ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะกับการบริหารงานบุคคลของผู้บริหารในสถานศึกษา สังกัดศูนย์การศึกษาพิเศษในกลุ่มเครือข่ายส่งเสริมประสิทธิภาพ ศูนย์การศึกษาพิเศษ กลุ่มเครือข่ายที่ 9

Main Article Content

ทยิดา อุดมรักษ์
จิราภรณ์ ผันสว่าง

บทคัดย่อ

         บทความวิจัยนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสมรรถนะ การบริหารงานบุคคลและศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะกับการบริหารงานบุคคล กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครูผู้สอน จำนวน 175 คน เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถามมีลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเที่ยงอยู่ระหว่าง 0.67 – 1.00 และความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.86


ผลการวิจัยพบว่า 1)  สมรรถนะของผู้บริหาร โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงไปต่ำ ได้แก่ ด้านการวางแผนและการบริหารจัดการ (X2) ด้านการบริหารตนเอง(X6) ด้านการปฏิบัติเชิงกลยุทธ (X4) ด้านการทำงานเป็นทีม (X3) ด้านการสื่อสาร (X1) และ ด้านการตระหนักรับรู้เรื่องโลกาภิวัตน์ (X5) 2) การบริหารงานบุคคล โดยรวมและรายด้าน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงไปต่ำ ได้แก่ การประเมินผลการปฏิบัติงาน (Y3) การพัฒนาบุคลากร การวางแผนอัตรากำลังและกำหนดตำแหน่ง (Y1) การสรรหาและบรรจุแต่งตั้ง (Y2) และ การส่งเสริมการยกย่องเชิดชูเกียรติ (Y5) ตามลำดับ 3) ความสัมพันธ์ระหว่างสรรถนะของผู้บริหาร กับการบริหารงานบุคคล ในภาพรวม (r=0.767) และรายด้านมีความสัมพันธ์กันในทางบวก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อุดมรักษ์ ท., & ผันสว่าง จ. (2025). ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะกับการบริหารงานบุคคลของผู้บริหารในสถานศึกษา สังกัดศูนย์การศึกษาพิเศษในกลุ่มเครือข่ายส่งเสริมประสิทธิภาพ ศูนย์การศึกษาพิเศษ กลุ่มเครือข่ายที่ 9. เสฏฐวิทย์ปริทัศน์, 5(1), 456–466. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/stw/article/view/1847
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.

กัณฑ์พงษ์ นามเสน่ห์. (2559). การปรับใช้หลักพรหมวิหาร 4 กับการบริหารบุคลากร. Journal of Roi Kaensarn Academi. 1(2), 38-48.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

พิชามญชุ์ ลาวชัย. (2562). สมรรถนะของผู้บริหารกับการบริหารงานบุคคลในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ศศิวิมล คนเสงี่ยม. (2563). การบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

Dessler, G. (2020). Human resource management. 16th ed. Pearson.

Goddard, R. D., & Kim, M. (2024). Declining student achievement: School leadership is the key to reversing the trend. The Ohio State University College of Education and Human Ecology.

Hallinger, P., & Wang, W. C. (2020). Assessing instructional leadership with the Principal Instructional Management Rating Scale. Journal of Educational Administration. 58(5), 539–554.

Hitt, D. H., & Tucker, P. D. (2016). Systematic review of key leadership practices found to influence student achievement: A unified framework. Review of Educational Research. 86(2), 531–569.

Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607-610

Leithwood, K., & Azah, V. N. (2017). Characteristics of high-performing school districts. Leadership and Policy in Schools. 16(1), 27–53.

Marzano, R. J., Waters, T., & McNulty, B. A. (2021). School leadership that works: From research to results. Solution Tree Press.

Noe, R. A., et al. (2021). Fundamentals of human resource management . 9th ed. McGraw-Hill Education.

Snell, S. A., Morris, S. S., & Bohlander, G. W. (2019). Managing human resources. 18th ed. Cengage Learning.