นันทนาการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ
Main Article Content
บทคัดย่อ
นันทนาการมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ โดยไม่เพียงแต่ช่วยส่งเสริมสุขภาพกายและจิตใจ แต่ยังส่งเสริมความสัมพันธ์ทำงสังคมและความพึงพอใจในชีวิต อย่างไรก็ตาม การออกแบบกิจกรรมควรคำนึงถึงความเหมาะสมกับสภาพร่างกายและความสนใจของผู้สูงอายุ เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด ผู้สูงอายุถือเป็นกลุ่มประชากรที่มีความสำคัญในสังคมไทย เนื่องจากประเทศไทยกำลังเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุอย่างสมบูรณ์ ปัญหาด้านสุขภาพกาย สุขภาพจิต และความหว้าเหว่จากการต้องอยู่เพียงลำพังในหลายครอบครัวของผู้สูงอายุเป็นประเด็นที่ควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด หนึ่งในแนวทำงที่มีประสิทธิภาพคือการจัดกิจกรรมนันทนาการ ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในหลายมิติ กิจกรรมนันทนาการเป็นเครื่องมือสำคัญในการดูแลผู้สูงอายุทั้งในด้านร่างกาย จิตใจและสังคม การส่งเสริมให้ผู้สูงอายุเข้าร่วมกิจกรรมเหล่านี้ไม่เพียงแต่ช่วยเพิ่มสุขภาพที่ดี แต่ยังช่วยให้พวกเขารู้สึกมีคุณค่าในตนเองและสามารถใช้ชีวิตในวัยสูงอายุอย่างมีความสุขและมีคุณภาพชีวิตที่ดีในระยะยาวต่อไปในอนาคต
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2560). ยุทธศาสตร์กรมกิจการผู้สูงอายุ 20 ปี พ.ศ.2561–2580. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามลดา.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2562). แผนปฏิบัติการด้านผู้สูงอายุ ระยะที่ 3 (พ.ศ.2566-2580). สืบค้น 11 ตุลาคม 2567, จาก https://www.dop.go.th/download/laws/
th1653553501-843_0.pdf
กรมอนามัย. (2562). คู่มือแนวทำงการขับเคลื่อนแผนปฏิบัติการการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ ภายใต้แนวคิด “สุขเพียงพอ ชะลอชรา ชีวายืนยาว” ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563-2565. กรุงเทพฯ: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด.
กรมอนามัย. (2567). โครงการเฝ้าระวังและพัฒนาสารสนเทศสุขภาพผู้สูงอายุปี 2567. สืบค้น 10 ตุลาคม 2567, จาก https://eh.anamai.moph.go.th/th/eldersurveillance2567/
ณัฐวุฒิ เพชรคง. (2558). ผลของโปรแกรมนันทนาการที่มีต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุโรงพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี. บัณฑิตวิทยาลัย :มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ถนอมวรรณ อยู่ขา. (2546). นันทนาการสาหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา,
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). รายงานประจาป สถานการณผสงอายุไทย พ.ศ.2557. กรุงเทพฯ : อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ประชากรกับสิ่งแวดล้อม. (2556). การส่งเสริมคุณภาพชีวิตตนเอง, สืบค้น 10 มกราคม 2567, จาก https://population1.wikispaces.com.
สมบัติ กาญจนกิจ. (2560). นันทนาการและอุตสาหกรรมท่องเที่ยว (Recreation & tourism industry).พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : สานักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมบัติ กาญจนกิจ. (2544). นันทนาการและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : สำนัก จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Bammel G. and L. L. Bammel. (1996). Leisure & Human Behavior: 3th ed. Times Mirror Higher Education Group, Inc., Iowa.
Butler George D. (1959). Introduction to Community Recreation: New York: McGraw-Hill Book.Butler, Jodie. 2007. Psychological acceptance and quality of life in the elderly. Quality of Life Research. 16 (4): 607-615.
Smith, A. B., & Johnson, C. D. (2020). The impact of local-based recreation activities on the physical and mental well-being of elderly adults: a systematic review. Journal of Aging and Health, 32(5), 756-769.
Thompson, S. R., & Davis, C. R. (2016). Impact of local-based recreation activities on social connectedness and loneliness among older adults. Journal of Gerontological Social Work, 59(6), 461-477.