อิทธิบาท 4 : กระบวนการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีในสังคม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอกรอบแนวคิดและแนวทางการประยุกต์ใช้ อิทธิบาท 4 ซึ่งประกอบด้วย ฉันทะ (ความพอใจ), วิริยะ (ความเพียร), จิตตะ (ความตั้งใจ), วิมังสา (การพิจารณา) ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีทั้งในระดับบุคคลและสังคม การศึกษาเน้นการวิเคราะห์บทบาทของอิทธิบาท 4 ในการส่งเสริมคุณธรรม จิตสำนึก ความรับผิดชอบต่อส่วนรวม และการสร้างความร่วมมือในชุมชน ผลการวิเคราะห์พบว่าการนำอิทธิบาท 4 ไปประยุกต์ช่วยให้บุคคลสามารถพัฒนาตนเองในทุกมิติ ได้แก่ ร่างกาย จิตใจ สังคม และคุณธรรม พร้อมทั้งส่งเสริมให้ชุมชนและสังคมเกิดความเข้มแข็ง มีความสามัคคี และยั่งยืน บทความนี้เสนอกรอบแนวคิดเชิงวิชาการที่สามารถใช้เป็นแนวทางในการสร้างโครงการหรือกิจกรรมที่ส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตอย่างมีคุณธรรมและยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
สมาคมสถิติประเทศไทย. (2564). ใน รายงานสถานการณ์คุณภาพชีวิตของประชากรไทย. กรุงเทพฯ: สมาคมสถิติประเทศไทย.
พระพุทธโฆษาจารย์. (2533). อิทธิบาท 4: หลักปฏิบัติสู่ความสำเร็จ. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2542). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
วุฒิชัย มูลศิลป์. (2561). การประยุกต์ใช้หลักอิทธิบาท 4 ในการพัฒนาคุณภาพชีวิต. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 5(2), 45-60.
สุจินต์, ป. (2558). คุณธรรมกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.
นิศารัตน์ ศิลปเดช. (2540). ประชากรกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต. กรุงเทพฯ: พิศิษการพิมพ์.
พัชรี หล้าแหล่ง. (2556). การศึกษาคุณภาพคุณภาพชีวิตและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตของเกษตรกรของชาวสวนปาล์มน้ำมันในพื้นที่ภาคใต้. ใน รายงานผลการวิจัย. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
Duckworth, A. (2016). Grit: The Power of Passion and Perseverance. New York: Scribner.
Kabat-Zinn, J. (2003). Mindfulness-Based Interventions in Context: Past, Present, and Future. Clinical Psychology: Science and Practice, 10(2), 144–156.
Nussbaum, M. C. (2011). Creating Capabilities: The Human Development Approach. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Mezirow, J. (1997). Transformative Learning: Theory to Practice. New Directions for Adult and Continuing Education, 74, 5–12.
Payutto, P. A. (1994). Buddhadhamma: Natural Laws and Values for Life. Albany: SUNY Press.
Rahula, W. (1974). What the Buddha Taught. New York: Grove Press.
Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2000). Self-Determination Theory and the Facilitation of Intrinsic Motivation, Social Development, and Well-Being. American Psychologist, 55(1), 68–78.
Sen, A. (1999). Development as Freedom. New York: Knopf.
World Health Organization. (2020). World Health Statistics 2020. Geneva: WHO.
