การสร้างชุมชนนวัตวิถีด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดการสร้างชุมชนนวัตวิถี เกิดจากกระบวนการคือ การค้นหาศักยภาพภูมิปัญญาท้องถิ่น การฟื้นฟู และพัฒนาทรัพยกรธรรมชาติในท้องถิ่น และในการประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาเพื่อสร้างชุมชนนวตวิถี จะต้องใช้หลักการมีส่วนร่วมกับประชาชนในท้องถิ่นนั้นๆ ให้เล็งเห็นความสำคัญของนโยบายเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนอย่างแท้จริง มีการผสานกับทฤษฎีต่างๆ เช่น การนำทฤษฏีแรงจูงใจ ทฤษฏีการมีส่วนร่วม แนวคิดและทฤษฎี SWOT และปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ที่มุ่งเน้นการพัฒนาภาคการผลิตและบริการให้สามารถแข่งขันได้ เกิดความยั่งยืน ประชาชน มีคุณภาพชีวิต และมีรายได้ที่ดีขึ้นโดยการขายสินค้าอยู่ในชุมชน ที่มาจากการท่องเที่ยว โดยใช้เสน่ห์ ภูมิปัญญา วิถีชีวิต วัฒนธรรม และความคิดสร้างสรรค์ แปลงเป็นรายได้ ทั้งนี้ครอบครัวและลูกหลานยังอยู่ร่วมกัน สร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน พัฒนาเศรษฐกิจฐานรากอย่างแท้จริง เชื่อมโยงชุมชนท่องเที่ยว OTOP กับเส้นทางการท่องเที่ยวกระแสหลัก เมืองรอง และแหล่งท่องเที่ยว ให้เกิดรายได้ที่กระจายไปสู่ผู้ประกอบการกลุ่มต่างๆ ในชุมชน
Article Details
References
กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (2561). คู่มือบริหารโครงการชุมชนท่องเที่ยวนววัตวิถี. กรุงเทพมหานคร: มหาดไทย.
พระมหาสุทิตย์ อาภากโร (อบอุ่น). (2556). การพัฒนารูปแบบและกระบวนการจัดการท่องเที่ยวทางพระพุทธศาสนาในประเทศไทย. รายงานการวิจัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เรืองเดช ปันเขี่ยนขัตย์. (2542). นิทานพื้นบ้านลาว เล่ม 1. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ร่างยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
เสรี พงศ์พิศ. (2548). แนวคิดชุมชนเข้มแข็ง. กรุงเทพมหานคร: เจริญวิทย์การพิมพ์
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2541). แนวทางส่งเสริมภูมิปัญญาไทยในการจัดการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.
สุรพันธ์ ตันศรีวงษ์. (2538). วิธีการสอน. กรุงเทพมหานคร: สกายบุ๊กส์.
Maslow, Abraham M.. (1954). Motivation and Personality. New York: Harper and Row.