แนวทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิตัล
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิตัล พบว่า แนวทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่เหมาะสมกับยุคดิจิทัล ได้แก่ การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสื่อออนไลน์ทำให้ผู้คนเข้าถึงง่ายและสะดวกขึ้นและเป็นที่นิยม เช่น ในเฟสบุ๊ค ไลน์ ยูทูป ทวิตเตอร์ และเว็ปไซต์ โดยใช้เป็นวีดีโอ ภาพนิ่ง ทำให้การเผยแผ่พระพุทธศาสนามีช่องทางที่หลากหลายมากขึ้น การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีดิจิทัล อันเป็นเครื่องอุปกรณ์ที่ทำให้การสื่อสารมีความสะดวกรวดเร็ว เป็นประโยชน์และส่งเสริมสนับสนุนการเผยแผ่พระพุทธศาสนาให้สามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่และทุกเวลา บุคคลติดต่อสื่อสาร รับรู้ แลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารและความรู้เผยแพร่ถึงกันได้ด้วยอุปกรณ์เทคโนโลยีดิจิทัลผ่านระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่เชื่อมโยงถึงกันทั่วโลก การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในยุคดิจิทัลพระสงฆ์จึงต้องปรับตัวให้เท่าทันความเปลี่ยนแปลงของโลก และรับมือกับความเปลี่ยนแปลงในอนาคต
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ปัณณพงศ์ วงศ์ณาศรี และวีรนุช พรมจักร. “การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในบริบทความเปลี่ยนแปลงด้านเทคโนโลยีสารสนเทศสมัยใหม่”, วารสารรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัย
มหามกุฏราชวิทยาลัย ปีที่ 3 ฉบับที่ 6 (พฤศจิกายน-ธันวาคม 2566).
ดุษฎี สีตลวรางค์. (2524).“การเปรียบเทียบวิธีสอนแบบไตรสิกขาและธรรมสากัจฉาในการสอนเบญจศีลและฆราวาสธรรม ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1”, วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร,
บรรจบ บรรณรุจิ. (2538). เล่มนี้มีปัญหา เล่ม 1, . กรุงเทพฯ: พรบุญการพิมพ์.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2530). การสอนโดยสร้างศรัทธาและโยนิโสมนสิการ, พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
สุภาวดี ขุนทองจันทร์, “ความสัมพันธ์ระหว่างโลกาภิวัตน์กับค่านิยมพื้นฐานในสังคมไทย”, วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ปีที่ 7 ฉบับที่ 1 (มกราคม – มิถุนายน 2559).