ศึกษาวิเคราะห์อุดมคติจักรพรรดิราชในตำนานจามเทวีวงศ์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาอุดมคติจักรพรรดิราชในตำนานจามเทวีวงศ์ 2) เพื่อวิเคราะห์อุดมคติจักรพรรดิราชในตำนานจามเทวีวงศ์ จากแนวคิดที่มีปรากฏในตำนานจามเทวีวงศ์นั้นทำเกิดข้อสงสัยว่า พระพุทธศาสนาเถรวาทยอมรับสิทธิในการปกครองบ้านเมืองของสตรีหรือไม่ เพื่อความกระจ่างผู้เขียนจึงจำเป็นต้องวิจัยเชิงปรัชญา โดยมีกรอบศึกษา ดังนี้ 1. ภาวะหลุดพ้นและการเข้าถึงภาวะหลุดพ้นของมนุษย์ 2. วิธีปฏิบัติต่อมนุษย์เพื่อช่วยให้มนุษย์เข้าถึงภาวะหลุดพ้น 3. คุณค่าของวิธีปฏิบัติต่อมนุษย์เพื่อช่วยให้มนุษย์เข้าถึงภาวะหลุดพ้นตามอุดมคติจักรพรรดิราชที่มีปรากฏในจักกวัตติสูตรและตำนานจามเทวีวงศ์ ผลการศึกษาพบว่า ตำนานจามเทวีวงศ์ยอมรับสิทธิในการปกครองบ้านเมืองของสตรี เพราะความปรารถนาที่จะช่วยให้มนุษย์ในสังคมได้เข้าถึงภาวะหลุดพ้นไม่ถูกจำกัดด้วยเพศบุรุษหรือสตรี เพราะปัญญาที่จะช่วยให้มนุษย์ในสังคมได้เข้าถึงภาวะหลุดพ้นของสตรีเท่าเทียมกับบุรุษ ดังนั้น ความศรัทธาของมนุษย์ที่มีต่อผู้ปกครองจึงเป็นเรื่องสำคัญ ส่วนเงื่อนไขของวิธีปฏิบัติต่อมนุษย์ในสังคมของผู้ปกครองคือกำลังใจในการโน้มน้าวมนุษย์ให้หันมาปฏิบัติตามหลักพุทธธรรม เพราะกำลังในการโน้มน้าวใจมนุษย์ให้หันมาปฏิบัติตามหลักพุทธธรรมของสตรีไม่ด้อยกว่าบุรุษ ดังนั้น แม้มีแสนยานุภาพรุนแรง แต่ผู้ปกครองไม่จำเป็นต้องใช้แสนยานุภาพ
Downloads
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการศาสนา. (2521). พระไตรปิฎกฉบับหลวง. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระยาลิไท. (1990). ไตรภูมิกถา. กรุงเทพฯ: คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระโพธิรังสี. (2473). จามเทวีวงษ์. พงศาวดารเมืองหริภุญชัยทั้งภาษาบาลีและคำแปล. พระนคร: สมเด็จเจ้าฟ้ากรมขุนอู่ทองเขตขัตติยนารี ทรงแจกในการพระราชกุศลสมโภชพระอัฏฐิพระวิมาดาเธอ กรมพระสุทธาสินีนาฏ.
พระธรรมปิฎก. (2531). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2542). ธรรมรัฐธรรมราชา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมเด็จพระญานสังวร. (2553). ปัญญาในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สุมาลี มหณรงค์ชัย. (2550). พุทธศาสนามหายาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สยาม.
พุทธทาสภิกขุ. (2529). ธัมมิกสังคมนิยม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2535). ราชนีติ-ธรรมนีติ. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
สุรพศ ทวีศักดิ์. เมื่อพระอ้างพระไตรปิฎก “ผู้หญิงไม่ควรเป็นผู้นำประเทศ”. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา:<https://prachatai.com/journal/2011/09/37038 [11 October 2021]
สมเด็จพระสังฆราช สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช. (2549). หลักพระพุทธศาสนา 17 ปี แห่งการสถาปนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สุรวัฒน์.
Sunai Chutintranond. (1990). Cakravartin: The Ideology of Traditional Warfare in Siam and Burma, 1548-1605. Ph.D. diss, Cornel University.