เสน่ห์สำนวนภาษาไทยเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
ภาษาไทยเป็นภาษาที่มีความงามและมีความไพเราะ เพราะภาษาไทยเป็นภาษาที่มีเสียงสระ และเสียงพยัญชนะ ที่มีการผสมผสานกันอย่างลงตัว น่าทึ่งแล้วยังมีเสียงวรรณยุกต์ที่มีเสียงสูงเสียงต่ำแห่งดนตรี อีกทั้งเรื่องความงดงามของภาษาที่มีการสรรคำมาใช้ในลักษณะต่างๆ ทั้งการเล่นคำ การหลากคำ การใช้สำนวนไทย สำนวนไทยที่มีมูลเหตุหรือที่มาจากแหล่งต่างๆ กัน เช่น เกิดจากธรรมชาติ อาชีพหรือสิ่งแวดล้อมในชีวิต การกระทำของมนุษย์ การละเล่น และการพนัน เป็นต้น สำนวนไทยจึงมีความสำคัญในการบันทึกสภาพความเป็นอยู่ของแต่ละสังคมไว้เป็นหลักฐาน และถ่ายทอดวัฒนธรรม สภาพชีวิตตามยุคสมัยในแง่มุมต่างๆ โดยให้ได้รู้ความหมายของสำนวน ลักษณะของสำนวน มูลเหตุการณ์เกิดของสำนวน เนื้อหาของสำนวน โครงสร้างของสำนวน และประเภทของสำนวน หรือการใช้โวหารต่างๆ เหล่านี้ล้วนแสดงถึงความมีเสน่ห์แห่งภาษาอย่างน่าอัศจรรย์ยิ่ง ภาษาไทยถือว่าเป็นวัฒนธรรมประจำชาติแขนงหนึ่งที่มีความสำคัญยิ่งและเป็นเครื่องมือสำคัญของการติดต่อสื่อสารระหว่างกัน ผู้ที่สามารถใช้ภาษาได้ดีจึงสามารถประสบความสำเร็จในการสื่อสารในระดับต่างๆ ได้เป็นอย่างดี และในทางกลับกัน หากมีการนำภาษาไปใช้ไม่เหมาะสม ความผิดเพี้ยนแห่งภาษาย่อมจะส่งผลให้เกิดความเสียหายหลายประการอย่างแน่นอน ทั้งความเสียหายโดยตรงคือการใช้สื่อสารอาจไม่ประสบความสำเร็จแล้ว ยังมีความเสียหายของภาษาอันเป็นเอกลักษณ์ของชาติที่เราต่างภาคภูมิใจกันมาช้านาน
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
บุปผา บุญทิพย์. (2531). คติชาวบ้าน. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ประเทือง คล้ายสุบรรณ์. (2517). สำนวนไทย. พระนครศรีอุธยา : วิทยาลัยครูพระนครศรีอยุธยา.
นิตยา กาญจนะวรรณ. (2547). เสน่ห์ภาษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
ราชบัณทิตยสถาน.(2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณทิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักพิทพ์อักษรเจริญทัศน์.
ราชบัณทิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณทิตยสถาน พ.ศ.2542. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
เรไร ไพรวรรณ์. (2551). วรรณกรรมท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
สง่า กาญจนพันธุ์. (2538). สำนวนไทย. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).