ผู้นำเพื่อผลสัมฤทธิ์ และวัฒนธรรมการทำงานร่วมกัน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การบริหารที่มุ่งเน้นผลสัมฤทธิ์ (Results-Oriented Management: ROM) เป็นแนวทางการบริหารที่เน้นการบรรลุผลลัพธ์ตามเป้าหมายที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน โดยใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพและสามารถประเมินผลได้อย่างเป็นระบบ ขณะเดียวกัน ผู้นำเพื่อผลสัมฤทธิ์ หมายถึง ผู้นำที่มีบทบาทในการขับเคลื่อนองค์กรสู่เป้าหมาย ผ่านการส่งเสริมภาวะผู้นำในตนเอง การสร้างแรงจูงใจ และการสนับสนุนการพัฒนาศักยภาพของบุคลากร การดำเนินการภายใต้แนวทางดังกล่าว จำเป็นต้องอาศัยวัฒนธรรมการทำงานร่วมกันที่เข้มแข็ง ซึ่งมีลักษณะสำคัญ ได้แก่ ความไว้วางใจซึ่งกันและกัน การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ การยอมรับในความแตกต่าง ตลอดจนการสนับสนุนซึ่งกันและกันภายในทีมงาน องค์กรที่สามารถส่งเสริมบรรยากาศการอยู่ร่วมกันเช่นนี้จะสามารถรับมือกับความเปลี่ยนแปลงและพัฒนาได้อย่างยั่งยืน โดยสรุป ความสำเร็จของการบริหารที่มุ่งเน้นผลสัมฤทธิ์มิได้ขึ้นอยู่เพียงแค่กระบวนการบริหารจัดการเท่านั้น หากแต่ยังขึ้นอยู่กับภาวะผู้นำที่สามารถสร้างสรรค์วัฒนธรรมองค์กรที่เอื้อต่อการทำงานร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพ และการเติบโตของบุคลากรภายใต้เป้าหมายร่วมกัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชนิกานต์ สายพันธ์. (ม.ป.ป.). การบริหารแบบมุ่งเน้นผลสัมฤทธิ์ของโรงเรียนอนุบาลอุบลราชธานี อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จันทิมา เสียงแจ้ว. (2564). คุณภาพชีวิตการทำงานของพนักงานรัฐวิสาหกิจ: กรณีศึกษาองค์การโทรคมนาคมแห่งประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จิรัฏฐ์ โสดา และชยุตภวภา นันท์กุล. (2566). แรงจูงใจในการทำงานและคุณภาพชีวิตของข้าราชการในหน่วยงานภาครัฐ: การทบทวนวรรณกรรมเบื้องต้น. ใน รายงานการประชุมวิชาการบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 5 (ฉบับที่ 1, หน้า 56–62).ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ปาริชาติ บุญยืน. (2563). การศึกษาองค์ประกอบคุณภาพชีวิตการทำงานของพนักงานโรงงานผลิตอาหาร จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. 27(1), 50–59.
พระมหายุทธพิชาญ โยธสาสโน และคณะ. (2566). ผู้นำและภาวะผู้นำที่พึงประสงค์. วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์. 10(1), 153–168.
มณีรัตน์ คำแนบ. (2565). คุณภาพชีวิตการทำงานของครูโรงเรียนเอกชนระดับมัธยมศึกษาในกรุงเทพมหานคร วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศิริรักษ์ บุญพร้อมรักษา และคณะ. (2564). บทบาทของผู้นำยุคใหม่ที่มีผลต่อการจัดการองค์การบนฐานวิถีชีวิตใหม่. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์. 23(2), 257–266.
ศิริวรรณ คำพิทักษ์ และคณะ. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตการทำงานของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารพยาบาลศาสตร์. 40(2), 45–51.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2560). คู่มือการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
Alexandrino, J., et al. (2024). Having each other’s back: The mediating role of supportive behaviours in the relationship between team autonomy and team effectiveness. Organizacij. 57(1), 87–98.
Brownell, J. (2012). Listening: Attitudes, Principles, and Skills (5th ed.). Boston, MA: Pearson.
Bryson, J. M. (2018). Strategic Planning for Public and Nonprofit Organizations: A Guide to Strengthening and Sustaining Organizational Achievement. 5th ed. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
Cotton, J. L. (1993). Employee Involvement: Methods for Improving Performance and Work Attitudes. Newbury Park, CA: Sage Publications.
