิตแสงโคม. 3(1), 86-97.
สุรสิทธิ์ ไกรสิน. (2565) ภาวะผู้นำแบบเหนือชั้นตามแนวพุทธศาสนาในยุคดิจิทัล. วารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์. 7(1), 25-36.
Brown, A., & Grant, G. (2019). Digital leadership: Managing the transition to a digital economy. Journal of Business Research, 104, 456-468.