การพัฒนารูปแบบแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษา ตามแนวคิดพื้นที่นวัตกรรม

Main Article Content

ภูมิภควัธจ์ ภูมพงศ์คชศร
อาจินต์ จรูญผล
ปฐมสุข สีลาดเลา
นราญา สิรภาณุวัต
คมศร วงษ์รักษา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.เพื่อศึกษาองค์ประกอบของแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดพื้นที่นวัตกรรม 2.เพื่อพัฒนารูปแบบแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดพื้นที่นวัตกรรม และ 3.เพื่อประเมินและรับรองรูปแบบแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดพื้นที่นวัตกรรม การวิจัยนี้ใช้ระเบียบการวิจัยแบบผสานวิธี แบ่งเป็น 3 ขั้นตอน ผู้ให้ข้อมูลคือผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 5 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง และเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้คือ การสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสอบถาม ที่มีความเที่ยง .901 และแบบประเมินและรับรอง สถิติที่ใช้คือ การวิเคราะห์เนื้อหา ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ


ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบของแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดพื้นที่นวัตกรรม ประกอบด้วย 6 องค์ประกอบ และ 21 ตัวบ่งชี้       2) ผลการพัฒนารูปแบบแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดพื้นที่นวัตกรรม ประกอบไปด้วย 6 ส่วน คือ นโยบายและกฎระเบียบที่ยืดหยุ่น สภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้และการทดลอง ทรัพยากรและสื่อการเรียนรู้ เทคโนโลยีและนวัตกรรมทางการศึกษา การมีส่วนร่วมของบุคลากรทางการศึกษาและชุมชน และกระบวนการติดตามและปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง 3) ผลการประเมินและรับรองรูปแบบแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนประถมศึกษาตามแนวคิดพื้นที่นวัตกรรม ในภาพรวมผ่านการประเมินและรับรองด้านความเหมาะสม ด้านความถูกต้อง ด้านความเป็นประโยชน์ และด้านความเป็นไปได้

Article Details

ประเภทบทความ
บทความ

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พุทธศักราช 2545. คุรุสภา.

พยุง ใบแย้ม. (2558). การพัฒนารูปแบบการใช้แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่นที่เหมาะสม เพื่อการจัดการศึกษาในระดับประถมศึกษา. วารสารสารสนเทศ, 14(1), 23-33.

พัชรี ชัยวงศ์. (2564). การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการของผู้เรียนโรงเรียนประถมศึกษา. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 16(1), 38-50.

สุพัตรา ศรีวัฒนสาร. (2563). แนวทางการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ, 10(1), 45-58.

สถิรมน พงษ์พัฒน์. (2555). ผลการเล่นตามมุมประสบการณ์ด้วยสื่อธรรมชาติที่มีต่อ พฤติกรรมอิทธิบาท 4 ของเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 35(1), 76-85.

อรทัย ศรีสวัสดิ์. (2563). การพัฒนาแหล่งเรียนรู้เพื่อสนับสนุนการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 9(1), 123-134.

Srisawat, S., & Srisawat, P. (2023). Administrative Strategy Development for Education Sandbox Schools. Journal of Social Science and Religion, 7(1), 1-15.

Suwanmanee, S., et al. (2023). Transformational Leadership Development for School Administrators Emphasizing Area Potential with Learners’ Science, Math and Technology Competencies in Education Sandbox, Thailand. Cogent Social Sciences, 9(1), 202-212.

Tangwiriyatrakool, W., Sudsomboon, S., & Chongcharoen, K. (2021). การพัฒนานวัตกรรมการบริหารสถานศึกษาเพื่อส่งเสริมทักษะสมองของผู้เรียน สำหรับสถานศึกษานำร่องในพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 5(2), 1922-1938.

Wannapairo, S., & Palachai, S. (2023). Driving Educational Sandbox Innovation by Areas-Based Approaches. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(6), 367-384.

Yusamran, P., Srisawat, S., & Srisawat, P. (2021). แนวทางการพัฒนาพื้นที่นวัตกรรมทางการศึกษา. Journal of Administration and Management, 3(2), 45-60.