An Analytical Study of Spiritual Well-being According to Moderate Postmodern Philosophy

Main Article Content

Itthisak Leryotpornchai

Abstract

The objective of this research is to analyze intellectual well-being according to the post-modern philosophical framework. The research employs a qualitative approach, involving content analysis and interviews with qualified individuals. The research findings indicate that Spiritual Well-being According to Moderate Postmodern Philosophy, encompasses happiness derived from wisdom, which includes creativity, self-adjustment, cooperation, and seeking knowledge together at its foundational level. At the intermediate level, intellectual well-being involves the happiness derived from cultivating ethical qualities in oneself and others. At the advanced level, it signifies happiness resulting from problem-solving, personal development, and the application of reason to enhance the quality of life for oneself and others.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

How to Cite
Leryotpornchai, I. . (2023). An Analytical Study of Spiritual Well-being According to Moderate Postmodern Philosophy. Journal of Social Religion and Culture, 4(2), 12–19. retrieved from https://so12.tci-thaijo.org/index.php/src/article/view/713
Section
Research article
Author Biography

Itthisak Leryotpornchai, Center of Sufficiency Studies, Graduate School, Suan Sunandha Rajabhat University, Thailand

Ph.D. (Philosophy and Ethics)

References

โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และนภนาท อนุพงศ์พัฒน์. (2560). สุขภาพทางปัญญา: จิตวิญญาณ ศาสนาและความเป็นมนุษย์. นนทบุรี: สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ.

ชมพู โกติรัมย์, พันยา เขียวบุญจันทร์, สุรีพร เขียวบุญจันทร์, สุปัญญา จันทร์ศรี. (2563). ศึกษาพุทธธรรมเพื่อสังเคราะห์เป็นรูปแบบเสริมสร้างสุขภาวะทางปัญญา: กรณีศึกษาวัดป่าเจริญราช อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(4), 120-133.

ดวงฤทัย ตี่สุข, เมธี เมธีสวัสดิ์กุล, พัชราภัณฑ์ ไชยสังข์. (2565). แนวทางการออกแบบปรับปรุงสภาพ แวดล้อมทางกายภาพภายในที่พักอาศัยที่ส่งเสริมสุขภาวะทางกาย จิตใจและปัญญาของผู้สูงอายุตามแนวคิดการออกแบบเพื่อทุกคน. วารสารวิชาการสถาปัตยกรรมศาสตร์, 75, 73-90.

ทรงยศ สาโรจน์. (2565). การส่งเสริมโรงเรียนสุขภาวะในโรงเรียนขนาดเล็ก ด้วยกระบวนการเรียนรู้โดยให้ผู้เรียนใช้ปัญหาเป็นฐาน. วารสารสังคมพัฒนศาสตร์, 5(1), 44-57.

ธนันต์ชัย พัฒนะสิงห์, พระมหาเผื่อน กิตฺติโสภโณ, พระครูพิพิธปริยัติกิจ และลำพอง กลมกู. (2561). โมเดลของความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ส่งผลต่อสุขภาวะทางปัญญาของวัยรุ่น. วารสารสันติศึกษา ปริทรรศน์ มจร, 6(sp1), 406-417.

ปมณฑ์ณัฐ จงวัฒนานุกูลกิจ, สิริวัฒน์ ศรีเครือดง, ลำพอง กลมกูล. (2563). รูปแบบพุทธจิตวิทยาเพื่อสร้างเสริมสุขภาวะทางปัญญาของจิตอาสาในกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรม. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(1), 185-196.

ประเวศ วะสี. (2552). สร้างคุณค่าความเป็นคน สร้างสุขภาพชุมชนให้เข้มแข็ง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: บริษัท คิวทีพี.

ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์. (2552). 19 ปุจฉา พัฒนาจิตวิญญาณ. กรุงเทพฯ: แผนงานพัฒนาจิตเพื่อสุขภาพ มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

พระภูชิสสะ ปญฺาปโชโต. (2562). การเสริมสร้างสุขภาวะตามหลักภาวนา 4 ของผู้สูงอายุในตำบลยางฮอม อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 4(1), 49-63.

พระมหาประยูร โชติวโร (คำมา), ปฏิธรรม สำเนียง, นงลักษณ์ ยอดมงคล และชาลีมาศ ตันสุเทพวีรวงศ์. (2565). สุขภาวะองค์รวมเชิงพุทธของพระสงฆ์: นโยบาย สิทธิประโยชน์ และรูปแบบการเกื้อกูลต่อชุมชนในสังคมไทย. วารสารวิจยวิชาการ, 5(4), 1-12.

ไพฑูรย์ สวนมะไฟ, พระมหาคมคาย สิงห์ทอง และรมิดา สวนมะไฟ. (2565). การส่งเสริมสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธในโรงเรียนผู้สูงอายุจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์, 7(1), 141-151.

มนตรี หลินภู, นฤมล พระใหญ่, อัจศรา ประเสริฐสิน, ประทีป จินงี่. (2565ก). รูปแบบการให้คำปรึกษากลุ่มตามแนวสติปัฏฐาน เพื่อสร้างเสริมสุขภาวะทางปัญญาตามหลักพุทธธรรมของผู้ต้องขัง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 10(2), 693-705.

มนตรี หลินภู, นฤมล พระใหญ่, อัจศรา ประเสริฐสิน, ประทีป จินงี่. (2565ข). การวิเคราะห์องค์ประกอบสุขภาวะทางปัญญา ตามหลักพุทธธรรมของผู้ต้องขังคดียาเสพติด. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 22(4), 15-28.

รัตติกรณ์ จงวิศาล และคณะ. (2561). จิตวิทยาองค์การ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เลอลักษณ์ มหิพันธุ์, ชนัดดา แนบเกษร, ดวงใจ วัฒนสินธุ์. (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับสุขภาวะทางปัญญาของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภท. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 31(2), 29-42.

สุรชาติ ณ หนองคาย. (2561). สุขภาพจิตวิญญาณ สุขภาพทางปัญญาและความรอบรู้ด้านสุขภาพเหมือนหรือต่างกันอย่างไร. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 4(1), 1-7.

เสาวภา เล็กวงษ์, วรรณรัตน์ ลาวัง, สมสมัย รัตนกรีฑากุล. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อสุขภาวะทางปัญญาของญาติผู้ดูแลคนพิการทางการเคลื่อนไหวหรือทางร่างกาย. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 30(1), 102-112.

อนุสรณ์ แน่นอุดร, พัชราภัณฑ์ ไชยสังข์, ยชญ์รวินทร์ จรบุรมย์, อุบลวนา ขวัญบุญจันทร์, นพภัสสร วิเศษ, วรรัตน์ มากเทพพงษ์, รัชพร ศรีเดช, จิราวรรณ ศิริโสม, เมธี เมธีสวัสดิ์กุล และดวงฤทัย ตี่สุข. (2564). การพัฒนาออกแบบที่พักอาศัยเสริมสร้างสุขภาวะทางปัญญาในผู้สูงอายุ. วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิก โรงพยาบาลพระปกเกล้า, 38(4), 482-490.

อารยา พรายแย้ม และคณะ. (2552). การสังเคราะห์ความรู้ทางด้านการพัฒนาจิตปัญญา (วิญญาณ) จากเรื่องเล่า ความสำเร็จของผู้ให้บริการและผู้รับบริการในระบบสุขภาพ. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสด.