ศึกษาหลักพุทธปรัชญาที่ปรากฏในลักษณะของพระพุทธรูป
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาหลักพุทธปรัชญาที่ปรากฏในลักษณะของพระพุทธรูป จากการศึกษาพบว่า หลักพุทธปรัชญาเถรวาทก็คือธรรมที่เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ามีลักษณะของความเป็นจริงตามกฎธรรมชาติ ไม่ได้เป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากฎเกณฑ์ของธรรมชาติจนไม่สามารถที่จะเข้าไปสัมผัสรับรู้ได้ และจะเน้นในเรื่องของการกระทำที่เป็นปัจจุบันสามารถนำมาปฏิบัติได้จริงในชีวิตของมนุษย์ทุกคนต่างก็ต้องเผชิญความทุกข์ของชีวิตในรูปแบบต่างๆ กันจนทำให้ผู้ไม่เข้าใจในความเป็นจริงเกิดความทุกข์ได้ ถ้าหันเข้ามาศึกษาจนเข้าใจหลักพุทธปรัชญาอันเป็นกฎเกณฑ์ธรรมชาติอันแท้จริงแล้วก็จะทำให้เข้าใจชีวิตทำให้สามารถผจญภัยอันตรายและความทุกข์ต่างๆ ไปได้ และหลักพุทธปรัชญาดังกล่าวก็มีปรากฏอยู่ในลักษณะของพระพุทธรูปที่ช่างประติมากรรมได้สรรค์สร้างผสมผสานซ่อนเร้นไว้ในองค์พระพุทธรูป ได้แก่ พระเกตุเมาฬี มีนัยแห่งหลักพุทธปรัชญาที่แฝงอยู่อันหมายถึง ความว่างเปล่า หรือความหลุดพ้นที่หมายถึง โลกุตตรธรรม, พระเกศา มีลักษณะขมวดเป็นปม เป็นพุทธลักษณะที่เตือนสติบ่งบอกว่าปัญหาต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นจะต้องเกิดขึ้นที่ตนจะต้องแก้ปัญหาตามแนวมัชฌิมาปฏิปทา หรือทางสายกลาง, พระกรรณ จะมีลักษณะยานเพื่อจะสอนว่าอย่าเป็นคนเชื่อง่ายหรือหูเบาควรใช้ปัญญาคิดตริตรองปัญหาทั้งหลายให้มากๆ ตามเหตุผลอันมีบัญญัติไว้ในกาลามสูตร, พระเนตร จะมีลักษณะทอดลงต่ำเล็กน้อยเป็นลักษณะที่เตือนสติว่าให้สำรวจตัวเองอยู่เสมอโดยการควบคุมอารมณ์ของตนด้วยการให้มีสติสำรวมระวังในอายตนะ, พระองคุลีพระหัตถ์มีลักษณะยาวเสมอกันทั้งสี่นิ้วแสดงให้เห็นว่าทรงมีพระเมตตาต่อสรรพสัตว์อย่างเท่าเทียมกันไม่ว่าจะอยู่ในวรรณะใดก็ตามโดยไร้ซึ่งอคติใดๆ และพระบาทมีลักษณะเรียบตรงเสมอกันและรอยพระบาทเต็มบริบูรณ์เป็นรอยเท้าของผู้ไม่หมกมุ่นในกามคุณห่างไกลจากกิเลสเครื่องร้อยรัดแล้วอย่างสิ้นเชิง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
เอกสารอ้างอิง
เชนชาคริต ยุรชิตภมรชัย. (2547). ปรัชญาศิลปะ พุทธศิลป์ในพระเทศไทย. กรุงเทพฯ: หจก.ป. สัมพันธ์พาณิชย์.
ที.เอ็น.รามจันทรัน. (2543). พุทธศิลป์ในโลกพระพุทธศาสนา. แปลโดย อมร โสภณวิเชฏฐวงศ์. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
บุญมี แท่นแก้ว, ผศ. (2541). ปรัชญา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: พิมพ์ที่โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
บุญมี แท่นแก้ว. (2545). พุทธปรัชญาเถรวาท. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2545). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระพีรสิฐ ปิยสีโล (ลักขษร). (2550). อิทธิพลของสุนทรียภาพด้านความงามในพุทธปรัชญาที่มีต่อพุทธศิลป์ขอม. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระมหาสุเทพ พุทธจรรยา (ปสิวิโก). (2539). อิทธิพลพระพุทธศาสนามหายานที่มีต่อพุทธศิลป์ในอาณาจักรสุโขทัย. วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระโสภณคณาภรณ์ (ระแบบ ิตาโณ). (2526). ธรรมปริทรรศน์. กรุงเทพฯ: สภาการศึกษามหา มกุฏราชวิทยาลัย.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2536). พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับครบรอบ 200 ปี แห่งราชวงศ์จักรีกรุงรัตนโกสินทร์ พุทธศักราช 2525. เล่มที่ 47. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
วศิน อินทสระ. (2545). โอวาทปาติโมกข์. กรุงเทพฯ: โอ. เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
วิเชียร ชาบุตรบุณฑริก. (2535). พุทธศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
วิโรจ นาคชาตรี. (2550). พุทธปรัชญาเถรวาท. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สงวน รอดบุญ. (2533). พุทธศิลปะสุโขทัย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: พิมพ์ที่ โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
สุเชาวน์ พลอยชุม. (2550). พุทธปรัชญาในสุตตันตปิฎก. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
สุนทร ณ รังษี. (2550). พุทธปรัชญาจากพระไตรปิฎก. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภัทรดิศ ดิศกุล, ศ.ม.จ. (2528). ศิลปะในพระเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: อมรินทร์การพิมพ์.
สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2545). ตำนานพระพุทธเจดีย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ บริษัทมติชนจำกัด.
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2549). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัว เนื่องในการจัดงานฉลองสิริราชสมบัติ ครบ 60 ปี พุทธศักราช 2549. เล่มที่ 7, 10, 11, 13, 16, 20, 21, 22, 24 และ 25. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ้ง.
หลวงบริบาลบุรีภัณฑ์, ศาสตราจารย์. (2531). เราเคารพพระพุทธรูปอย่างไร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ยูไนเต็ดโปดักชั่น.