การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าทอใยสับปะรด ของกลุ่มผ้าทอบางปิด จังหวัดตราด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานและศักยภาพของผลิตภัณฑ์กลุ่มผ้าทอบางปิด จังหวัดตราด และ2) เพื่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าทอใยสับปะรดของกลุ่มผ้าทอบางปิด จังหวัดตราด การวิจัยนี้ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพและการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม ศึกษาจากผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ประธานกลุ่ม สมาชิกกลุ่มผ้าทอบางปิด อาจารย์มหาวิทยาลัย และผู้ที่เกี่ยวข้องด้านการออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วยแบบสัมภาษณ์ แบบประเมินศักยภาพ ผลการวิจัยพบว่า คะแนนเฉลี่ย ศักยภาพผลิตภัณฑ์ชุมชน 65.50 คะแนน เกรดศักยภาพดีน้อยหรือผลิตภัณฑ์ชุมชนเกรด D การพัฒนาต้นแบบผลิตภัณฑ์คือ ผ้าทอลายพื้นถิ่น และผลิตภัณฑ์อื่นๆ โดยผลิตภัณฑ์ที่ได้มีความโดดเด่น คือ ใช้ภูมิปัญญามัดลายแบบดั้งเดิม ใช้วัตถุดิบในท้องถิ่นในการย้อมสีธรรมชาติ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กมลรัตน์ วันไช และคณะ. (2564). แนวทางพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอไทลื้อศรีดอนชัย อำเภอเชียงของจังหวัดเชียงราย. วารสารบริหารธุรกิจอุตสาหกรรม, 3(2), 46-54.
จักรพันธ์ จันทร์หอมและภัทรธิรา ผลงาม. (2562). การวิจัยและพัฒนาคุณภาพผลิตภัณฑ์ชุมชนในกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านสว่างธรรมวิเศษ ตำบลบ้านน้ำอ้อม อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(1), 276-288.
จิตพนธ์ ชุมเกต. (2560). การพัฒนาผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางการจัดการชุมชนอย่างยั่งยืนของชุมชนไทยมุสลิม อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. เพชรบุรี: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จุรีวรรณ จันพลา, วลี สงสุวงค์, เพ็ญสินี กิจค้า และ สุรีรัตน์ วงศ์สมิง. (2559). การพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ผ้าทอ ไทยทรงด้าเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มตามแนวทางเศรษฐกิจ
สร้างสรรค์. Viridian E – Journal, Silpakorn University, 9(2), 83 – 98.
ชัญญา แว่นทิพย์และคะนอง พิลุน. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสําเร็จและความล้มเหลวของผลิตภัณฑ์ OTOP ประเภทผ้าและเครื่องแต่งกายของอําภอสุวรรณภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารการเมืองการปกครอง, 6(1), 66-81
ชุติมา หวังเบ็ญหมัด และธนากร พฤกษ์รัตนนภา. (2562). นวัตกรรมเส้นใยสับปะรดสู่ผลิตภัณฑ์แฟชั่นของกลุ่มรักษ์บ้านเราสงขลา. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 11(1), 13-30.
ตุนท์ ชมชื่น และสมชาย ใจบาน. (2558). การผลิตด้วยทุนวัฒนธรรมกับการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในเขตสี่เหลี่ยมเศรษฐกิจ. วารสารพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 4(1), 19-32.
ปรัชญ์ หาญกล้า. (2556). การออกแบบเครื่องแต่งกายเพื่อพัฒนางานพื้นถิ่นให้เป็นสินค้าระดับชาติ โดยใช้แนวคิดการออกแบบอย่างยั่งยืน : กรณีศึกษาผ้าทอมือ อำเภอเวียงเชียงรุ้ง จังหวัดเชียงราย. วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต (นฤมิตศิลป์).กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศราวุธ พจนศิลปะ. (2562). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ หนึ่งตําบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) ภายใต้นโยบายประเทศไทย4.0 ของจังหวัดเพชรบุรี. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 14(2), 41-55.
วราภรณ์ วิมุกตะลพ วีรเชษฐ์ มั่งแว่น และอนัญญา บรรยงพิศุทธ์. (2566). การพัฒนาและแปรรูปผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นของสินค้าเกษตรบัวแดงในอำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 11(2), 143 – 151.
