บทบาทใหม่ของผู้นำทางการศึกษาในโลกดิจิทัล: จากวิสัยทัศน์สู่การปฏิบัติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
โลกดิจิทัลในปัจจุบัน ผู้นำทางการศึกษามีบทบาทสำคัญในการปรับตัวและนำเทคโนโลยีมาใช้ในการพัฒนาการศึกษาให้เหมาะสมกับยุคสมัยใหม่ โดยผู้นำการศึกษาควรเริ่มต้นด้วยการสร้าง วิสัยทัศน์ที่ชัดเจน เกี่ยวกับการนำเทคโนโลยีเข้าสู่สถานศึกษา และกำหนด กลยุทธ์การเปลี่ยนแปลง ที่สามารถปฏิบัติได้จริง เพื่อเสริมสร้างการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ การส่งเสริมและพัฒนาทักษะดิจิทัลของทั้งครูและนักเรียนเป็นสิ่งที่ไม่ควรมองข้าม ผู้นำการศึกษาควรสร้างโอกาสให้ครูได้เรียนรู้เทคโนโลยีใหม่ ๆ และใช้เครื่องมือดิจิทัลในการสอนและเรียนรู้ นอกจากนี้การใช้เทคโนโลยีในการ บริหารจัดการการศึกษา จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการประเมินผลและการสื่อสารภายในโรงเรียน การสร้าง สภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่ยืดหยุ่น เป็นอีกหนึ่งเป้าหมายสำคัญที่ผู้นำการศึกษาควรใส่ใจ เพื่อให้ผู้เรียนสามารถเรียนรู้ได้ทุกที่ทุกเวลา นอกจากนี้ยังควรสร้าง เครือข่ายการเรียนรู้ เพื่อสนับสนุนการใช้เทคโนโลยีและแบ่งปันประสบการณ์ระหว่างสถานศึกษา การพัฒนาเหล่านี้จะช่วยให้การศึกษาในยุคดิจิทัลมีคุณภาพและยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ดารารัตน์ อ้นถาวร. (2562). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในภาวะผู้นำการศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษา. 25(3), 43–58.
พิชัย ธานีรณานนท์, สุเมธ องกิตติกุล, ณิชมน ทองพัฒน์, & ภัทรวดี โสตถิพันธุ์. (2565). การทบทวนการดำเนินงานตามแผนแม่บทความปลอดภัยทางถนน พ.ศ. 2561–2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)
รัตนา จันทร์เทาว์. (2562). วิสัยทัศน์ของผู้นำทางการศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารบริหารการศึกษา. 15(2), 45–60.
สมพงษ์ จิตระดับ. (2563). การศึกษาไทยในยุค 4.0: การเปลี่ยนผ่านจากนโยบายสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา (สกศ.). (2563). สมรรถนะดิจิทัลสำหรับผู้นำทางการศึกษาในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวรรณา แก้วคำ. (2564). การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของผู้นำการศึกษา: แนวทางการสร้างภาวะผู้นำในยุคดิจิทัล. วารสารการศึกษาไทย. 17(2), 12–24.
Bass, B. M. (1990). From transactional to transformational leadership: Learning to share the vision. Organizational Dynamics. 18(3), 19–31.
Burns, J. M. (1978). Leadership. New York, NY: Harper & Row.
European Commission. (2019). DigComp 2.1: The digital competence framework for citizens with eight proficiency levels and examples of use. Retrieved on April 7, 2025 form https://doi.org/10.2760/153369.
Fullan, M., & Langworthy, M. (2014). A rich seam: How new pedagogies find deep learning. Pearson Canada.
Fullan, M. (2014). The principal: Three keys to maximizing impact. Jossey-Bass.
Hallinger, P., & Heck, R. H. (2010). Leadership for learning: Does collaborative leadership make a difference in school improvement. Educational Management Administration & Leadership. 38(6), 654–678.
International Society for Technology in Education (ISTE). (2018). ISTE standards for education leaders. Retrieved on April 7, 2025 form https://www.iste.org/standards/for-education-leaders.
OECD. (2020). Leadership for digital transformation of education systems in a post-COVID world. OECD Education Policy Perspectives.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. Doubleday.
UNESCO. (2020). Education in a post-COVID world: Nine ideas for public action. Paris: UNESCO.
