การพัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว แบบ New normal ชุมชนบ้านเสี้ยวน้อย จังหวัดชัยภูมิ"
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ 1.วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทความเป็นมาภูมิปัญญาท้องถิ่น ชุมชนบ้านเสี้ยวน้อย ตำบลบ้านเล่า อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ 2.และพัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวแบบ New Normal ชุมชนบ้านเสี้ยวน้อยเป็นชุมชนเกษตรกรรม เนื่องจากมีแหล่งน้ำธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ใช้สำหรับเพาะเลี้ยงไหมหรือทำเกษตรกรรมในชุมชน นอกจากนี้ชุมชนยังมีภูมิปัญญาท้องถิ่นในหลายๆด้าน เช่น การทำผ้าไหมหมักโคลน การแปรรูปผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร หัตกรรมพื้นบ้าน หรือแม้แต่ภูมิปัญญาทางด้านประเพณีและวัฒนธรรม ซึ่งมีความโดดเด่นอย่างมาก คือประเพณีผีสุ่ม(ประเพณีบุญข้าวสากเดือนสิบ) ซึ่งจะมีขึ้นในช่วงปลายเดือนกันยายน จุดมุ่งหมายเพื่อทำบุญอุทิศให้แก่บรรพชนที่ล่วงลับไปแล้ว จากความโดดเด่นในหลายด้านจึงดึงดูดนักท่องเที่ยวมาเที่ยวชม ซื้อผลิตภัณฑ์จากชุมชน และยังมีนักเรียน นักศึกษาและหน่วยงานต่างๆ เข้ามาศึกษาเรียนรู้ เพราะในชุมชนเป็นแหล่งเรียนรู้เรื่องภูมิปัญญาในด้านต่างๆ แต่จากสถานการณ์โรคระบาดไวรัส โคโรนา 2019 ส่งผลกระทบกับชุมชนในหลายๆด้าน ทำให้ชุมชนขาดรายได้ ภาครัฐจึงมีนโยบายผลักดันและกระตุ้นเศรษฐกิจ จึงทำให้เกิดการท่องเที่ยววิถีใหม่หรือการท่องเที่ยวแบบ New Normal เป็นการท่องเที่ยวที่เกิดขึ้นในช่วงที่มีการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 จึงมีมาตรการป้องกันโรคของกระทรวงสาธารณสุข รวมถึงผู้ประกอบการต้องปรับตัวเพื่อรองรับรูปแบบการท่องเที่ยวที่เปลี่ยนไป ชุมชนได้รวมกลุ่มอาสาสมัครกลุ่มผู้สูงอายุและผู้ประกอบการในชุมชน พัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวแบบ New Normal การพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์เป็นการนำเอาภูมิปัญญาที่มีในชุมชนมาสร้างเป็นผลิตภัณฑ์ที่ยังสามารถสร้างรายได้ให้กับชุมชนในช่วงสถานะการณ์โรคระบาด จากความร่วมมือของคนในชุมชนให้มีส่วนร่วม ตั้งแต่ระดับ การรับรู้ การแสดงความคิดเห็น การเรียนรู้ การลงมือปฏิบัติ การรับผลประโยชน์ และร่วมรับผิดชอบ ก่อเกิดความช่วยเหลือเกื้อกูล สร้างความเข้มแข็งให้ครอบครัวและชุมชน ส่งเสริมเศรษฐกิจ เสริมสร้างความสัมพันธ์ชุมชนและอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมภูมิปัญญาท้องถิ่นให้ดำรงไว้ ผลจากการร่วมมือจึงผลิตภัณฑ์ไอศกรีมที่แสดงถึงภูมิปัญญาท้องถิ่นและ อัตลักษณ์ของชุมชนเสี้ยวน้อย ช่วยสร้างรายได้ในสถานการณ์การท่องเที่ยวแบบ New Normal และยังส่งสามารถส่งเสริมการท่องเที่ยวในรูปแบบการประชาสัมพันธ์ถึงภูมิปัญญาท้องถิ่นและประเพณีอันโดดเด่นของ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤษณะเดช เจริญสุธาสินี และคณะ. (2564). โครงการการถ่ายทอดนวัตกรรมท่องเที่ยวคุณค่าสูง สำหรับ New Normal หลังวิกฤติการณ์ COVID-19. รายงานวิจัย. สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
ชนพัฒน์ ช่วยครุฑ, อมรฤทัย ภูสนาม, และ และอรอนงค์ เดชมณ. 2563. ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของเยาวชนไทยหลังยุคโควิด 19.
