นโยบายสาธารณะเพื่อการคุ้มครองเด็กจากภัยแผ่นดินไหว: ข้อเสนอแนะต่อสังคมไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการศึกษาผลกระทบของแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นกับเด็กทั้งมิติด้านร่างกาย ด้านจิตใจ และด้านการศึกษา โดยชี้ให้เห็นว่าเมือมีภัยพิบัติเกิดขึ้น เด็กในพื้นที่ห่างไกลหรือมีฐานะยากจนจะมีความเปราะบางสูงจากความไม่พร้อมของโครงสร้างพื้นฐานและข้อจำกัดของการให้ความช่วยเหลือ บทความนี้จึงนำกรณีศึกษาจากประเทศญี่ปุ่น นิวซีแลนด์ และชิลี
ที่มีนโยบายการจัดการภัยพิบัติเพื่อคุ้มครองเด็กอย่างเป็นระบบมาศึกษา โดยข้อถกเถียงหลักของบทความนี้คือ กรอบการจัดการภัยพิบัติของประเทศไทยยังขาดความเป็นระบบและไม่นำเด็กมาเป็นศูนย์กลาง โดยใช้แนวคิดสิทธิเด็ก (Child Rights-Based Approach) เป็นหลัก มุ่งเน้นการปกป้องเด็กอย่างยั่งยืนจากการสร้างกลไกให้เด็ก ครู และชุมชนมีส่วนร่วมในการวางแผนภัยพิบัติ รวมทั้งกำหนดมาตรการเตรียมความพร้อม การรับมือ และการฟื้นฟูอย่างครบวงจร การบูรณาการแนวทางเหล่านี้ในนโยบายระดับชาติจะช่วยเสริมสร้างการคุ้มครองเด็กอย่างมีประสิทธิภาพ ยั่งยืน และเป็นธรรมในทุกขั้นตอน