การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนยุคดิจิทัล

Main Article Content

พระปิยะพงษ์ จันทร์ดล
ณฐอร เจือจันทร์
ก้องพิพัฒน์ กองคำ
สุรศักดิ์ อุดเมืองเพีย

บทคัดย่อ

ประชาธิปไตยยุคดิจิทัลเป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชนได้แสดงความคิดเห็นผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ หรือที่เรียกว่าดิจิทัลที่สะดวกรวดเร็ว ในการสื่อสาร ประชาชนสามารถรับรู้และตรวจสอบการทำงานของภาครัฐได้อย่างฉับไว ทันเหตุการณ์ และปัจจุบันประชาชนสามารถแสดงความคิดเห็นมากยิ่งขึ้น ผ่านสื่อออนไลน์เช่น ช่องทางของยูทูป (Youtube) เฟซบุ๊ก (Facebook) ไลน์ (Line) เมสเซนเจอร์ (Messenger) อินสตาแกรม(Instagram) และทวิตเตอร์ (Twitter) โดยใช้สื่อเป็นเครื่องมือทางการสื่อสารเพื่อแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการเมืองได้อย่างไม่จำกัด และสามารถพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นมุมมองทางการเมืองกับบุคคลอื่นได้โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน ด้วยระบบเทคโนโลยีที่ทันสมัยสะดวกและรวดเร็วการสื่อสารแบบไร้สายนั้นได้ทำการเชื่อมโยงข้อมูลข่าวสาร รวมไปถึงช่องทางการติดต่อสื่อสารกันของประชาชนมีความรวดเร็วเป็นอิสระมากขึ้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จันทร์ดล พ. ., เจือจันทร์ ณ., กองคำ ก. ., & อุดเมืองเพีย ส. . (2022). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนยุคดิจิทัล. วารสารพุทธศาสตร์ มจร.อุบลราชธานี, 4(2), 791–800. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/JOBU2025/article/view/4163
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

โกวิท วงศ์สุรวัฒน์. (2543). “ผมว่าจะไม่ไปเลือกตั้ง ส.ว.” มติชน (24กุมภาพันธ์ 2543) 1-2

ชนาธิป ศรีโท. (2560). วัฒนธรรมทางการเมืองและการมีส่วนร่วมทางการเมืองที่ส่งผลต่อความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตย ของประชาชนภาคตะวันนออกเฉียงเหนือ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น

นิยม เวชกามา. (2561). รูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนชาวสกลนครตามแนวพุทธจิตวิทยา. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2544). การสร้างธรรมาภิบาล (Good Governance) ในสังคมไทย, กรุงเทพฯ :วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร

ปุญญวันต์ จิตประคอง. (2556). บทบาทของสื่อทางเลือกข้ามพรมแดนในประเทศไทยในกระบวนการเปลี่ยนผ่านประชาธิปไตยของพม่า ศึกษากรณีวารสารสาละวินโพสต์ และเว็บไซต์สาละวินนิวสอ์อนไลน์. บัณฑิตวิทยาลัย :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

พระครูอุดมเจติยารักษ์. (2561). แนวคิดประชาธิปไตยแบบองค์รวม ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 มกราคม มิถุนายน พ.ศ.2561

มนต์ชัย เทียนทอง. (2545). เทคโนโลยีการศึกษาทางไกล. กรุงเทพฯ : ศูนย์ผลิตตำราเรียน สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

วชิรวัชร งามละม่อม. (2559). ทฤษฎีการมีส่วนร่วม วันพุธที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

วัฒน์ กุศล. (2547). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ ช่วยสอน กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เรื่อง ดวงอาทิตย์ และดาวบริวาร ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. กรุงเทพฯ :

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

วิทยา ดำรงเกียรติศักดิ์. (2558). พลเมืองดิจิทัล (Digital Citizenship)

วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษา กรณีทัศนะต่อการศึกษาศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์

สิงห์คำ มณีจันสุข. (2561). ประชาธิปไตยกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน ปีที่ 1 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม-สิงหาคม 2561

สิงห์คำ มณีจันสุข. (2561). ประชาธิปไตยกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. ปีที่ 1 ฉบับที่ 2.

สุจิต บุญบงการ. (2537). การพัฒนาทางการเมืองของไทย ปฏิสัมพันธ์ระหว่างทหาร สถาบันทางการเมือง และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

อัจฉรา รักยุติธรรม. (2564). ความเป็นพลเมืองทางการเมือง" ในโลกยุคดิจิทัล: กรณีศึกษาจำเลยในข้อหาละเมิด ม.112. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ปีที่ 17 ฉบับที่ 1 (มกราคม – มิถุนายน) 2564