Choi, Y., et al. (2020). Leader behavioral integrity and employee in-role performance: The roles of coworker support and job autonomy. International Journal of Environmental Research and Public Health. 17(12), 4303.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2000). The "What" and "Why" of Goal Pursuits: Human Needs and the Self-Determination of Behavior. Psychological Inquiry, 11(4), 227–268.
Deloitte. (2022). Core beliefs and culture: Chairman’s survey findings. Deloitte Development LLC.
Dobrowolska, M., et al. (2020). Climate and ties in workplace versus sense of danger and stress, based on empirical research in the aviation industry. Sustainability. 12(13), 5302.
Doran, G. T. (1981). There's a S.M.A.R.T. Way to Write Management’s Goals and Objectives. Management Review. 70(11), 35–36.
Edelmann, C. M., et al. (2024). The power of peer leaders: Exploring the link between peer leadership behaviors and sustainable work outcomes. Behavioral Sciences. 14(1), 2.
Fayol, H. (1949). General and Industrial Management (C. Storrs, Trans.). London: Pitman Publishing.
Fisher, R., Ury, W., & Patton, B. (2011). Getting to Yes: Negotiating Agreement Without Giving In. 3rd ed. New York: Penguin Books.
Gazi, M. A. I., et al. (2024). A mediating model of quality of work life, job satisfaction and employee performance in emerging economy. Employee Relations. 46(1), 1–19.
Goleman, D., et al. (2013). Primal Leadership: Unleashing the Power of Emotional Intelligence. Boston: Harvard Business Review Press.
Hackman, J. R., & Oldham, G. R. (1976). Motivation through the design of work: Test of a theory. Organizational Behavior and Human Performance. 16(2), 250–279.
Hackman, J. R., & Oldham, G. R. (1980). Work redesign. Addison-Wesley.
Kotter, J. P. (1996). Leading Change. Boston, MA: Harvard Business School Press.
Kniffin, K. M., et al. (2021). COVID-19 and the workplace: Implications, issues, and insights for future research and action. American Psychologist. 76(1), 63–77.
Kotter, J. P. (1990). A Force for Change: How Leadership Differs from Management. New York: Free Press.
Liu, M., et al. (2022). How and when does visionary leadership promote followers’ taking charge? The roles of inclusion of leader in self and future orientation. Psychology Research and Behavior Management. 15, 1917–1929.
Lencioni, P. (2002). The Five Dysfunctions of a Team: A Leadership Fable. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Locke, E. A., & Latham, G. P. (2002). Building a Practically Useful Theory of Goal Setting and Task Motivation: A 35-Year Odyssey. American Psychologist. 57(9), 705–717.
Men, L. R., et al. (2022). Fostering employee trust via effective supervisory communication during the COVID-19 pandemic: Through the lens of motivating language theory. International Journal of Business Communication. 59(2), 193–218.
Mintzberg, H. (1973). The Nature of Managerial Work. New York: Harper & Row.
Northouse, P. G. (2016). Leadership: Theory and Practice. 7th ed. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Nanus, B. (1992). Visionary Leadership: Creating a Compelling Sense of Direction for Your Organization. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). (2021). Managing for sustainable development results (Tips, Tools and Insights on Implementing Partner Country Practices). OECD Publishing.
Robbins, S. P., & Coulter, M. (2018). Management (14th ed.). Harlow: Pearson Education.
Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2019). Organizational Behavior. 18th ed.. Harlow: Pearson Education.
Rubel, M. R. B., et al. (2023). Revisiting the relationship of quality of work life, job satisfaction and turnover intentions: The mediating role of organizational commitment. Asia Pacific Journal of Human Resources. 61(3), 408–430.
Shahid, A. (2024). Transformational leadership: Are leaders open to a new “CALL”? Challenges, adaptation, leadership and learning. Open Journal of Business and Management. 12(6), 3806–3822.
Simon, H. A. (1960). The New Science of Management Decision. New York: Harper & Row.
Sott, M. K., & Bender, M. S. (2025). The role of adaptive leadership in times of crisis: A systematic review and conceptual framework. Merits. 5(1), 2–15.
United Nations Development Programme (UNDP). (2009). Handbook on Planning, Monitoring and Evaluating for Development Results. New York: UNDP.
World Bank. (2004). Result-Based Management in the Development Cooperation Agencies: A Review of Experience. Washington, DC: World Bank.
Yukl, G. (2013). Leadership in Organizations. 8th ed. Boston: Pearson.
