การประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนางานศาสนกิจของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์

Main Article Content

พระมงคลชัย ธมฺมจาโร (ไพโรจน์)
กันยาวีร์ สัทธาพงษ์
สวัสดิ์ อโณทัย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนางานศาสนกิจของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์ 2) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับสารัตถะหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง 3) ประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนางานศาสนกิจของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์  เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการวิจัยเชิงเอกสาร  ภายใต้กระบวนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน เพื่อนำไปสู่การประยุกต์องค์ความรู้ทางปรัชญาและพระพุทธศาสนา ผลการวิจัยพบว่า 1) งานศาสนกิจของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์ เป็นภารกิจที่มีความสำคัญ ถือเป็นการแนะนำประชาชนให้อนุรักษ์แนะนำ ส่งเสริมให้ประชาชนพัฒนาท้องถิ่น และรักษาสิ่งแวดล้อม 2) หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ถือว่า เป็นหลักในการดำเนินชีวิตต้องยึดวิถีชีวิตอยู่แต่พอดี อย่าฟุ่มเฟือย อย่ายึดวัตถุเป็นที่ตั้ง ยึดเส้นทางสายกลาง อยู่กินตามฐานะ ใช้สติปัญญาในการดำรงชีวิต เป็นมรรควิถีของการดำเนินชีวิตบนพื้นฐานความไม่ประมาท 3) หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนางานศาสนกิจของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชน ด้วยการแนะนำ อบรม ถือว่าเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันให้กับประชาชนมีความแข็งแกร่งทั้งด้วยหลักคุณธรรมและหลักความรู้ในการใช้วิจารณญาณเพื่อการวิเคราะห์สภาพปัญหา บริบทแห่งภูมิสังคม แล้วนำมาสู่การประเมินคุณค่าของสิ่งต่างๆ ทั้งแง่ดีและผลเสียที่จะตามมา ตลอดทั้งปัญหา อุปสรรคและความเสี่ยงต่าง ๆ แล้วสุดท้ายเลือกที่จะนำมาปรับปรุง ประยุกต์ใช้ให้เหมาะสม สอดคล้องกับบุคคล สังคม ชุมชน และสิ่งแวดล้อม เพื่อสร้างประโยชน์สุขของประชาชนด้วยกระบวนการของความเข้าใจ เข้าถึงและพัฒนา มองหาผลที่เกิดขึ้นด้วยการสร้างความรู้ ความรัก และความสามัคคี

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธมฺมจาโร (ไพโรจน์) พ. ., สัทธาพงษ์ ก. ., & อโณทัย ส. . (2025). การประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนางานศาสนกิจของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์. วารสารพุทธศาสตร์ มจร.อุบลราชธานี, 7(1), 83–94. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/JOBU2025/article/view/3444
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2550). พระไตรปิฎก ฉบับสำหรับประชาชน ตอนว่าด้วยพระสูตร เล่มที่ 11,23,25. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กันยาวีร์ สัทธาพงษ์. (2562, มกราคม-มิถุนายน). การประยุกต์ใช้อรรถปริวรรตการตีความปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในเรื่องเกษตรทฤษฎีใหม่เพื่อสร้างสมดุลชีวิตอย่างยั่งยืนด้วย มุมมองปรัชญาหลังนวยุค. วารสารเซนต์จอห์น มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น . 22 (30): 236-252.

คณะอนุกรรมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจพอเพียงและสังคมแห่งชาติ. (2550). การประยุกต์ใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจพอเพียงและสังคมแห่งชาติ.

พรทิพย์ อันทิวโรทัย. (2539). การวิเคราะห์รูปแบบความเป็นครูและกระบวนการถ่ายทอดความรู้ของครูมนตรีตราโมทในกลุ่มผู้สืบทอดที่ต่างกัน. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาสารัตถศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระครูใบฎีกาสุรพล อาสโภ (แย้มชุ่ม). (2558). การพัฒนารูปแบบงานสาธารณสงเคราะห์ตามกระบวนทัศน์วิถีพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูพิทักษ์ศิลปาคม (นุชิต วชิรวุฑฺโฒ). (2563, มกราคม–เมษายน). พระสงฆ์กับงานสังคมสงเคราะห์ ในสังคมไทย. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 3 (1): 105-114.

พระมหาสันติ ฐานวโร (ประสพสุข). (2561). การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในงานสาธารณสงเคราะห์ของคณะสงฆ์เขตทุ่งครุ กรุงเทพมหานคร. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พันธุ์บุณย์ ทองสังข์. (2559). หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงกับกลยุทธ์การจัดการองค์การในสภาวะวิกฤต กรณีศึกษา: ชุมพร คาบาน่า รีสอร์ท. สารนิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. โครงการบัณฑิตศึกษาการพัฒนาทรัพยามนุษย์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.