กลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดที่เหมาะสมสำหรับผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรเพื่อเพิ่มขีดความสามารถทางการแข่งขันของชุมชนบ้านหว้าน ตำบลน้ำคำ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเพื่อศึกษากลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดที่เหมาะสมสำหรับผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรเพื่อเพิ่มขีดความสามารถทางการแข่งขันของชุมชนบ้านหว้าน ตำบลน้ำคำ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ เป็นการวิจัยแบบผสม (Mix Method) เก็บตัวอย่างจากเกษตรกรบ้านหว้าน จำนวน 92 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม ทำการสุ่มแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ยร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและบรรยายเชิงพรรณนา ทำการสนทนากลุ่มจากเกษตรกรบ้านหว้านเพื่อวิเคราะห์สภาพแวดล้อมและทำการระดมสมองจากผู้มีส่วนเกี่ยวข้องจำนวน 7 คน เพื่อศึกษากลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาด ทำการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากการจดบันทึก วิเคราะห์ข้อมูลเนื้อหากับทฤษฎี สรุปผลการวิจัยพบว่าผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุ 60 ปีขึ้นไป มีการศึกษาระดับประถมศึกษา อาชีพหลักคืออาชีพเกษตรกร มีรายได้เฉลี่ยไม่เกิน 50,000 บาทต่อปี ส่วนใหญ่มีระยะเวลาในการทำการเกษตรมากกว่า 21 ปีขึ้นไป ขีดความสามารถทางการแข่งขันด้านการสร้างความแตกต่างพบว่าเกษตรกรมีผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพ ด้านผู้นำต้นทุนพบว่ามีการนำวัสดุหรือวัตถุดิบในท้องถิ่นที่เอื้อต่อการผลิตสินค้าเกษตรมาใช้และด้านการมุ่งเฉพาะส่วนพบว่ามีผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรไว้เพียงพอต่อความต้องการของลูกค้าทำให้ตอบสนองลูกค้าได้รวดเร็ว ส่วนกลยุทธ์การตลาดที่เหมาะสมสำหรับผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรนั้นพบว่ากลยุทธ์ด้านผลิตภัณฑ์ควรมีความปลอดภัยจากสารเคมี ผลิตภัณฑ์ต้องตรงตามความต้องการของลูกค้า ด้านราคาต้องมีการกำหนดราคาหลายระดับราคา สร้างมูลค่าเพิ่มให้กับผลิตภัณฑ์ด้วยการแปรรูป ด้านการจัดจำหน่ายควรมีการสร้างพันธมิตรทางการค้า มีการเพิ่มช่องทางการจัดจำหน่ายทั้งออฟไลน์และออนไลน์มและด้านการส่งเสริมการตลาดควรมีการสื่อสารทางการตลาดผ่านสื่อสังคมออนไลน์และใช้ดิจิทัลมาร์เก็ตติ้งในการสื่อสารการตลาดเชิงบูรณาการ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จุฑารัตน์ อุชชิน, & ธนกฤต ทุริสุทธิ์. (2562). กลยุทธ์ทางการตลาดสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่ง ผลิตภัณฑ์ของกลุ่มผู้ผลิตชุมชนในอำเภอเพ็ญ จังหวัดอุดรธานี. สืบค้นเมื่อ 29
กรกฎาคม 2567 จาก https://conference.kku.ac.th/colaimg/files/articles /b2816-p-9-.pdf
ณัฐธิดา อินทร์ตาล. (2564).“กลยุทธ์การตลาด 7Ps ที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงลักษณะภูมิปัญญาท้องถิ่นกรณีศึกษาผ้าไหม บ้านแสนสุข ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัด สุรินทร์”. Journal of Modern Learning Development, 6(5), (กันยายน – ตุลาคม 2564). 155-165.
บัญจรัตน์ โจลานันท์. (2564). กลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดข้าวอินทรีย์ ตำบลลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 38(2), (พฤษภาคม - สิงหาคม 2564). 119-129.
ปณัฐฐา ภาคธูป และศุภรัตน์ เอี่ยมสมุทร. (2555). กลยุทธ์การปรับตัวเพื่อความอยู่รอดของร้านค้าปลีกขนาดเล็กในเขตเทศบาลนครสมุทรสาคร อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปรีชา วรารัตน์ไชย. (2562). กลยุทธ์การตลาดธุรกิจเครื่องดื่มเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขัน. วารสารสมาคมนักวิจัย, (24)3, (กันยายน-ธันวาคม 2562). 322-323.
ไพศาล กะกุลพิมพ์. (2561). “การเพิ่มขีดความสามารถการแข่งขันเชิงกลยุทธ์ระดับกลุ่มผู้ผลิตวิสาหกิจชุมชนกล้วยหอมทองวังหลวง อำเภอเฝ้าไร่จังหวัดหนองคาย”. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 16(2), (กรกฎาคม - ธันวาคม 2561). 17-28.
พัชรินทร์ สุภาพันธ์. (2560) กลยุทธ์ทางการตลาดที่เหมาะสมสำหรับช่องทางการจัดจำหน่ายสินค้าเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารปาริชาติ,ฉบับพิเศษ,
(มกราคม-มิถุนายน. 2560). 35-44.
พัชสิรี ชมพูคา. (2552). องค์การและการจัดการ (Organization and management). กรุงเทพ: สำนักพิมพ์ แมคกรอ-ฮิล.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2553). การจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรการสร้าง ข้อได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน. นนทบุรี: ธิงค์บียอนด์บุ๊กส์.
สรายุทธ พรเจริญ และคณะ. (2562). “ผู้นำด้านต้นทุนส่วนประสมทางการตลาด ที่มีผลต่อการเพิ่มขีด ความสามารถในการแข่งขันของผู้ประกอบการส่งออกด่านช่องเม็ก”.
วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์,มหาวิทยาลัยธนบุรี, 14(3), (กันยายน-ธันวาคม. 2562). 135-146.
สุวิมล พันธ์โต. (2560). การกำหนดกลยุทธ์ทางการตลาดผลิตภัณฑ์กล้วยเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของการส่งออกไทยสู่ตลาดโลก. มหาวิทยาลัยราชภัฏ
เพชรบูรณ์. จังหวัดเพชรบูรณ์.
Kotler P., & Keller, K. L. (2006). Marketing Manage. Pearson: Prentice Hall
Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: New York: Harper. & Row.