การพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตร ที่ส่งผลต่อกลยุทธ์การขายออนไลน์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรกับกลยุทธ์การขายออนไลน์ และ (2) เพื่อศึกษาการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการที่ส่งผลต่อกลยุทธ์การขายออนไลน์ ปัญหาสำคัญของการวิจัยนี้คือ ผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนยังขาดศักยภาพในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและกลยุทธ์ที่เหมาะสมในการดำเนินธุรกิจออนไลน์ จึงส่งผลต่อความสามารถในการแข่งขันทางการตลาดในยุคดิจิทัล การวิจัยนี้ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนเชิงเกษตร จังหวัดสมุทรสงคราม จำนวน 300 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ประกอบด้วยการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์สถิติเชิงอนุมานด้วยการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า ระดับการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรมีค่าเฉลี่ยรวมเท่ากับ 3.61 (SD = 0.481) อยู่ในระดับ “มาก” และระดับกลยุทธ์การขายออนไลน์มีค่าเฉลี่ยรวมเท่ากับ 4.07 (SD = 0.709) ซึ่งอยู่ในระดับ “มาก” เช่นกัน นอกจากนี้ การพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการในด้านเทคโนโลยีสารสนเทศมีอิทธิพลมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านการผลิต ด้านการท่องเที่ยว และด้านการพัฒนาทรัพยากรบุคคล ตามลำดับ โดยสามารถอธิบายความแปรปรวนของกลยุทธ์การขายออนไลน์ได้ถึง 76.6% (R² = 0.766) ข้อเสนอแนะจากการวิจัย ได้แก่ ควรให้ความสำคัญกับการฝึกอบรมและส่งเสริมทักษะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศให้กับผู้ประกอบการ รวมถึงการสนับสนุนการพัฒนาผลิตภัณฑ์และการกระจายช่องทางการขายให้มีประสิทธิภาพ เพื่อเพิ่มศักยภาพการแข่งขันในตลาดออนไลน์
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรชัย อินทสังข์ และคณะ. (2564). อิทธิพลการตลาดดิจิทัลที่มีต่อผลการดำเนินงานกิจการของโรงแรมในประเทศไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 11(3), 83-99.
ซานิลดา หวันเตะ และวิลาวัลย์ จันทร์ศรี. (2562). ปัจจัยด้านบรรจุภัณฑ์และส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อน้ำผลไม้แบบกล่อง : กรณีศึกษา จังหวัดสงขลา. การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 10.
เปรมกมล หงส์ยนต์. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านทางแอพพลิเคชั่นออนไลน์ (ลาซาด้า) ของผู้บริโภคยุคดิจิทัล ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสยาม.
สิทธิ์ ธีรสรณ์. (2561). การสื่อสารทางการตลาด. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯมหานคร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเกษตรจังหวัดสมุทรสงคราม. (2565). ข้อมูลจำนวนวิสาหกิจชุมชนและ/เครือข่ายวิสาหกิจชุมชน จังหวัดสมุทรสงคราม. สมุทรสงคราม: สำนักงานเกษตรจังหวัดสมุทรสงคราม.
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2563). 12 นโยบายเร่งด่วน. กรุงเทพมหานคร: วารสารไทยคู่ฟ้า.
Abbas, J., et al. (2022). The impact of e-commerce adoption on firm performance: The mediating role of supply chain agility. Journal of Enterprise Information Management. 35(4), 1122-1141.
Andaç, A., et al. (2016). Customer satisfaction factor in digital content marketing: Isparta Province as an example. International Journal of Social Science. 4(5), 124-135.
Cronbach, L. J. (2001). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika. 16(3), 297–334.
Hair, J. F., et al. (2023). Multivariate data analysis. 9th ed. United States: Cengage Learning.
Hanafiah, M. H., et al. (2021). The impact of social media marketing on the performance of community-based tourism in Malaysia. Journal of Sustainability Science and Management. 16(8), 128-143.
Legal Department. (2017). The Secretariat of The Senate 2017. Junita Journal. 14(2), 75-77.
Onyango, K. (2016). Influence of digital marketing strategies on performance of cut flowers exporting firms in Kenya. Doctoral dissertation. University of Nairobi.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. 3rd ed. Harper and Row.
