เสน่ห์สำนวนภาษาไทยเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย

Main Article Content

ธัญญารัตน์ ชื่นแสงจันทร์

บทคัดย่อ

ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีความงามและมีความไพเราะ เพราะภาษาไทยเป็นภาษาที่มีเสียงสระ และเสียงพยัญชนะ ที่มีการผสมผสานกันอย่างลงตัว น่าทึ่งแล้วยังมีเสียงวรรณยุกต์ที่มีเสียงสูงเสียงต่ำแห่งดนตรี อีกทั้งเรื่องความงดงามของภาษาที่มีการสรรคำมาใช้ในลักษณะต่างๆ ทั้งการเล่นคำ การหลากคำ การใช้สำนวนไทย สำนวนไทยที่มีมูลเหตุหรือที่มาจากแหล่งต่างๆ กัน เช่น เกิดจากธรรมชาติ อาชีพหรือสิ่งแวดล้อมในชีวิต การกระทำของมนุษย์ การละเล่น และการพนัน เป็นต้น สำนวนไทยจึงมีความสำคัญในการบันทึกสภาพความเป็นอยู่ของแต่ละสังคมไว้เป็นหลักฐาน และถ่ายทอดวัฒนธรรม สภาพชีวิตตามยุคสมัยในแง่มุมต่างๆ โดยให้ได้รู้ความหมายของสำนวน ลักษณะของสำนวน มูลเหตุการณ์เกิดของสำนวน เนื้อหาของสำนวน โครงสร้างของสำนวน และประเภทของสำนวน หรือการใช้โวหารต่างๆ เหล่านี้ล้วนแสดงถึงความมีเสน่ห์แห่งภาษาอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่ง ภาษาไทยถือว่าเป็นวัฒนธรรมประจำชาติแขนงหนึ่งที่มีความสำคัญยิ่งและเป็นเครื่องมือสำคัญของการติดต่อสื่อสารระหว่างกัน ผู้ที่สามารถใช้ภาษาได้ดีจึงสามารถประสบความสำเร็จในการสื่อสารในระดับต่างๆ ได้เป็นอย่างดี และในทางกลับกัน หากมีการนำภาษาไปใช้ไม่เหมาะสม ความผิดเพี้ยนแห่งภาษาย่อมจะส่งผลให้เกิดความเสียหายหลายประการอย่างแน่นอน ทั้งความเสียหายโดยตรงคือการใช้สื่อสารอาจไม่ประสบความสำเร็จแล้ว ยังมีความเสียหายของภาษาอันเป็นเอกลักษณ์ของชาติที่เราต่างภาคภูมิใจกันมาช้านาน

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชื่นแสงจันทร์ ธ. (2023). เสน่ห์สำนวนภาษาไทยเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย. วารสารสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม, 3(1), 21–33. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/src/article/view/61
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

บุปผา บุญทิพย์. (2531). คติชาวบ้าน. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ประเทือง คล้ายสุบรรณ์. (2517). สำนวนไทย. พระนครศรีอุธยา : วิทยาลัยครูพระนครศรีอยุธยา.

นิตยา กาญจนะวรรณ. (2547). เสน่ห์ภาษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.

ราชบัณทิตยสถาน.(2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณทิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักพิทพ์อักษรเจริญทัศน์.

ราชบัณทิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณทิตยสถาน พ.ศ.2542. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

เรไร ไพรวรรณ์. (2551). วรรณกรรมท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

สง่า กาญจนพันธุ์. (2538). สำนวนไทย. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).