แนวคิดการเรียนรู้ตลอดชีวิตกับความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอแนวคิดการเรียนรู้ตลอดชีวิตกับความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้โดยมีแนวทางที่สำคัญ ดังนี้ 1. ความคิดสร้างสรรค์ 2. การแก้ปัญหา 3. การคิดเชิงวิพากษ์ 4. การเป็นผู้นำ 5. การสื่อสาร 6. การประสานงาน 7. การจัดการข้อมูล 8. การปรับตัว และ 9. ความอยากรู้อยากเห็น เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ในการส่งเสริมและพัฒนาบุคคลให้เป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตอันจะนำไปสู่การพัฒนาคนของประเทศสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตที่ยั่งยืนและส่งผลต่อการพัฒนาประเทศในด้านอื่นๆ ต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ. (2541). คู่มือพัฒนาโรงเรียนด้านการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
ขอบฟ้า จันทร์เจริญ. (2562). หลักการจัดการเรียนรู้. มหาสารคาม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ชัยพจน์ รักงาม. (2542). แหล่งเรียนรู้เพื่อคนรอบรู้. วารสารวิชาการ, ฉบับที่ 2, 31-33.
ชาตรี ศิริสวัสดิ์. (2541). บทความเพื่อการวิพากษ์เพื่อนำไปสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิต : ครูควร จัดประสบการณ์ให้ศิษย์อย่างไร. วารสารวิชาการ, ฉบับที่ 1, 79-80
ชูศรี ต้นพงศ์. (2544). เรียนรู้เพื่อเป็นครูคุณภาพ. กรุงเทพฯ : ดวงกมลสมัย
ธเนศ ขำเกิด. (2541). องค์กรแห่งการเรียนรู้. วารสารวิชาการ. 1(9), 28.
นรินทร์ บุญชู. (2552). การสอนทักษะวิธีการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. การเรียนรู้ตลอดชีวิต (Lifelong Learning Skills). https://www.hcu.ac.th/article/
รัตน์ บัวขาว. (2541). หลักสูตรประถมศึกษายุคโลกาภิวัตน์. วารสารวิชาการ. ฉบับที่ 1, 8-12.
รุ่ง แก้วแดง และปรีชา คัมภีรปกรณ์. (2541). การวางแผนด้านบุคลากร, เอกสารการสอนชุดวิชาการวางแผนพัฒนาโรงเรียนหน่วย 1-7. นนทบุรี:หาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วารินทร์ สินสูงสุด. (2543). การประกันคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ธรรมนูญสถานศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2542). แกนหลักแนวคิดการปฏิรูปกระบวน. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2540). ทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิด. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สุภรณ์ สุภาพงศ์. (2545). การเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนสำคัญที่สุด. วารสารวิชาการ. 5(8), 31.
