รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาความสำเร็จของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน 2) เพื่อตรวจสอบรูปแบบปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน 3) เพื่อสร้างและประเมินรูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาความสำเร็จของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษากลุ่มตัวอย่างที่ใช้ จำนวน 661 คน โดยมีผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา หัวหน้างานระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน และครูประจำชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถาม และ แบบประเมิน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ การถดถอยพหุคูณ แบบขั้นบันได และการวิเคราะห์เส้นทางอิทธิพล ผลการวิจัย พบว่า 1) ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน ประกอบไปด้วยปัจจัยภายใน จำนวน 3 ด้าน ได้แก่ ด้านบทบาทผู้บริหาร, ด้านครู, และด้านแรงจูงใจ ปัจจัยภายนอก จำนวน 2 ด้าน ได้แก่ ด้านการมีส่วนร่วม และด้านการนำนโยบายลงไปสู่การปฏิบัติ 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน แต่ละกลุ่มสามารถทำนายผลต่อความสำเร็จของระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน ได้ร้อยละ 85.8 และ 3) ผลการประเมินรูปแบบโดยผู้ทรงคุณวุฒิ พบว่า รูปแบบมีความเหมาะสม และ ความเป็นไปได้ อยู่ในระดับมากที่สุด และผลการประเมินรูปแบบโดยผู้เกี่ยวข้องจากการใช้รูปแบบ พบว่า รูปแบบมีความเป็นไปได้ และเป็นประโยชน์ อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต (2551). พระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ. 2551. นนทบุรี : กระทรวงสาธารณสุข.
กิตติศักดิ์ ศิวินา. (2557). รูปแบบการบริหารระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี.
จักรภพ เนวะมาตย์. (2561). การพัฒนารูปแบบการบริหารระบบการดูแลช่วยเหลือผู้เรียนของวิทยาลัยเทคนิคตาก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ผจง สงคราม. (2555). สภาพการบริหารงานตามมาตรฐานระบบ การดูแลช่วยเหลือ นักเรียนในโรงเรียนสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษาเขต 13 จังหวัดตรัง. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.
พงศ์เทพ กันยะมี, วจี ปัญญาใส และสุมิตรา โรจนนิติ . (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารจัดการระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน ของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา. สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 2.
วนิดา ชนินทยุทธวงศ์. (2551). คู่มือครูระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนช่วงชั้นที่3-4 (ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6). กรมสุขภาพจิต : สถาบันราชานุกูล.
วัชรินทร์ สุทธิศัย. (2555). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการนำนโยบายมหาวิทยาลัยราชภัฏไปปฏิบัติ : กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารช่อพะยอม, 23, 52.
วิราภรณ์ ส่งแสง. (2559). รูปแบบการบริหารจัดการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของกลุ่มโรงเรียนตาม พระราชประสงค์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
สมาน อัศวภูมิ. (2550). การใช้การวิจัยพัฒนารูปแบบในวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอก. อุบลราชธานี : มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
สํานักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2549). แนวทางการดําเนินงานปฏิรูปการเรียนการสอนตามเจตนารมณกระทรวงศึกษาธิการ ปแหงการปฏิรูปการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 1. (2564). แผนพัฒนาการศึกษาขั้น พื้นฐาน พ.ศ.2564. สุพรรณบุรี : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุพรรณบุรี เขต 1.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). ระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน หลักการ แนวคิดและทิศทางในการดำเนินงาน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ :กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ : สำนักยุทธศาสตร์สุขภาพจิต.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2547). แนวทางการดำเนินงานระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษา.กรุงเทพฯ : องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
Gulick, Luther, Lindon Urwick. (1937). Paper on the Science of Administration. Clifton : Augustus M. Kelley.
Krejcie, R.V & Morgan, D.W. (1970). Determination sample size for research activities. Education and Psychology Meaurement. 30(3). pp 607-610.
Schumacher, R. E., & Lomax, R. G. (2010). A Beginnerrs Guide to Structural Equation Modeling: SEM. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
Stufflebeam, Daniel L., and others. (1971). Educational evaluation and Decision Making. Iilinois: F. E. Peacock Publishing.
