การบูรณาการหลักพรหมวิหาร 4 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการปกครองส่วนท้องถิ่น องค์การบริหารส่วนตำบลด่าน อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ

Main Article Content

ปริญญา สาลีวัน
พรพิมล โพธิ์ชัยหล้า

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการบูรณาการหลักพรหมวิหาร 4 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน (2) เปรียบเทียบการบูรณาการหลักพรหมวิหาร 4 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน จำแนกตามเพศ อายุ ระดับการศึกษา และอาชีพ (3) เสนอแนะการบูรณาการหลักพรหมวิหาร 4 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 346 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ 0.67-1.00 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .93


          ผลการวิจัยพบว่า  


  1. ระดับการบูรณาการหลักพรหมวิหาร 4 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านโดยเรียงจากด้านที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุดไปหาน้อยที่สุด ได้แก่ ด้านการมีส่วนร่วมในการประเมินผล ด้านการมีส่วนร่วมในการรับผลประโยชน์ด้านการมีส่วนร่วมในการดำเนินกิจกรรม และด้านการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ 2. ผลการเปรียบเทียบการบูรณาการหลักพรหมวิหาร 4 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน จำแนกตามเพศ ระดับการศึกษา ไม่แตกต่างกัน จำแนกตามอายุ อาชีพ โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3 . ข้อเสนอแนะ พบว่า ประชาชนควรมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ส่งผลกระทบต่อชุมชน โดยเสนอแนะ ปรับปรุง ตัดสินใจ และประเมินผลผ่านเวทีสาธารณะ เพื่อสร้างความเข้าใจและพัฒนาโครงการให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่สังคมและสิ่งแวดล้อม

 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สาลีวัน ป., & โพธิ์ชัยหล้า พ. . (2025). การบูรณาการหลักพรหมวิหาร 4 เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการปกครองส่วนท้องถิ่น องค์การบริหารส่วนตำบลด่าน อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ. เสฏฐวิทย์ปริทัศน์, 5(1), 305–316. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/stw/article/view/1768
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

พงศ์ศิริ เหมลา, พรพิมล โพธิ์ชัยหล้า, (2566) การมีส่วนร่วมในการบริหารงานโดยใช้หลักพรหมวิหาร 4 ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมืองร้อยเอ็ด จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารรัฐศาสตร์สาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. 2(2) 12-22

พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 (2562) (15 เมษายน 2562). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 50 ก หน้า 151-163.

พระธวัชชัย สนฺติธมฺโม (วรรณนาวิน), (2561) การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนในเขตเทศบาลเมืองสระแก้ว จังหวัดสระแก้ว. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต ). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร: เอส.อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จํากัด.

________. (2546). ภาวะผู้นำ : ความสำคัญต่อการพัฒนาคน พัฒนา ประเทศ. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.

ศิลปวิชญ์ น้อยสมมิตร. (2562). การมีส่วนร่วมของภาคประชาชนต่อนโยบายสาธารณะ. วารสารวิจัยวิชาการ, 2(1), 101–116.

สำนักงานส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ. (2566). สรุปรายงานประจำปีของสำนักงานส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ. ศรีสะเกษ: สำนักงานส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นจังหวัดศรีสะเกษ.

สำนักทะเบียนราษฎร์ อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีสะเกษ. (2567). สำมโนประชากร 2567. ศรีสะเกษ: สำนักทะเบียนราษฎร์.