This is an outdated version published on 2024-08-31. Read the most recent version.

การพัฒนานวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตรและกระบวนการขยายผล การเรียนรู้ด้านการแพทย์ฉุกเฉินสำหรับสถาบันการศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • ศักดา สวาทะนันทน์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เชียงใหม่ 50200
  • สมเกียรติ อินทสิงห์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เชียงใหม่ 50200
  • น้ำผึ้ง อินทะเนตร คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เชียงใหม่ 50200
  • กนกวรรณ อังกสิทธิ์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เชียงใหม่ 50200

คำสำคัญ:

นวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตร, การจัดการเรียนรู้ด้านการแพทย์ฉุกเฉิน, หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาประสิทธิผลนวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตรและกระบวนการขยายผลด้านการแพทย์ฉุกเฉินสำหรับสถานศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่ โดยมีการดำเนินงาน 4 ขั้น คือ 1) ศึกษาและสังเคราะห์ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง กลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้บริหารสถานศึกษา ครูผู้สอนและพยาบาลที่ปฏิบัติงานในสถานศึกษา 2) ออกแบบนวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตรฯ กลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการแพทย์ฉุกเฉินเพื่อประเมินคุณภาพนวัตกรรมฯ 3) นำนวัตกรรมไปใช้ และ 4) ประเมินประสิทธิผลการใช้นวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตรฯ กลุ่มเป้าหมายขั้นตอนที่ 3 และ 4 คือ ครูแกนนำ ครูผู้สอน นักเรียนและนักศึกษาที่ได้รับการขยายผลการใช้นวัตกรรมฯ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิตและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า นวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตรฯ ที่ได้พัฒนาประกอบด้วย 9 แพลตฟอร์ม คือ 1) หลักสูตรฝึกอบรมครูแกนนำในสถานศึกษาและการขยายผลฯ 2) ชุดการสอนรายวิชาสุขศึกษา 3) ชุดการสอนสำหรับครูประจำชั้น 4) แผนการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการองค์ความรู้การแพทย์ฉุกเฉินในรายวิชาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ภาษาไทยและการงานอาชีพ 5) กิจกรรมทักษะชีวิต 6) กิจกรรมพัฒนาผู้เรียน 7) กิจกรรม “ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้” 8) เว็บไซต์รวบรวมสื่อและแผนการสอนสำหรับครูผู้สอน และ 9) กระบวนการขยายผลที่บูรณาการหลักสูตรจากครูแกนนำสู่ครูผู้สอนในโรงเรียน ผลการประเมินคุณภาพของนวัตกรรมฯ โดยภาพรวมจากผู้ทรงคุณวุฒิ พบว่า นวัตกรรมมีคุณภาพในระดับมากที่สุด โดยผลการศึกษาประสิทธิผลของนวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตรฯ พบว่า ครูแกนนำ ครูผู้สอน นักเรียนและนักศึกษามีระดับคะแนนความรู้ด้านการแพทย์ฉุกเฉินในระดับดี และมีทักษะด้านการแพทย์ฉุกเฉินการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานและการใช้เครื่อง AED ผ่านเกณฑ์ทุกข้อ

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

เกรียงศักดิ์ ยุทโท, นิโรจน์ สินณรงค์, ธรรญชนก เพชรานนท์, และกฤตวิทย์ อัจฉริยะพานิช. (2565). การพัฒนาการเรียนรู้ด้านการแพทย์ฉุกเฉินในสถานศึกษาพื้นที่จังหวัดเชียงราย. รายงานสืบเนื่องการประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติเครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 22 “ชีวิตใหม่ของการศึกษาในสังคมดิจิทัล” เล่มที่ 3 กลุ่มวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (น.149-158).

