เครือข่ายการสื่อสารของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ในภาวะวิกฤต การแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 กรณีศึกษา : อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย

ผู้แต่ง

  • สุรีภรณ์ สุวรรณเมฆ สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
  • เสริมศิริ นิลดำ สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

คำสำคัญ:

เครือข่ายการสื่อสาร, อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน, เชื้อไวรัสโคโรนา 2019

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาเครือข่ายการสื่อสารของ อสม. อ.แม่สาย จ.เชียงราย ในภาวะวิกฤตการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการสื่อสารของ อสม. อ.แม่สาย จ.เชียงราย ในภาวะวิกฤตการแพร่ระบาดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 โดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่มกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลที่เป็น อสม. ในเขตพื้นที่อ.แม่สาย จ.เชียงราย จำนวน 38 คน

ผลการวิจัยพบว่า ลักษณะของเครือข่ายการสื่อสารของ อสม. อ.แม่สาย จ.เชียงราย ได้แก่ 1) เป้าหมายและบทบาทของ อสม. 2) ทิศทางการสื่อสารของเครือข่าย อสม. 3) รูปแบบการสื่อสารเครือข่ายแบบผสม ส่วนประเภทสื่อที่ใช้ของเครือข่ายการสื่อสาร อสม. พบว่า มี 4 ประเภท ได้แก่ 1) สื่อบุคคล 2) สื่อใหม่ 3) สื่อสถานที่ 4) กลุ่มสื่อเฉพาะกิจ และปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการสื่อสารของ อสม. ประกอบด้วย ปัจจัยภายในเครือข่าย ประกอบด้วย 6 ส่วน ได้แก่ 1) ประสบการณ์ในการทำงาน 2) บุคลิกภาพของ อสม. 3) ความสามารถในการสื่อสารของ อสม. 4) ความสัมพันธ์แบบเครือญาติของ อสม. 5) ขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติหน้าที่ของ อสม. และ 6) ความสามัคคีของ อสม. ส่วนปัจจัยภายนอกที่ส่งผลต่อความสำเร็จ ประกอบด้วย 3 ปัจจัย ได้แก่ 1) การสนับสนุนจากภาครัฐ 2) การสนับสนุนจากหน่วยงานเอกชน และ 3) สวัสดิการจากนักการเมืองท้องถิ่น

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-08-06