รูปแบบการครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทยตามหลักพุทธจริยศาสตร์

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยเรื่อง รูปแบบการครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทยตามหลักพุทธจริยศาสตร์ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับการครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทย 2) ศึกษาหลักพุทธจริยศาสตร์ที่เกี่ยวกับการครองเรือน 3) สร้างรูปแบบการครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทยตามหลักพุทธจริยศาสตร์ และ 4) เสนอองค์ความรู้เกี่ยวกับรูปแบบการครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทยตามหลักพุทธจริยศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 20 รูป/คน คือ กลุ่มพระสงฆ์ 5 รูป กลุ่มนักวิชาการ 5 รูป/คน กลุ่มประชาชน 10 คน การวิเคราะห์ข้อมูลการวิเคราะห์เชิงพรรณนา

         ผลการวิจัยพบว่า:

         1. การครองเรือนที่คู่สมรสปรารถนาจะอยู่ร่วมกันด้วยความสมัครใจใช้ชีวิตแบบฆราวาสวิสัยมีธรรมะและความรักเป็นเครื่องปฏิบัติร่วมกัน 2. การครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทยตามหลักพุทธจริยศาสตร์ถือปฏิบัติตามหลัก 1) ฆราวาสธรรม 2) ศีล 5 3) โยนิโสมนสิการ 4) ทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ และ 5) หลักทิศ 6 3. รูปแบบการครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทยตามหลักพุทธจริยศาสตร์ มี 5 รูปแบบ คือ 1) รูปแบบรักเดียวใจเดียว 2) รูปแบบการขจัดความขัดแย้งในครอบครัว 3) รูปแบบทางอารมณ์ 4) รูปแบบทางด้านเศรษฐกิจในครอบครัว และ 5) รูปแบบการปฏิบัติหน้าที่สามี/ภรรยา 4. องค์ความรู้รูปแบบการครองเรือนที่พึงประสงค์ “FBDR AEW MODEL” 1) F = Family problems หมายถึง ปัญหาการครองเรือน 2) B = Buddhist ethics หมายถึง หลักพุทธจริยศาสตร์ที่นำมาใช้ในการครองเรือน 3) D = Desired style of living หมายถึง รูปแบบการครองเรือนที่พึงประสงค์ของสังคมไทย และ 4) R = Resulting in หมายถึง คู่สามีภรรยาได้ปฏิบัติตามหลักพุทธจริยศาสตร์