DEVELOP HAPPINESS IN ELDERS WITH BUDDHIST PSYCHOLOGY
Main Article Content
Abstract
Elder means a person who live in his/her last period of life with the age of 60 or above, so there are many changes in health, mind, social activities. Therefore, their descendants and society should take care and look after them.To develop happiness in elders with Buddhist psychology has 5 methods which are 1)health care 2)mind care 3)social care which take care of elders by let them have nice relationship with other close people such as relatives and friends and have good vision to other people 4) environmental care which let them have joy with nature, home, and environment 5) Care when the elderly have stress or problems Sometimes the elderly have stress. The caregiver must solve the problem without affecting the elderly mind.The Buddhist way for develop elders to live is the way of body pray. The way to develop elders to have calm mind is to develop the relation between words, attitude, and action to live with other peacefully. To have strong mind is good for many Buddhist reasons. To live in society need to learn and understand other people as reality.To develop happiness in elders with Buddhist psychology with 5 methods must be concerned carefully along with the Buddhist principles for balance
Article Details
References
กรมประชาสงเคราะห์ กระทรวงมหาดไทย. (2525). ให้ความรัก พิทักษ์อนามัย ผู้สูงวัยอายุยืน. คุรุปริทัศน์ ฉบับพิเศษ, 11.
กรมหลวงชินวรณ์สิริวัฒน์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ. (2530). พระคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา หรือพจนานุกรมภาษาบาลีแปลเป็นไทย. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
กนิษฐา ลิ้มทรัพย์. (2557) “การตระหนักรู้ในตนเอง การมองโลกในแง่ดี ความพึงพอใจในชีวิตและความผาสุกทางจิตวิญญาณของผู้สูงอายุในศูนย์บริการผู้สูงอายุดินแดง
เขตดินแดง กรุงเทพมหานคร”. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นายแพทย์ อุทัย สุดสุข และคณะ. (2552). โครงการศึกษาสถานการณ์ความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน ความต้องการ และคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
บริบูรณ์ พรพิบูลณ์. (2528). โลกยามชรา และแนวการเตรียมตัวเพื่อความสุข. เชียงใหม่: พระสิงห์การพิมพ์.
พระมหาสมปอง ปมุทิโต. (2547) คัมภีร์อภิธานวรรณา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัท ประยูรวงศ์พริ้นติ้ง.
พระพรหมคุณาภรณ์. (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551) พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พุทธทาสภิกขุ. (2550). ธรรมสำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.). (2559). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด(มหาชน).
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชันส์.
_______. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
สุรกุล เจนอบรม. (2541). การเรียนรู้ด้วยตนเอง: นวัตกรรมทางการศึกษาที่ไม่เคยเก่า นวัตกรรมเพื่อการเรียนการสอน. ในเอกสารประกอบการประชุมวิชาการเนื่อง
ในโอกาสวันสถาปนา คณะครุศาสตร์. คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุพัตรา สุภาพ. (2536). สังคมและวัฒนธรรมไทย ค่านิยม ครอบครัว ศาสนา ประเพณี. พิมพ์ครั้งที่ 8.กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2539) สารานุกรมพระพุทธศาสนา.กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
______. (2529). สารานุกรมพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. โลกของ
ผู้สูงอายุไทย. ออนไลน์. แหล่งที่มา : http://thaihealth.or.th/node/9024 [สืบค้นเมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2558].