พฤติกรรมการรักษาเบญจศีลของผู้สูงอายุในชุมชนวัดป่าเลไลยก์เขตเทศบาลเมืองสุพรรณบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมการรักษาเบญจศีลของผู้สูงอายุในชุมชนวัดป่าเลไลยก์ เขตเทศบาลเมืองสุพรรณบุรี 2) เปรียบเทียบพฤติกรรมการรักษาเบญจศีลของผู้สูงอายุในชุมชนวัดป่าเลไลยก์ เขตเทศบาลเมืองสุพรรณบุรี โดยการจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3) นำเสนอแนวทางการนำเบญจศีลไปใช้ในการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนวัดป่าเลไลยก์ เขตเทศบาลเมืองสุพรรณบุรี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก 30 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นเป็นแบบสัมภาษณ์พฤติกรรมการรักษาเบญจศีลของผู้สูงอายุในชุมชนวัดป่าเลไลยก์ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหาประกอบบริบท

          ผลจากการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมการรักษาเบญจศีล ผู้สูงอายุทุกคนมีความเข้าใจเกี่ยวกับเบญจศีล ว่าเบญจศีลเป็นพื้นฐานของศีลธรรมในพระพุทธศาสนาที่ช่วยกำหนดแนวทางความประพฤติที่ดี เสริมสร้างความมีวินัย และทำให้บุคคลสามารถอยู่ร่วมกับสังคมได้อย่างสงบสุข เป็นแนวทางที่ช่วยให้บุคคลสามารถดำรงชีวิตอย่างมีสติ และสามารถควบคุมตนเองให้อยู่ในกรอบของศีลธรรม เป็นแนวทางที่นำไปสู่การมีจิตใจที่สงบ สามารถปล่อยวางจากความทุกข์ และดำรงชีวิตอย่างมีคุณธรรม 2) เปรียบเทียบพฤติกรรมการรักษาเบญจศีลของผู้สูงอายุในชุมชนวัดป่าเลไลยก์ พบว่า หลักการของเบญจศีลเป็นแนวทางที่ไม่แบ่งแยกเพศ และเป็นหลักธรรมที่ทุกคนสามารถนำไปปฏิบัติได้อย่างเท่าเทียมกันไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง แต่การนำไปใช้ในชีวิตประจำวันอาจมีรายละเอียดที่แตกต่างกันตามบทบาททางสังคม วัฒนธรรม หรือธรรมเนียมปฏิบัติของแต่ละชุมชน ทั้งนี้เบญจศีลไม่ควรถูกจำกัดเฉพาะผู้สูงอายุ แต่ควรเป็นแนวทางปฏิบัติสำหรับทุกช่วงวัย ทั้งในระดับบุคคล ครอบครัว และสังคม และ 3) การนำเสนอแนวทางการนำเบญจศีลไปใช้ในการดำเนินชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนวัดป่าเลไลยก์ พบว่า การส่งเสริมการนำเบญจศีลไปใช้ในการดำเนินชีวิตควรจัดกิจกรรมที่เข้าใจง่ายและเข้าถึงได้ด้วยการอบรมธรรมะ ปฏิบัติธรรม และกิจกรรมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในรูปแบบกลุ่มย่อย รวมถึงการจัดทำคู่มือปฏิบัติธรรมสำหรับสมาชิกในชุมชน เพื่อให้ผู้เข้าร่วมได้เรียนรู้และนำหลักธรรมไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันอย่างมีประสิทธิภาพ และช่วยเสริมสร้างประสบการณ์ตรงและเพิ่มความเข้าใจในการปฏิบัติธรรมที่สามารถนำไปใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน