Buddhists in the 21st century
Main Article Content
Abstract
This article is written about the development of Buddhist communities in the 21st century, telling people in the community to have a better understanding of Buddhist principles. Look at how people in the community have the intention of self-development and community development. This group of Buddhists in the 21st century is very united by conflict. Or various phenomena that occur with Buddhists and the clergy themselves the community therefore cooperates and creates tools to protect themselves from various threats that appear in different forms. And along with building a Buddhist community in the 21st century efficiently hardened with a central process and an all-round view Therefore, it can create and develop people in the community. And develop society to be in the principles of moral self-imposed that is the doctrine in Buddhism as well. Therefore, it is important for people in the community to develop and create a greater understanding of Buddhism.
Downloads
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ครรชิต พุทธโกษา. (2554). คู่มือการพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
ดวงละภา กุดนอก. (2551). ยุทธศาสตร์การพัฒนากิจกรรมค่ายเยาวชนเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตของนักเรียน ตำบลโนนหอม อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ธีระพล อรุณะกสิกร และคณะ. (2546). พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็กพร้อมด้วยกฎกระทรวงระเบียบคณะกรรมการคุ้มครองเด็กแห่งชาติและระเบียบกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
ปัญญานันทมุนี. (ม.ป.ป.). ทางสายกลาง. นนทบุรี: ศูนย์สืบอายุพระพุทธศาสนา วัดชลประทานรังสฤษฏ์.
ประเวศ วะสี. (2540). พระสงฆ์กับการรู้เท่าทันสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2548). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพฯ: เอส. อาร์. พริ้นติ้ง. แมส. โปรดักส์ จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (ม.ป.ป.). หน้าที่ความเป็นกัลยาณมิตร ลักษณะเพื่อนชั่ว-เพื่อนดี. กรุงเทพฯ: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
พระพรหมมังคลาจารย์ (ปัญญานันทะ). (ม.ป.ป.). งานคือชีวิต ชีวิตคืองานบันดาลสุข. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม.
พิทูรย์ มลิวัลย์ และไสว มาลาทอง. (2533). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วัชระ งามจิตรเจริญ. (2561). พุทธศาสนาเถรวาท. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สิริกร ไชยมา. (2544). ภูมิปัญญาในวิถีชีวิตชาวล้านนา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โครงการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่นโรงเรียนรองกวางอนุสรณ์.
สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานเยาวชนแห่งชาติ. (2545). 25 ปี สยช. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สมบูรณ์ สุขสำราญ. (2530). การพัฒนาตามแนวพุทธศาสนา กรณีศึกษาพระสงฆ์นักพัฒนา. กรุงเทพฯ: สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย.