การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนยุคดิจิทัล
Main Article Content
บทคัดย่อ
ประชาธิปไตยยุคดิจิทัลเป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชนได้แสดงความคิดเห็นผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ หรือที่เรียกว่าดิจิทัลที่สะดวกรวดเร็ว ในการสื่อสาร ประชาชนสามารถรับรู้และตรวจสอบการทำงานของภาครัฐได้อย่างฉับไว ทันเหตุการณ์ และปัจจุบันประชาชนสามารถแสดงความคิดเห็นมากยิ่งขึ้น ผ่านสื่อออนไลน์เช่น ช่องทางของยูทูป (Youtube) เฟซบุ๊ก (Facebook) ไลน์ (Line) เมสเซนเจอร์ (Messenger) อินสตาแกรม(Instagram) และทวิตเตอร์ (Twitter) โดยใช้สื่อเป็นเครื่องมือทางการสื่อสารเพื่อแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการเมืองได้อย่างไม่จำกัด และสามารถพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นมุมมองทางการเมืองกับบุคคลอื่นได้โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน ด้วยระบบเทคโนโลยีที่ทันสมัยสะดวกและรวดเร็วการสื่อสารแบบไร้สายนั้นได้ทำการเชื่อมโยงข้อมูลข่าวสาร รวมไปถึงช่องทางการติดต่อสื่อสารกันของประชาชนมีความรวดเร็วเป็นอิสระมากขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์. (2543). “ผมว่าจะไม่ไปเลือกตั้ง ส.ว.” มติชน (24กุมภาพันธ์ 2543) 1-2
ชนาธิป ศรีโท. (2560). วัฒนธรรมทางการเมืองและการมีส่วนร่วมทางการเมืองที่ส่งผลต่อความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย ของประชาชนภาคตะวันนออกเฉียงเหนือ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น
นิยม เวชกามา. (2561). รูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนชาวสกลนครตามแนวพุทธจิตวิทยา. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2544). การสร้างธรรมาภิบาล (Good Governance) ในสังคมไทย, กรุงเทพฯ :วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร
ปุญญวันต์ จิตประคอง. (2556). บทบาทของสื่อทางเลือกข้ามพรมแดนในประเทศไทยในกระบวนการเปลี่ยนผ่านประชาธิปไตยของพม่า ศึกษากรณีวารสารสาละวินโพสต์ และเว็บไซต์สาละวินนิวสอ์อนไลน์. บัณฑิตวิทยาลัย :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พระครูอุดมเจติยารักษ์. (2561). แนวคิดประชาธิปไตยแบบองค์รวม ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 มกราคม มิถุนายน พ.ศ.2561
มนต์ชัย เทียนทอง. (2545). เทคโนโลยีการศึกษาทางไกล. กรุงเทพฯ : ศูนย์ผลิตตำราเรียน สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ
วชิรวัชร งามละม่อม. (2559). ทฤษฎีการมีส่วนร่วม วันพุธที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559
วัฒน์ กุศล. (2547). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ ช่วยสอน กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เรื่อง ดวงอาทิตย์ และดาวบริวาร ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. กรุงเทพฯ :
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วิทยา ดำรงเกียรติศักดิ์. (2558). พลเมืองดิจิทัล (Digital Citizenship)
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษา กรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์
สิงห์คำ มณีจันสุข. (2561). ประชาธิปไตยกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน ปีที่ 1 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม-สิงหาคม 2561
สิงห์คำ มณีจันสุข. (2561). ประชาธิปไตยกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. ปีที่ 1 ฉบับที่ 2.
สุจิต บุญบงการ. (2537). การพัฒนาทางการเมืองของไทย ปฏิสัมพันธ์ระหว่างทหาร สถาบันทางการเมือง และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
อัจฉรา รักยุติธรรม. (2564). ความเป็นพลเมืองทางการเมือง" ในโลกยุคดิจิทัล: กรณีศึกษาจำเลยในข้อหาละเมิด ม.112. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ปีที่ 17 ฉบับที่ 1 (มกราคม – มิถุนายน) 2564