การประยุกต์ใช้พุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยหลักเบญจศีลในการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมเยาวชนในสังคมดิจิทัล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของเยาวชนในสังคมดิจิทัล 2) เพื่อศึกษาพุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยหลักเบญจศีล 3) เพื่อประยุกต์ใช้พุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยหลักเบญจศีลในการพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของเยาวชนในสังคมดิจิทัล เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการวิจัยเชิงเอกสาร ภายใต้กระบวนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน เพื่อนำไปสู่การประยุกต์องค์ความรู้ทางปรัชญาและพระพุทธศาสนา ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของเยาวชนต้องพัฒนาทั้ง 3 ทางควบคู่กันไป คือ ทางจิตใจ ทางสติปัญญา และทางพฤติกรรม เพื่อต้องการให้บุคคลได้เป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์ มีน้ำใจ ไม่ทอดทิ้งกัน ความมีจิตสาธารณะรับผิดชอบต่อส่วนรวม มีความขยันขันแข็ง อดทน อดกลั้น พึ่งตนเองได้ ไม่มัวเมาในอบายมุข มีสัมมาชีพ มีความพอเพียง มีความเคารพศักดิ์ศรีและคุณค่าความเป็นคนของทุกคน 2) หลักเบญจศีลเป็นหลักธรรมพื้นฐานของมนุษยธรรมที่ก่อให้เกิดความสงบสุขในสังคมของมนุษย์ทำให้คนเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ และธรรมที่คู่กัน ก็คือ เบญจธรรม 5 ทั้งเบญจศีลและเบญจธรรมเป็นจริยธรรมขั้นมูลฐานนั้น เพราะเป็นข้อปฏิบัติขั้นต้น เช่นเดียวกับการลงรากเสาเข็มไว้เป็นอย่างดีย่อมสามารถรับน้ำหนักอาคารสูงใหญ่หลายชั้นได้ 3) การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมเยาวชนในสังคมดิจิทัล มองปัญหาเกิดจากกิเลสตัณหาของมนุษย์ ถ้าสามารถลดละกิเลสตัณหาของมนุษย์ได้  ปัญหาก็จะลดละหรือหมดไป การประยุกต์ให้สอดคล้องกับความเปลี่ยนแปลงของโลกได้อย่างเท่าทัน มีสติสัมปชัญญะไม่หลงงมงายในเรื่องที่ไร้สาระ ก่อให้เกิดประโยชน์ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้นและสามารถอยู่ร่วมในสังคมอย่างมีความสุข