พฤติกรรมส่งเสริมการเล่นพื้นบ้านในเด็กปฐมวัยของผู้ดูแล ตำบลโคกสูง อำเภอเมืองชัยภูมิ จังหวัดชัยภูมิ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เพื่อศึกษา พฤติกรรมส่งเสริมการเล่นพื้นบ้านในเด็กปฐมวัยของผู้ดูแล ตำบลโคกสูง อำเภอเมืองชัยภูมิ จังหวัดชัยภูมิ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลเด็กปฐมวัย จำนวน 118 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถามประกอบด้วย 4 ส่วน โดยนำข้อมูลมาวิเคราะห์ด้วยสถิติค่าร้อยละและค่าเฉลี่ย ผลการวิจัยพบว่า ผู้ดูแลส่วนใหญ่ไม่ใช่บิดามารดา เป็นตายาย การศึกษาระดับประถมศึกษา อาชีพเกษตรกร ลักษณะครอบครัวข้ามรุ่น รายได้ไม่เพียงพอกับรายจ่ายต้องกู้ยืมเงิน เด็กส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุ 3-5 ปี การเล่นเป็นกลุ่ม ใช้เวลาในการเล่น 3-4 ชั่วโมง/วัน พฤติกรรมส่งเสริมการเล่นพื้นบ้านในเด็กปฐมวัยของผู้ดูแล ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานอยู่ในระดับสูง ( = 3.89, S.D.=0.58) และการส่งเสริมพัฒนาการเด็กของผู้ดูแล ภาพรวมอยู่ในระดับสูง ( = 3.86, S.D.= 0.19) พบว่า ด้านร่างกาย ด้านจิตใจ-อารมณ์ และด้านสังคม อยู่ในระดับสูง ( = 4.00, S.D.= 0.47), ( = 3.85, S.D.= 0.38) และ ( = 4.15, S.D.= 0.32) ตามลำดับ ส่วนด้านสติปัญญา อยู่ในระดับปานกลาง ( = 3.45, S.D.= 0.22) ผลการศึกษา พบว่า ผู้ดูแลเด็กเลี้ยงดูเด็กด้วยความรักความผูกพัน มีการจัดกิจกรรมการเล่นพื้นบ้านร่วมกับเด็กในกิจวัตรประจำวัน ประเพณีต่างๆของชุมชนและการประดิษฐ์ของเล่นจากวัสดุภายในชุมชนอย่างสร้างสรรค์ เป็นการลดค่าใช้จ่าย การเล่นผ่าน การเรียนรู้จากสถานการณ์จริง เป็นการส่งเสริมพัฒนาการแบบองค์รวมตามวัย ดังนั้นเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องต้องมีส่วนร่วมในการจัดพื้นที่กลางในการเรียนรู้ผ่านการเล่นของเด็ก สอดแทรกภูมิปัญญาท้องถิ่นให้เด็กมีความรักความศรัทธาสิ่งดีของชุมชนหล่อหลวมความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ เพื่อให้เด็กมีคุณภาพชีวิตเจริญเติบโตเป็นพลเมืองที่ดีต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชัชชัย โกมารทัต. (2549). กีฬาพื้นเมืองไทย.กรุงเทพฯ. สถาพรบุ๊ค.
ชุลีพร นาหัวนิล, นนทชนนปภพ ปาลินทร, อภิรดี ไชยกาลและ ชลิลลา บุษบงก์ (2563) การใช้กิจกรรมการละเล่นของเด็กไทยเพื่อส่งเสริมพัฒนาการกล้ามเนื้อใหญ่สำหรับเด็กปฐมวัย . วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์. 5 (3): 379-390.
ธันย์ สุภาแสน. 2563. การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดกิจกรรมพัฒนาการเด็กปฐมวัย โรงเรียนอนุบาลเอกชน จังหวัดเชียงใหม่. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ปภาวดี อินทิม (2561) การสร้างกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยใช้การละเล่นเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารและคุณลักษณะอันพึงประสงค์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฟาลาตี หมาดเต๊ะ. (2557). ผลของการฝึกการละเล่นพื้นบ้านที่มีต่อพัฒนาการของเด็กปฐมวัย. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ภารดี คงสีและวัน เดชพิชัย (2564) ผลของการจัดประสบการณ์ด้วยชุดกิจกรรมการละเล่นพื้นบ้านของไทยที่มีต่อพฤติกรรมทางสังคมของเด็กปฐมวัย ชั้นอนุบาลปีที่ 3. วารสาร อัล-ฮิกมะฮฺ มหาวิทยาลัยฟาฏอนี 11(22): 177-186.
ยุภดี สงวนพงษ์ และธนิดา ผาติเสนะ.(2563). คุณภาพชีวิตของเด็กปฐมวัย (อายุ 2-4 ปี) ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กตำบลนาฝาย อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 63(4):41-55.
รัฐพล มากพูน (2563) ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาด้วยกิจกรรมการละเล่นพื้นบ้านของไทยที่มีต่อสมรรถภาพทางกาย เพื่อสุขภาพของนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 5 บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ.
รัตน์ตยา ศรีสุข. (2551). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดกิจกรรมส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กเล็กเทศบาล ตำบลเขาพนม. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฎภูเก็ต.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา (2560) สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560 กรุงเทพฯ :
โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สุปราณี แก้วขุนเหล็ก (2559) การพัฒนาการจัดประสบการณ์การส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาและทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัยโดยใช้การละเล่นพื้นบ้าน. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
อัจฉิมา อ่อนน้อม. (2554). ผลการใช้กิจกรรมการเล่นพื้นบ้านของไทยต่อการพัฒนาสัมพันธภาพของเด็กปฐมวัย. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยราชภัฎจันทรเกษม.
อรุณี หรดาล (2562) ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการพัฒนาเด็กปฐมวัย. สักทอง : วารสารมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์, 25(2), 1-11.