Excellence in Educational Institution Administration through the Four Iddhipāda Principles of the 21st Century
Keywords:
Administration of Educational Institutions, Academic Excellence in the 21st Century, The Four Iddhipāda PrincipleAbstract
This article presents the principles of academic school administration in the 21st century, emphasizing high-performance management as a crucial foundation for achieving excellence in work quality. The study acknowledges the evolving landscape of the 21st century, characterized by the pervasive influence of Digital Technology, playing a pivotal role in shaping current and future school administration practices.
Effective management, with a focus on efficiency and effectiveness, is explored through various facets. These include curriculum development, the implementation of educational initiatives, design of learning management systems, and the procurement of educational media and technology. The article underscores the importance of encouraging teachers to create and utilize media in their teaching methods, aligning with the four principles of Dharma: opposition or commitment, perseverance, mindfulness, and wisdom. These principles are proposed as essential guidelines for school management, incorporating aspects such as employee satisfaction, dedication to tasks, mindfulness in work, and the use of wisdom in decision-making. The overarching aim is to equip educational institutions with a comprehensive framework for academic administration, emphasizing quality and readiness for external assessments conducted by the Office of Standards and Assessment in education.
References
กลุ่มงานนิเทศ ติดตามและประเมินผลระบบบริหารและการจัดการศึกษา. คู่มือนิเทศภายในโรงเรียน, สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 11. กรุงเทพฯ: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา, 2563.
คัมภีร์ สุดแท้. “การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการสำหรับโรงเรียนขนาดเล็ก”. ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 2553.
เจริญพร คำจารย์. “การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการสู่ความเป็นเลิศของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ”. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 2558.
ทองดี ศรีตระการ. “การพัฒนากลยุทธ์การบริหารสู่ความเป็นเลิศของการจัดการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย”. ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2560.
พสุ เดชะรินทร์. ปัจจัยในการขับเคลื่อนให้องค์กรก้าวไปสู่การเป็นองค์กรที่มีขีดสมรรถนะสูง. ออนไลน์. http://www.newsletter/enewsHPO.htm. [31 ตุลาคม 2565].
พรพินิจ ไชยลังกา. “การบริหารสู่ความเป็นเลิศทางวิชาการของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดเชียงราย”. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. ปีที่ 9 ฉบับที่ 1 (มกราคม–เมษายน 2559). 160–176.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). พุทธธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2542.
พัทฐรินทร์ โลหา. ศตวรรษที่ 21. ออนไลน์. https://www.gotoknow.org/posts/659944. [31 ตุลาคม 2565].
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม 9. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. 2539.
วิฑูรย์ สิมะโชคดี. คุณภาพคือการบูรณาการ. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี, 2545.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล (School Management in Digital Era). ออนไลน์. https://www.trueplookpanya.com/knowledge/content/ 52232/-edu-teaartedu-teaart-teaartdir. [31 ตุลาคม 2565].
Bruce W. Tuckman. Analyzing and Designing Educational Research. New York: Harcourt Brace Jovanovich, 1978.
G. D. Sentell. Fast, focused & flexible: bold new imperatives for the high performance organization. Michigan: Pressmark International, 1994.
J. Collins. Good to Great. London: Random House, 2001.
Robert P. Vecchio and Steven H. Appelbaum. Managing Organization Behavior. New Jersey: Dryden, 1995.
