ความสำคัญของพระพุทธศาสนาในฐานะศาสนาประจำชาติ
Main Article Content
บทคัดย่อ
หนังสือ: ความสำคัญของพระพุทธศาสนาในฐานะศาสนาประจำชาติ เขียนโดย สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต) เป็นหนังสือในโครงการบวชเรียนชุดนี้ ตัวก็ได้บุญ บุญคุณก็ได้ตอบแทนพ่อแม่ เพื่อถวายให้พระภิกษุสงฆ์ พระอาจารย์ พระภิกษุบวชใหม่ ตลอดจนสามเณรและผู้สนใจทั่วไป พิมพ์เป็นครั้งที่ 22 (1999:118 ) เป็นหนังสือที่ปลุกจิตสำนึกของชาวพุทธ พระพุทธศาสนาเป็นศูนย์รวมจิตใจ ทำให้เกิดความสามัคคีในหมู่ชนชาวไทย ซึ่งไม่รังเกียจเดียดฉันท์ ไม่เบียดเบียนผู้นับถือศาสนาอื่นๆ พระพุทธศาสนาอาจแยกได้เป็น 2 ด้าน คือ ด้านที่เป็น ธรรมวินัย หมายถึง หลักการเดิมแท้ของพระพุทธศาสนา ซึ่งปรากฏอยู่ในคัมภีร์พระพุทธศาสนาและรักษาสืบทอดต่อกันมาด้วยการจารึกจดจำและสื่อสารอ้างอิงพระคัมภีร์เหล่านั้น และด้านที่เป็นวัฒนธรรม หมายถึง พระพุทธศาสนาอย่างคนไทยรู้เข้าใจ และประพฤติปฏิบัติสะสมสืบต่อกันมาที่หล่อหลอมเอกลักษณ์ของชาติไทยแทรกซึมเข้าไปในชีวิตจิตใจ จนกลายเป็นอัตลักษณ์แห่งวิถีชีวิตของชาวพุทธ พระพุทธศาสนา จึงเป็นสมบัติล้ำค่าที่มอบให้แก่อารยธรรมของโลก อันแสดงถึงหลักการพัฒนาทางจิตใจและปัญญาที่จะใช้แก้ปัญหาของโลกปัจจุบันนี้ได้เป็นอย่างดี
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คูณ โทขันธ์. (1994). ศาสนาเปรียบเทียบ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
ดินาร์ บุญธรรม. (2012). พระมหากษัตริย์ไทยกับพระพุทธศาสนา. กรุงเทพ: โรงพิมพ์บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
พระครูจิรธรรมธัช. (2017). วิเคราะห์ศาสนาโลก. ขอนแก่น: หจก.โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2008). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์อธิบายศัพท์ และแปลความหมายคำวัดที่ชาวพุทธควรรู้. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
พระพิมลธรรม (ชอบ อนุจารีมหาเถร). (1990). ตำนานพระพุทธรูปปางต่างๆ. กรุงเทพฯ: โครงการมูลนิธิหอไตร.
ระวี ภาวิไล. (1985). หัวใจของศาสนาพุทธ. ธรรมสถาน มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆสาจารย์ (ป.อ. ปยุตโต). (2018). ความสำคัญของพระพุทธศาสนาในฐานะศาสนาประจำชาติ. พิมพ์ครั้งที่ 22. กรุงเทพฯ: บริษัท ท่าทรายกนก (1999) จำกัด.
หอสมุดแห่งชาติ. (1968). มิลินทปัญหาฉบับพิสดาร. พิมพ์ครั้งที่ 5. พระนคร : ศิลปาบรรณาคาร.
อมรา พงศาพิชญ์. (1999). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม : กระบวนทัศน์และบทบาทในประชาคม. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พุุทธทาสภิิกขุุ. (2512). สัมมัปปธาน 4. กรุงเทพฯ : บริษัท พิมพ์ดี จำกัด.
Mahachulalongkornrajavidyalaya. (1996). Thai Tipitaka. Bangkok: Mahachula longkornrajavidyalaya University Press.