ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

ผู้แต่ง

  • ประพจน์ แย้มทิม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • สมหญิง จันทรุไทย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • ยุภาวรัตน์ ขันตีกรม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

คำสำคัญ:

ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะดิจิทัล, สมรรถนะดิจิทัล

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี 2) ศึกษาสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี และ 3) ศึกษาปัจจัยที่พยากรณ์สมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

ผลการศึกษาพบว่า

  1. ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรีโดยรวมอยู่ในระดับมาก
  2. สมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรีโดยรวมอยู่ในระดับมาก
  3. ปัจจัยด้านแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ปัจจัยด้านการกระจายอำนาจ ปัจจัยด้านความฉลาดทางอารมณ์ ส่งผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

องค์ความรู้นี้สะท้อนให้เห็นว่าการมีเป้าหมายในการเรียนรู้ การบริหารจัดการตนเอง และความสามารถในการควบคุมอารมณ์ เป็นปัจจัยสำคัญในการส่งเสริมทักษะดิจิทัล การพัฒนาหลักสูตร และกิจกรรมส่งเสริมศักยภาพดิจิทัลของนักศึกษา

เอกสารอ้างอิง

กัญฬาพัฒน์ ทันแก้ว. (2566). การศึกษาระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะดิจิทัลนักศึกษาปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. 25(2), 193-210.

จันทร์จิรา ขานพล. (2564). สมรรถนะดิจิทัลของครูที่ส่งผลต่อกระบวนการจัดการเรียนรู้วิทยาการคำนวณ ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8(1).

พัสสกรณ์ วิวรรธมงคล. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะของนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ. 5(3), 623-634.

พิชญาภา วงษ์ศิริ (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารเทคโนโลยีการศึกษาและการสื่อสาร, 18(2), 112-129.

วรรณภา อารีราษฎร์. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาครูมหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 24(1), 101-112.

วราภรณ์ อินทรักษา (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษามหาวิทยาลัยในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 7(2), 88-102.

ศิริพร โชติวิจิตร (2564). ปัจจัยที่มีผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษามหาวิทยาลัยในจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการเทคโนโลยีและนวัตกรรม, 10(1), 45-60.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2565). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2566–2580. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สุชาติ สุวรรณวิจิตร (2561). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษาในการส่งเสริมสมรรถนะดิจิทัลของนักเรียนและนักศึกษาในสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารบริหารการศึกษา, 14(3), 33-48

สุภาวดี มานะกิจ. (2564). การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา: แนวทางการจัดการเรียนการสอน. วารสารเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษา, 7(2), 88–102.

สุพรรณิกา สุบรรณาจ. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

อัญชลี พูนทอง. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจในการเรียนรู้และสมรรถนะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศของนักศึกษาครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 17(2), 75-89.

Chai, C. S., Deng, F., & Tsai, C. C. (2022). Digital competence and epistemic beliefs: A study of pre-service teachers’ perceptions and practices. Computers & Education, 182, 104473.

Fullan, M., & Gallagher, M. J. (2022). The devil is in the details: System solutions for equity, excellence, and well-being. Corwin Press.

Ferrari, A. (2013). DIGCOMP: A Framework for Developing and Understanding Digital Competence in Europe. Luxembourg: Publications Office of the European Union.

Janssen, J., Stoyanov, S., Ferrari, A., Punie, Y., & Pannekeet, K. (2021). Experts’ views on digital competence: Commonalities and differences. Computers & Education, 168, 104187.

Krejcie, R. V. & Morgan, D, W. (1970). Educational and Psychological Measurement. New York: Minnisota University.

Van Laar, E., van Deursen, A. J. A. M., van Dijk, J. A. G. M., & de Haan, J. (2022). Determinants of 21st-century digital skills: A systematic literature review. Computers in Human Behavior, 126, 106984.

World Economic Forum. (2023). The Future of Jobs Report 2023. Geneva: World Economic Forum.

Zawacki-Richter, O. (2021). The current state and impact of Covid-19 on digital higher education: An international perspective. Journal of Computer Assisted Learning, 37(6), 1473–1492.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

20-08-2025

รูปแบบการอ้างอิง

ประพจน์ แย้มทิม, สมหญิง จันทรุไทย, & ยุภาวรัตน์ ขันตีกรม. (2025). ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. วารสาร มจร โกศัยปริทรรศน์, 3(2), 132–150. สืบค้น จาก https://so12.tci-thaijo.org/index.php/jmkr/article/view/2947