FACTOR STUDIES FOR DEVELOPING EDUCATIONAL INSTITUTIONS TO BE LEARNING ORGANIZATIONS, CASE STUDIES OF SECONDARY SCHOOLS UNDER THE UBON RATCHATHANI-AMNAT CHAROEN SECONDARY EDUCATION SERVICE AREA OFFFICE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to 1) study the competence of school administrators, the administration of professional learning communities, and the learning organization of schools with various variables as components, whether they are related to each other or not, and how. 2) test and confirm the structural causal relationship model (SEM) of various variables to see whether they influence the development of schools into learning organizations in the case study of secondary schools under the Office of the Secondary Education Service Area, Ubon Ratchathani-Amnat Charoen or not, and how. The sample group consisted of directors, deputy directors, heads of subject groups, school committees, and secondary school students under the Office of the Secondary Education Service Area, Ubon Ratchathani-Amnat Charoen, totaling 399 people, calculated using Taro Yamane's (1973) formula. In order to prevent incompleteness and imperfection of the returned questionnaires, the researcher assigned another 15% sample group, resulting in a total of 458 people using the simple random sampling method. The research instrument was a 5-level scale questionnaire. The statistics used for data analysis were mean, frequency, percentage, standard deviation, and Pearson's product moment correlation coefficient.
The research results found that:
- The factors of school administrators' competence (LCO) and the factors of professional learning community (PLC) administration, which have various variables as components, have an influence and are related to each other with being a learning organization of the school (LOR) with statistical significance at the .05 level.
- The structural causal relationship model (SEM) is consistent with the empirical data according to the criteria of the appropriateness of the index (Fit) with statistical significance at .05 and all component variables can be explained together correctly.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลวรรณ ทิพยเนตร และ นันทวรรณ ทิพยเนตร. (2562). การพัฒนานวัตกรรมการเรียนการสอนของครูโดยการใช้กระบวนการชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 1. ใน รายงานโครงการวิจัย. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 1.
ฉวีวรรณ ฉัตรวิไล. (2560) สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อการดำเนินการตามมาตรฐานเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 6 จังหวัดฉะเชิงเทรา. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฎราชนครินทร์
ปวีณา เจริญภูมิและคณะ. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์การกับการเป็นชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 25. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยเอเชีย, 6(2), (กรกฎาคม – ธันวาคม 2559)
นุชนรา รัตนศิระประภา. (2557). สมรรถนะของผู้บริหารที่ส่งผลต่อคุณลักษณะโรงเรียนมาตรฐานสากลสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(2), (เดือนกันยายน – ธันวาคม 2557)
สัมมา รธนิธย์. (2554). การวิเคราะห์องค์ประกอบภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏที่มีผลต่อประสิทธิผลการบริหารมหาวิทยาลัย. ใน รายงานการวิจัยคณะครุศาสตรมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
วุฒิภัทร พงษ์เพชร. (2554). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาที่สัมพันธ์กับการดำเนินงานเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการเรียนรู้ของโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดนครพนม. ในวิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนครพนม
ประจวบ แจ้โพธิ์. (2556). ความคิดเห็นของครูต่อบทบาทผู้บริหารในการพัฒนาการทำงานเป็นทีมของครูในโรงเรียนสำนักงานเขตบึงกุ่ม สังกัดกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ปิยวรรณ ศรีวรานันท์. (2563). การพัฒนาสถานศึกษาเพื่อเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
หอมหวน แสนเวียงจันทร์. (2559). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาด้านการบริหารงานบุคคลอำเภอกบิณท์บุรี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษา ปราจีณบุรี เขต 2. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรการศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2549). Competency-Based Approach. กรุงเทพฯ : คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ไพโรจน์ ภัทรนรากุล. (2550). “การจัดการภาครัฐกับการเสริมพลังประชาชน”, รัฐกับการส่งสริมสร้างพลังประชาชน/ชุมชน, การประชุมวิชาการรัฐประศาสนศาสตร์ระดับประเทศ ครั้งที่ 1 เรื่องรัฐประศาสนศาสตร์กับการเสริมพลังสร้างพลังประชาชน, วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2550. คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุภมาศ อังศุโชติ และคณะ. (2552). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์: เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. กรุงเทพมหานคร: เจริญดีมั่งคง การพิมพ์.
สุพัตรา เลิศวัฒนารักษ์. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาสถานศึกษาเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อโณทัย ตรีวานิช. (2552). สถิติธุรกิจ. ภาควิชาสถิติ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
Thompson, Gregg, & Niska, L.M. (2004). Professional learning communities, leadership, and student learning. Research in Middle Level Education Online, 28(1). จาก http://www.nmsa.org/Publications/RMLEOnline/tabid/ 101/Default.aspx, 2004. https://www.thaihealth.or.th
Goleman, Daniel et al. (2003). The New Leaders: Transforming the Art of Leadership into the Science of Results. London: Time Warner Paperbacks
Hood, C. (1991). “A Public Management for all seasons”, Public Administration Journal, Vol. 69, Spring; 3-19.
Mahmuddin Asry, et al. (2015). “organizational development approach to organization learners in the provision of public service in cardiac centre dr. wahidin sudirohusodo central hospital makassar, south sulawesi”, international journal of academic research, vol. 7. no. 1, january, 2015.
Russell, A. & Matthews, L. (2003). The Organizational Empowerment Scale. Texas Christin University. Fort Worth, Texas, USA.
Senge, P.M. (2001). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. Doubleday/Currency, New York.
