การบัญชีสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลต่อความยั่งยืนขององค์กร

Main Article Content

นิกข์นิภา บุญช่วย
ศักดิ์ชาย นาคนก
ชาคริต ศรีทอง

บทคัดย่อ

การบัญชีสิ่งแวดล้อมมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมความยั่งยืนขององค์กร โดยการเปิดเผยข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมและการจัดการต้นทุนที่เกิดจากการดำเนินกิจกรรมทางธุรกิจที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม การบัญชีสิ่งแวดล้อมสามารถจำแนกเป็น 3 ประเภทหลัก ได้แก่ การบัญชีสิ่งแวดล้อมระดับชาติที่ช่วยรัฐบาลในการบริหารทรัพยากรธรรมชาติ การบัญชีสิ่งแวดล้อมทางการเงินที่เปิดเผยข้อมูลการลงทุนและหนี้สินของธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม และการบัญชีบริหารสิ่งแวดล้อมที่สนับสนุนการตัดสินใจภายในองค์กรเพื่อลดผลกระทบจากกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม การใช้การบัญชีสิ่งแวดล้อมช่วยให้ทั้งองค์กรและสังคมสามารถรักษาความสมดุลระหว่างการพัฒนาเศรษฐกิจและการรักษาทรัพยากรธรรมชาติ ทำให้การดำเนินงานขององค์กรเป็นไปอย่างยั่งยืนและมีความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
บุญช่วย น. ., นาคนก ศ. ., & ศรีทอง ช. . (2025). การบัญชีสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลต่อความยั่งยืนขององค์กร . เสฏฐวิทย์ปริทัศน์, 5(1), 171–179. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/stw/article/view/1977
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ขวัญนรี กล้าปราบโจร. (2561). ความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของการปฏิบัติการบัญชีเพื่อการจัดการสิ่งแวดล้อมที่มีต่อความยั่งยืนขององค์กรของบริษัทที่ได้รับการรับรองมาตรฐาน ISO 14001 ในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบัญชี. คณะวิทยาการจัดการ: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.

ดวงมณี โกมารทัต. (2548). การบัญชีสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นิพันธ์ เห็นโชคชัยชนะ และศิลปพร ศรีจั่นเพชร. (2559). การสอบบัญชี. กรุงเทพมหานคร: หจก. ทีพีเอ็นเพรส.

ภาวินีย์ ธนาอนวัช, และวิชิต อู่อ้น. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการบัญชีเพื่อการจัดการสิ่งแวดล้อมในมุมมองนักบัญชีของธุรกิจ SMEs ในประเทศไทย. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า. 5(2), 39-46.

ศุภมิตร เตชะมนตรีกุล และดวงมณี โกมารทัต. (2549). การบัญชีสิ่งแวดล้อมในมุมมองของการบัญชีบริหาร. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). กรอบแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

Bennett, M., Bouma, J. J., & Walters, M. (2002). Environmental Management Accounting: Informational and Institutional Developments. Dordrecht: Springer.

Burritt, R. L., Hahn, T., & Schaltegger, S. (2002). Towards a comprehensive framework for environmental management accounting—Links between business actors and environmental management accounting tools. Australian Accounting Review. 12(2), 39–50.

Ferreira, A., Moulang, C., & Hendro, B. (2010). Environmental management accounting and innovation: an exploratory analysis. Accounting, Auditing & Accountability Journal, 23(7), 920–948.

Gray, R. (1994). Accounting and environmentalism: An exploration of the challenge of gently accounting for accountability, transparency and sustainability. Accounting, Organizations and Society. 19(7), 707–724.

Jamil et al. (2015). Environmental management accounting practices in small

KimioUno. (1998). Environmental Accounting in Theory and Practice. Retrieved November 20, 2024, from https://www.springer.com/gp/book/9780792345596. (2019, 20 November)

Maden, C et al. (2012). Linking corporate social responsibility to corporate reputation: a study on understanding behavioral consequence. Procedia Social and Behavioral Sciences. (58), 655-664.

medium manufacturing firms. Social and Behavioral Sciences. 172, 619-626.

SCG. (2565). รายงานความยั่งยืนประจำปี 2565. เรียกใช้เมื่อ 20 พฤศจิกายน 2567 จาก https:// https://www.scg.com

UNEP. (2011). Towards a Green Economy: Pathways to Sustainable Development and Poverty Eradication. United Nations Environment Programme.