การพัฒนาความสามารถนาฏศิลป์ โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ ตามทฤษฏีทักษะปฏิบัติของเดวีส์ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)เพื่อพัฒนาและหาประสิทธิภาพของกิจกรรมการจัดการเรียนรู้ความสามารถนาฏศิลป์ โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ตามทฤษฎีทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี 3 2)เพื่อเปรียบเทียบความสามารถนาฏศิลป์ โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ตามทฤษฎีทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี 3 ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ความสามารถนาฏศิลป์ โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ตามทฤษฎีทักษะปฏิบัติของเดวีส์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/1 จำนวน 35 คน ปีการศึกษา 2565 โรงเรียนบึงมะลูวิทยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร โดยวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน S.D. และการทดสอบก่อนเรียน (Pre-test) และการทดสอบหลังเรียน (Post-test) ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลของประสิทธิภาพของกิจกรรมการจัดการเรียนรู้การพัฒนาความสามารถนาฏศิลป์ โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ตามทฤษฎีทักษะปฏิบัติของเดวีส์ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 มีประสิทธิภาพเท่ากับ 88.64/87.20 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ (80/80) 2) เปรียบเทียบความสามารถนาฏศิลป์ โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ตามทฤษฎีทักษะปฏิบัติของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี 3 หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน 87.20 อย่างมีนัยสำคัญ 0.00 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานการวิจัยกำหนดไว้ 3) ความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ความสามารถนาฏศิลป์ โดยใช้กระบวนการเรียนรู้ตามทฤษฎีทักษะปฏิบัติของเดวีส์ มีความพึงพอใจเฉลี่ย โดยมีค่าเฉลี่ย (= 4.70, S.D.= 0.45) ซึ่งอยู่ในระดับความพึงพอใจ มากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ จินนะคำ (2564). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์ ฟ้อนถวยศรัทธาบูชาพญาแถน ตามแนวคิดของเดวีส์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
กระทรวงศึกษาธิการ (2551). แนวทางการพัฒนา การวัดและประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.กรุงเทพฯ.
กระทรวงศึกษาธิการ (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์ชุมนุมการเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
มัญชุสา สุขนิยม (2560). การพัฒนาทักษะปฏิบัติเครื่องดนตรีคีย์บอร์ด กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ด้วยการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดของเดวีส์ บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
เรณู โกศินานนท์ (2544). นาฏยศัพท์ : ภาษาท่านาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพฯ .ไทยวัฒนาพานิช.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ. สุวีริยาสาส์น.
วรายุทธ มะปะทัง (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติ ตามแนวคิดของเดวีส์ เรื่องพื้นฐานนาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช.
สุมิตร เทพวงษ์ (2541). นาฏศิลป์ไทย (นาฏศิลป์สำหรับครูประถมและมัธยม). กรุงเทพฯ. โอเดียนสโตร์.
อาทิตยา พันธ์เสถียร (2560). การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ โดยรูปแบบการสอนแบบสาธิต กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ สาระนาฏศิลป์ เรื่อง ฟ้อนขอขมาโขงวารีมหานทีฮีตอีสาน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Davies, I. K. (1971). The Management of Learning. McGraw-Hill. New York United States