ACADEMIC ADMINISTRATION MODEL TOWARDS BECOMING A LEARNING ORGANIZATION FOR EDUCATIONAL INSTITUTIONS UNDER THE OFFICE OF THE PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA, SURAT THANI, AREA 2
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to (1) study the current and desirable conditions of academic administration toward becoming a learning organization, (2) develop a model of academic administration toward becoming a learning organization, and (3) evaluate the developed model for schools under the Office of Surat Thani Primary Educational Service Area 2. The study employed a research and development (R&D) design consisting of three steps. Step 1 The current and desirable conditions of academic administration toward becoming a learning organization were studied. The sample comprised 246 school administrators and academic heads from 123 schools selected through stratified random sampling based on school size. The research instrument was a five-point rating scale questionnaire containing 65 items covering five aspects of academic administration and four aspects of learning organization development. The questionnaire’s item–objective congruence (IOC) values ranged from 0.80 to 1.00, and the overall reliability (Cronbach’s alpha) was 0.95. Step 2 The model was developed through interviews with seven experts using a semi-structured interview form validated for content accuracy by three specialists. Step 3 The developed model was evaluated by 48 school administrators and academic heads selected through purposive sampling. The evaluation instrument measured the model’s appropriateness, feasibility, accuracy, and usefulness, with an overall reliability of 0.94.
Data were analyzed using mean, standard deviation, and content analysis. The findings revealed that (1) the current condition of academic administration was at a high level, while the desirable condition was at the highest level; (2) the developed model consisted of four components: principles, objectives, operational procedures, and success conditions; and (3) the overall evaluation of the model was at the highest level in all aspects.
Article Details
References
กรมราชกิจจานุเบกษา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
ณัฎฐ์ โอ้จินดา. (2563). การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารการบริหาร และพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 15(2), 112–121.
นิสรา ใจซื่อ. (2564). การบริหารสถานศึกษากับการพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 18(3), 120–130.
ปัญญา วิริยะศึกษา. (2565). การพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษา. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 40(1), 1–10.
พรรณวิภา สมสะอาด. (2564). การบริหารงานวิชาการเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะทางวิชาชีพของนักเรียนในสถานศึกษามัธยมศึกษา. วารสารวิจัยและนวัตกรรมการศึกษา, 7(2), 205– 213.
พิทยา แหลมคม, และวิเชียร รู้ยืนยง. (2567). การพัฒนาระบบการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 42(1), 145–150.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุวีริยาสาส์น.
สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2556). แนวทางการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2565). การจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตและความยั่งยืนของประเทศ. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 51(2), 44–50.
สมคิด บางโม. (2562). การบริหารจัดการการศึกษากับการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารการบริหารการศึกษา, 12(1), 33–40.
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2546). พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์การบริหาร กิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2. (2565). ใน รายงานผลการดำเนินงานการประเมินคุณภาพการศึกษา ประจำปีงบประมาณ 2565. สุราษฎร์ธานี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2. (2567). ใน รายงานแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2567–2571. สุราษฎร์ธานี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 2.
สิรดา สายมายา. (2565). การพัฒนาสื่อนวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้ในสถานศึกษา. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการเรียนรู้, 3(3), 170–178.
อุทัย ไทยกรรณ์. (2562). การสร้างรูปแบบการบริหารงานวิชาการสำหรับสถานศึกษาขยายโอกาสทางการศึกษา. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราช มงคลธัญบุรี, 13(2), 95–105.
เมธาวี คำภูลา, และวันทนา อมตาริยกุล. (2564). การพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ใน สถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิจัยการบริหารการศึกษา, 8(2), 350–360.
Bass, B. M., & Avolio, B. J. (1994). Improving organizational effectiveness through transformational leadership. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2013). Educational administration: Theory, research, and practice (9th ed.). New York: McGraw-Hill.
Nonaka, I., & Takeuchi, H. (1995). The knowledge-creating company: How Japanese companies create the dynamics of innovation. New York: Oxford University Press.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. New York: Doubleday.
Watkins, K. E., & Marsick, V. J. (1997). Dimensions of the learning organization. Warwick, RI: Partners for the Learning Organization.
