THE STUDY OF EMOTIONAL COMMUNICATION FOR ENCOURAGING ETHICAL LEADERSHIP
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study the emotional communication to promote ethical leadership among school administrators under the Office of the Basic Education Commission (OBEC). This quantitative research involved a sample of 288 school administrators selected based on an appropriate sample size determined by the research framework. The research instrument was a questionnaire on emotional communication to promote ethical leadership with a reliability coefficient of 0.96 and validity ranging from 0.67 to 1.00. The data were analyzed using mean and standard deviation statistics. The research results were found as follows:
The emotional communication for promoting ethical leadership consists of four key components: 1) communication skills, 2) emotional skills, 3) emotional communication, and 4) ethical leadership. The overall condition of emotional communication for promoting ethical leadership among school administrators under the Office of the Basic Education Commission was rated at the highest level. When analyzed individually, the component of ethical leadership received the highest average score, followed by emotional communication, and communication skills, respectively. The component with the lowest average score was emotional intelligence.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กิตติศักดิ์ กาญจนครุฑ. (2567). การพัฒนารูปแบบผู้บริหารสถานศึกษาที่มีประสิทธิผล สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 10(2), 60-68.
จุฑามาศ ดีแป้น. (2563). การตัดสินใจของผู้บริหารกับประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานนทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฐิติพร ศุภสิทธิ์ธำรง. (2566). EQ (Emotional quotient) ความฉลาดทางอารมณ์. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2567,
จาก https://www.medparkhospital.com/lifestyles/eq-emotional-quotient.
ทัศนีย์ เจนวิถีสุข. (2554). การสื่อสารเชิงพุทธกับการเปลี่ยนแปลงเชิงสังคม. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธีร ชัยสุทธิ. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการสื่อสารความพึงพอใจต่อการสื่อสารและประสิทธิผลของการสื่อสารภายในองค์กรของผู้ปฏิบัติงานสังกัดสำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยบูรพา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (นวัตกรรมการสื่อสารทางการเมืองและสังคม) มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธีรวีร์ แพบัว. (2564). ทักษะการสื่อสารของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครู โรงเรียนมาตรฐานสากล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3 จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ฯ, 8(1), 55-68.
ธวัชชัย ศรีสุภา. (2558). การสื่อสารและการพัฒนาความสัมพันธ์ในชีวิตประจำวัน. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นันทนา นันทวโรภาส. (2564). การสื่อสารแบบรั่วๆ ของท่านผู้นำ อาจนำไปสู่วิกฤติยิ่งกว่า ? คุยกับ รศ.ดร.นันทนา ผู้นำระดับโลกที่ดีสื่อสารยังไง ?. หนังสือพิมพ์มติชนสุดสัปดาห์, 4(2564), 1-3.
พัณณ์ชิตา รุ่งหิรัญธนากิตติ์. (2559). ความฉลาดทางอารมณ์ ความสามารถในการสื่อสาร ความผูกพัน และความพึงพอใจในงาน และบรรยากาศในองค์กรที่มีอิทธิพลต่อผลการปฏิบัติงานของ พนักงานบริษัทเอกชนใน กรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิมหาบัณฑิต (บริหารธุรกิจ). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ไพโรจน์ ญัตติอัครวงศ์. (2562). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์กับผู้บริหารยุคใหม่. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 7(2), 12-26.
รัชนี จอมศรี. (2565). แนวทางการพัฒนาการสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจของผู้บริหารสถานศึกษา ในกลุ่มเครือข่ายส่งเสริมประสิทธิภาพศูนย์การศึกษาพิเศษ กลุ่มเครือข่ายที่ 9. วิทยานิพนธ์ปริญญา ครุศาสตรมหาบัณฑิต
(การบริหารจัดการการศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วลัยพร ศรีรัตน์. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความฉลาดทางอารมณ์. วารสารวิชาการร้อยแก่นสาร, 6(10), 408-422.
วิชชา จันทร์ทอง. (2564). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง ปัจจัยการสื่อสาร ความฉลาดทางอารมณ์ และ ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานจากที่บ้านของพนักงานบริษัท ฟิลิปส์ประเทศไทย จำกัด. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต (การจัดการ). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิไลลักษณ์ รู้กิจ. (2567). ภาวะผู้นําเชิงคุณธรรมจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคการเปลี่ยนแปลงของโลก. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(2), 427-446.
วิศิษฎ์ เกตุรัตนกุล. (2566). รูปแบบการสื่อสารเพื่อสร้างความร่วมมือกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียโครงการโรงไฟฟ้าชุมชนเพื่อเศรษฐกิจฐานรากในเขตภาคเหนือของประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(2), 237-250.
สิงห์คำ ยอดปานันท์. (2562). ภาวะผู้นำเชิงวิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการบริหาร การเปลี่ยนแปลงในสถานศึกษาสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 38. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (บริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุนิสา โกยดี. (2559). การสื่อสารในองค์กร. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อับดุลฮาเร็ม ยูโซ๊ะ. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
เอกชัย ลวดคำ. (2565). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
เอกรงค์ ปั้นพงษ์. (2566). พลังการสือสารผ่านแนวคิดอำนาจละมุน (Soft power) ของประเทศญี่ปุ่นใน หนังสือการ์ตูนยอดต่พิมพ์อันดับ 1 ของโลก “วันพีซ”. วารสารนิเทศศาสตร์ปริทัศน์ คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต, 27(2).
Boomsma, A., & Hoogland, J. J. (2001). The robustness of LISREL modeling revisited. Structural equation models: Present and future. A Festschrift in honor of Karl Jöreskog,2(3), 139-168.
Brown, M. E., & Treviño, L. K. (2006). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. The Leadership Quarterly, 17(6), 595-616.
Ceyda Başoğul. (2016). Role of Emotional Intelligence in Conflict Management Strategies of Nurses. Asian Nursing Research, 10(2016), 228-233.
Goleman, D. (1995). Emotional intelligence: why it can matter more than IQ. New York: Bantam.
Griffin, Ricky W., and Gregory Moorhead. (2014). Organizational Behavior Managing People and Organizations. (11th ed.). Ohio: Cengage Learning.
Robbins, S.P., and Judge, T. (2013). Organization behavior. Upper Saddle River, New Jersey: Pearson.
Solomon, D. H., & Theiss, J. A. (2012). Interpersonal communication: Putting theory into practice. SAGE Publications.
The Oxford Review. (2024). Affective Communication: Definition and explanation. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2567, จาก https://oxford-review.com/oxford-review-encyclopaedia-terms/affective-communication.