คณาธิป ไกยชน . (2565). นวัตกรรมเพื่อการท่องเที่ยววิถีใหม่ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. สำนักวิชาการ.
ชาญชัย อาจินสมาจาร. (2551). หลักการตลาด. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์ปัญญาชน
ธนาคารกรุงไทย. (2563). แนวโน้มธุรกิจท่องเที่ยวใน ปี 2020. กรุงเทพฯ: ธนาคารกรุงไทย.
กองบริการอุตสาหกรรม. (2518). การออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์กระดาษบางประอิน,
เอซิโอ มานชินี่. (2562). เราต่างเป็นนักออกแบบ. กรุงเทพฯ: บริษัทภาพพิมพ์ จำกัด. กุมภาพันธ์
ชลูด นิมเสมอ. (2531). องค์ประกอบศิลปะ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.
ดลย์ รัตนทัศนีย์. (2528). ขบวนการออกแบบทางศิลปอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอม. เกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. 2528
ตันติวงศ์วานิช และ คณะ. (2546). หลักการตลาด.กรุงเทพฯ:เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่น
พาศนา ตัณทลักษณ์. (2526). หลักการออกแบบ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พิทักษ์อักษร.
มนตรี ยอดบางเตย. (2538). ออกแบบผลิตภัณฑ์. กรุงเทพฯ: โอเดียนบุคส์สโตร์.
ทัศนัย ดํารงหัด และ รัฐไท พรเจริญ (2558). ภูมิปัญญาล้านนาในการพัฒนาหัตถกรรมของแต่งบ้าน จากเศษใบไม้แห้ง. วารสารวิชาการศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, ปีที่ 2: 101-
วัฒนะ จูฑะวิภาค. (2517). การออกแบบ. กรุงเทพฯ: บริษัทสารมวลชนจำกัด.
วิบูลณ์ ลี้สุวรรณ. (2527). ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ปาณยา.
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2527). การออกแบบ. กรุงเทพฯ: วิฌวลอาร์ต.
รุ่ง แก้วแดง. (2542). ปฏิวัติการศึกษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ. : มติชน
สาคร คันธโชติ. (2528). การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
อธิติยา สิริพันธ์. (2554). การพัฒนาการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านหัตถกรรมไม้ไผ่ขององค์การ บริหารส่วนตำบลอ่าวตง อำเภอวังวิเศษ จังหวัดตรัง. รายงานวิจัย (รายงานการศึกษา อิสระรัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น วิทยาลัยการ ปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2544). ภาพรวมภูมิปัญญาไทย. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับ ลิชชิ่ง.สื่ออิเล็กทอนิกส์
กรมทรัพย์สินทางปัญญา, ภูมิปัญญาท้องถิ่นไทย, [ออนไลน์], แหล่งที่มา : http://www. ipthailand.org/ipthailand/index.php?option=com_content&task=section&id=25&Itemid=202 [12ธันวาคม 2564.]
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). COVID-19 กับผลกระทบต่อการท่องเที่ยวไทย. สืบค้น 22 ตุลาคม 2563, จาก https://www.mots.go.th/download/Tourism Economic Report/4-1 TourismEconomicVol4.pdf
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา กระทรวงการท่องเทียวและกีฬา. (2563). สถานการณ์ด้านการท่องเที่ยว. ไทย. สืบค้น 23 ตุลาคม 2563, จาก https://secretary.mots.go.th/policy/