หลักธรรมานามัยกับการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมสำหรับ ผู้สูงอายุในสังคมไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาหลักธรรมานามัยกับการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมสำหรับผู้สูงอายุในสังคมไทย ผลจากการศึกษาพบว่า สังคมไทยได้ก้าวสู่สังคมผู้สูงอายุ เนื่องจากมีสัดส่วนของประชากรผู้สูงอายุในปัจจุบันมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ผู้สูงวัยจะมีการเปลี่ยนแปลงของร่างกายและความเสื่อมของอวัยวะต่าง ๆ ส่งผลให้เกิดปัญหาด้านสุขภาพกาย การเจ็บป่วย ทุพพลภาพ และความพิการ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงบทบาททางสังคม ครอบครัว การสูญเสียรายได้ ทำให้ผู้สูงวัยเกิดปัญหาด้านสุขภาพจิต ซึ่งจำเป็นต้องได้รับการดูแลช่วยเหลือระยะยาวแบบองค์รวมอย่างเป็นระบบ และบูรณาการจากครอบครัว ชุมชน รวมถึงหน่วยงานภาครัฐ การดำเนินงานส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ เพื่อการส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีสุขภาพและคุณภาพชีวิตที่ดี สามารถช่วยเหลือตนเองได้ สามารถอยู่ร่วมกับครอบครัวได้อย่างมีความสุข และสร้างคุณประโยชน์แก่สังคมได้อย่างเต็มศักยภาพและยาวนานที่สุด การดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุ จึงหมายถึง การที่ผู้สูงอายุมีสุขภาพร่างกาย จิตใจ อารมณ์ ที่มีความสุข การกินดี อยู่ดี มีเศรษฐกิจที่มั่นคง ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ และมีการดำเนินชีวิตในสภาพความเป็นอยู่ที่ดีได้อย่างเหมาะสม ซึ่งมีองค์ประกอบของผู้สูงอายุ 5 ด้าน กล่าวคือ 1. ด้านร่างกาย 2. ด้านจิตใจ 3. ด้านสัมพันธภาพทางสังคม 4. ด้านสิ่งแวดล้อม และ 5. ด้านความมั่นคงในชีวิต
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ประเวศ วะสี. (2536). แนวคิดและยุทธศาสตร์สังคมสมานุภาพและวิชชา. กรุงเทพฯ: มูลนิธิภูมิปัญญา.
พงษ์วรพงศ์ พิเชษฐ์. น.พ.. (2550). พุทธธรรมบำบัด. กรุงเทพฯ: กองแพทย์ทางเลือกกรมการพัฒนาแพทย์แผนไทยทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
ยุทธภัณฑ์ เตชะแก้ว. (2540). “พิธีกรรมและระบบความเชื่อการลำผีฟ้าในภาคอีสาน”. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.