การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต

Main Article Content

นฤเบศร์ ลือเรื่อง
ปรีญานุชย์ อุ่นใจ
พิกุล มีมานะ

บทคัดย่อ

         บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้ดิจิทัลในการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต ผลการศึกษาพบว่า การเรียนรู้ตลอดชีวิต เป็นกระบวนการที่ครอบคลุมทุกช่วงอายุของชีวิต มีเป้าหมายเพื่อพัฒนาทักษะและความรู้ให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและเศรษฐกิจในยุคดิจิทัล การบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลเข้าสู่กระบวนการนี้มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมโอกาสและความยืดหยุ่นในการเข้าถึงการศึกษา การพัฒนาแพลตฟอร์มการเรียนรู้ออนไลน์ เช่น MOOCs และแอปพลิเคชันเฉพาะทาง ช่วยลดข้อจำกัดด้านเวลาและสถานที่ ในขณะที่การใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI) และข้อมูลขนาดใหญ่ (Big Data) ช่วยปรับเนื้อหาและกระบวนการเรียนรู้ให้ตอบสนองต่อความต้องการเฉพาะบุคคล นอกจากนี้ เทคโนโลยีอย่างความจริงเสริม (AR) และความจริงเสมือน (VR) ยังช่วยสร้างประสบการณ์การเรียนรู้ที่ลึกซึ้งและสมจริง เครือข่ายดิจิทัลส่งเสริมการเรียนรู้แบบร่วมมือผ่านการแลกเปลี่ยนความรู้ในระดับโลก และการสร้างสื่อมัลติมีเดียช่วยเพิ่มความน่าสนใจให้แก่ผู้เรียน แนวทางเหล่านี้มีความสำคัญต่อการขับเคลื่อนสังคมแห่งการเรียนรู้ ลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา และเสริมสร้างความสามารถของบุคคลในยุคดิจิทัลอย่างยั่งยืน ผู้เขียนได้เสนอแนวทางในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต ซึ่งครอบคลุมกระบวนการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นตลอดช่วงชีวิตของบุคคล โดยไม่จำกัดเฉพาะระบบการศึกษาแบบทางการในระบบเท่านั้นหรือเฉพาะช่วงวัยเรียนเท่านั้น แต่ครอบคลุมการพัฒนาความรู้และทักษะในทุกช่วงวัย เพื่อให้การเรียนรู้ตลอดชีวิต

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ลือเรื่อง น., อุ่นใจ ป. ., & มีมานะ พ. (2025). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต. เสฏฐวิทย์ปริทัศน์, 5(1), 1–10. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/stw/article/view/1713
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2567). แผนปฏิบัติการดิจิทัลระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2567 - 2571. เรียกใช้เมื่อ 18 ธันวาคม 2567 จาก https://eeco.or.th/th/filedownloads/5522/b557a5ef4570c336c2 ef6209c3ee4388.pdf.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2564). รายงานสถานการณ์การศึกษาตลอดชีวิตในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2563). เทคโนโลยีเสมือนจริงกับการศึกษายุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: สำนักวิจัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2563). ประเทศไทยในยุคสังคมผู้สูงอายุและเศรษฐกิจดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). รายงานผลการดำเนินงานด้านเทคโนโลยีการศึกษา.

กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2562). การพัฒนาทักษะแห่งศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล.

อาชัญญา รัตนอุบล. (2557). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต Lifelong Education and Lifelong Learning:

บทความวิชาการ คำจำกัดความ แนวคิด และลักษณะการศึกษาตลอดชีวิต Definitions Concepts,

Characteristics of Lifelong Education. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Anderson, T. (2018). The theory and practice of online learning. Athabasca University Press.

Harris, M., & Rea, T. (2020). Collaborative learning in a digital world: A review of tools and platforms.

Mayer, R. E. (2009). Multimedia learning. Cambridge University Press.

OECD. (2021). Education at a glance 2021: OECD indicators. OECD Publishing.

Dave, R. H. (1976). Foundation of lifelong education. Paris: UNESCO.

UNESCO. (1970). An introduction to lifelong education. Paris: UNESCO.

_______. (1976). Learning to be: The world of education today and tomorrow. Paris: UNESCO.

_______. (2015). Rethinking education: Towards a global common good?. Paris: UNESCO.

_______. (2020). Education for sustainable development: A roadmap. UNESCO.

Wheeler, S. (2019). Learning with ‘E's: Educational theory and practice in the digital age. Crown

House Publishing.