เกรียงศักดิ์ ยุทโท, นิโรจน์ สินณรงค์, ธรรญชนก เพชรานนท์, และกฤตวิทย์ อัจฉริยะพานิช. (2564). การพัฒนาการเรียนรู้ด้านการแพทย์ฉุกเฉินในสถานศึกษาพื้นที่จังหวัดเชียงราย [วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยแม่โจ้]. http://ir.mju.ac.th/dspace/bitstream/123456789/1873/1/6112701002.pdf

เกรียงศักดิ์ ยุทโท. (2560). การพัฒนารูปแบบการสอนด้านการแพทย์ฉุกเฉินในรายวิชาสุขศึกษา สำหรับนักเรียนพื้นที่สูง. สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ.

เกรียงศักดิ์ ยุทโท. (2563). การวิจัยและพัฒนาโปรแกรมการเรียนรู้และกระบวนการถ่ายทอดความรู้ด้านการแพทย์ฉุกเฉินเชิงสร้างสรรค์อย่างมีส่วนร่วม จังหวัดเชียงราย. คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เกษทิพย์ ศิริชัยศิลป์ และอมรรัตน์ วัฒนาธร. (2561). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างความสามารถในการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ตามแนวการเรียนรู้แบบรอบรู้สำหรับนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 20(3), 1-12.

https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/140569

ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2566). การพัฒนานวัตกรรมการจัดการเรียนรู้. รัตนสุวรรณการพิมพ์ 3.

ปัญจ์ปพัชรกร บุญพร้อม, ถนัดตา มรกตศรีสุวรรณ และสิทธิพันธุ์ ไชยนันทน์. (2562). ความรู้การปฐมพยาบาลเบื้องต้นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา กรุงเทพมหานคร เขตบางกอกใหญ่. วารสารนวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้, 2(2), 73-83.

เพ็ญพักตร์ ไชยสงเมือง และชัจคเณค์ แพรขาว. (2560). ผลของโปรแกรมสอนการช่วยเหลือขั้นพื้นฐานภาวะหัวใจหยุดเต้นต่อความรู้และทักษะของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษาระดับชาติและนานาชาติ 2560, ณ อาคารพจน์ สารสิน มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

รัตนะ บัวสนธ์. (2562). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมทางการศึกษา. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิชัย วงษ์ใหญ่. (2554). การพัฒนาหลักสูตรระดับอุดมศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). อาร์ แอนด์ ปริ้นท์.

สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2562). แผนหลักการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ ฉบับที่ 3.1 พ.ศ. 2562 – 2564 (ปรับปรุงจากแผนหลักการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ ฉบับที่ 3 พ.ศ 2560-2564).

https://www.niems.go.th/1/upload/migrate/file/256112221455115037_GWJdMn5ejp3gVAdc.pdf

สมเกียรติ อินทสิงห์. (2563). การบริหารหลักสูตรสถานศึกษา. หน่วยพิมพ์เอกสารคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ดัชนีความก้าวหน้าของคนประจำปี 2562. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

อมรรัตน์ ศุภมาศ. (2558, 9 มกราคม). การช่วยเหลือเบื้องต้นสำหรับคนจมน้ำ.

https://thaicpr.org/?mod=knowledge&op=view&knowledge_id=5.

อุรา สุวรรณรักษ์. (2562). การเปรียบเทียบผลลัพธ์การปฏิบัติการฉุกเฉิน ระหว่างชุดปฏิบัติการฉุกเฉินระดับสูง กับชุดปฏิบัติการฉุกเฉินระดับพื้นฐาน. วารสารการแพทย์ฉุกเฉินแห่งประเทศไทย, 1(1), 42-52. https://doi.org/10.14456/jemst.2021.5

Graham, L., Berman, J., & Bellert, A. (2015). Sustainable learning: Inclusive practices for 21st century classroom. Cambridge University Press.

Lattuca, L. R., & Stark, J. S. (2011). Shaping the college curriculum: Academic plans in context. Jossey-Bass.

McMillan, J. M. (2014). Classroom assessment: Principles and practice for effective standards-based instruction (6th ed.). Pearson.

OECD. (2020). What students learn matters: Towards a 21st century curriculum. OECD Publishing.

Oliva, P. F., & Gordon II, W. R. (2013). Developing the curriculum (8th ed.). Pearson.

Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2018). Curriculum foundations, principles and issues (7th ed.). Englewood Cliffs.

Wiles, J. (2005). Curriculum essentials: A research for educators (2nd ed.). Pearson.

Translated Thai References

Buasan, R. (2019). Research and development of educational innovations. Chulalongkorn University Press.

Bunprom, P., Morakot, T., & Chaiyanan, S. (2019). Knowledge on elementary first aid of the primary school students under the Bangkok primary educational service area office Bangkok Yai district. Journal of Learning Innovation and Technology, 2(Subbl. 2), 73-83.

Chaisongmuang, P., & Prakhao, C. (2017). Effect of basic first aid to sudden cardiac arrest program on knowledge and skill of high-school students in provincial secondary school in the northeastern. National and International Graduate Research Presentation Conference 2017, at Poj Sarasin Building, Khon Kaen University.

Inthasingh, S. (2020). Educational institution curriculum management. Faculty of Science Document Printing Unit Chiang Mai University.

Ministry of Education. (2008). Basic Education Core Curriculum 2008. Agricultural Cooperatives Association of Thailand

National Institute of Emergency Medicine. (2019). National Emergency Medicine Master Plan No. 3.1 2019 – 2021. (Improved from the National Emergency Medicine Master Plan, No. 3, 2017-2021). https://www.niems.go.th/1/upload/migrate/file/256112221455115037_GWJdMn5ejp3gVAdc.pdf

Office of the National Economic and Social Development Council. (2019). People's Progress Index 2019. Office of the National Economic and Social Development Council.

Sirichaisilp, K., & Wattanathorn. A. (2018). Curriculum development creative problem-solving ability mastery learning foe student teachers at Rajabhat University. Journal of Education Naresuan University, 20(3), 1-12. https://so06.tcithaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/140569

Supamas, A. (2015, 9 January). Basic assistance for drowning people. https://thaicpr.org/?mod=knowledge&op=view&knowledge_id=5.

Suthirat, C. (2023). Developing innovations in learning management. Rattana Suwan Printing 3.

Suwanrak, U. (2019). Comparison of emergency operation results. between high-level emergency responders with a basic emergency response kit. Thai Journal of Emergency Medicine. 1(1), 42-52. https://doi.org/10.14456/jemst.2021.5

Wongyai, W. (2011). Higher education curriculum development (2nd ed). R and Print.

Yuttho, K. (2017). Development of a teaching model for emergency medicine in the health education subject. For students in highland areas. National Institute of Emergency Medicine.

Yuttho, K. (2020). Research and development program on educating and sharing knowledge of emergency medicine in Chiang Rai. Faculty of Public Health Chiang Mai University.

Yuttho, K., Sinnarong, N., Phetchanon, T., & Atchariyapanich, K. (2022). Development of emergency medicine learning in educational institutions in Chiang Rai Province. Continuing report of the academic seminar presenting research results of the national graduate network. Northern Rajabhat University No. 22 “New life of education in a digital society” Volume 3, Science and Technology Group (pp. 149-158).

Yuttho, K., Sinnarong, N., Phetchanon, T., & Atchariyapanich, K. (2021). Development of emergency medicine learning in educational institutions in Chiang Rai Province. [Doctoral dissertation, Maejo University]. http://ir.mju.ac.th/dspace/bitstream/123456789/1873/1/6112701002.pdf

เผยแพร่แล้ว

2024-08-31

Versions

How to Cite

สวาทะนันทน์ ศ. ., อินทสิงห์ ส. ., อินทะเนตร น. ., & อังกสิทธิ์ ก. . (2024). การพัฒนานวัตกรรมแพลตฟอร์มหลักสูตรและกระบวนการขยายผล การเรียนรู้ด้านการแพทย์ฉุกเฉินสำหรับสถาบันการศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิธีวิทยาการวิจัย, 37(2), 89–108. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/jrm/article/view/1066

ฉบับ

บท

บทความวิจัย