การสร้างเมืองอัจฉริยะที่ยั่งยืน: บทบาทนโยบายการจัดการท้องถิ่น ในการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนลดความเหลื่อมล้ำในยุคโลกาภิวัตน์
คำสำคัญ:
เมืองอัจฉริยะ, โลกาภิวัฒน์, นโยบายการจัดการท้องถิ่น, การพัฒนาเมืองบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาบทบาทของนโยบายการจัดการท้องถิ่นในยุคโลกาภิวัตน์ โดยเฉพาะในบริบทของการพัฒนาเมืองอัจฉริยะในไทย ผ่านการวิเคราะห์นโยบายเกี่ยวกับบทบาทของโลกาภิวัตน์มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงทางด้านการปกครอง การบริหารจัดการและการพัฒนาเมืองในมิติต่าง ๆ เช่น เศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อม พบว่ากระแสโลกาภิวัตน์ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาเมืองอัจฉริยะในประเทศไทยอย่างมีนัยสำคัญ นำมาทั้งโอกาสและความท้าทายให้เมืองไทยเข้าถึงเทคโนโลยี สร้างนวัตกรรมใหม่ๆส่งเสริมการลงทุนจากต่างประเทศ โดยการสร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างประเทศ ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการขับเคลื่อนการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ กระแสโลกาภิวัตน์ยังส่งผลกระทบต่อการจัดการท้องถิ่นในหลายมิติ โอกาสในการเข้าถึงเทคโนโลยีและทรัพยากร ความท้าทายในการปรับตัวให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลง ส่วนแนวคิดSmart City ในไทยมีศักยภาพในการขับเคลื่อนการพัฒนาเมืองให้ยั่งยืน แต่ยังเผชิญกับอุปสรรคในหลายมิติ เช่น ขาดแคลนทรัพยากร ขาดความร่วมมือระหว่างภาคส่วนและขาดการมีส่วนร่วมของภาคประชาชน จึงได้เสนอแนวคิดการพัฒนานโยบายการบริหารจัดการท้องถิ่นให้เป็นเมืองอัจฉริยะโดยเน้นบูรณาการเทคโนโลยีสมัยใหม่และการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชน สร้างความเข้มแข็งให้กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคม ลดการสูญเสียเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมและปัญหาสิ่งแวดล้อม
เอกสารอ้างอิง
กมลทิพย์ แจ่มกระจ่าง. (2551). คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งขาติกับบทบาทที่เกี่ยวข้องต่อเสรีภาพของประชาชนในการพัฒนาประชาธิปไตย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรพล ปธานวนิช. (2547). นโยบายสังคมเส้นทางสู่รัฐสวัสดิการ. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล. (20 ตุลาคม 2558). แนวพระราชดำริปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงกับแนวคิดการพึ่งพาตนเองของมหาตมะ คานที. (ออนไลน์). สืบค้นจาก http://www.gotoknow.org/post/184420
Angsukanjanakul, J. (2017). Perception and awareness of Thailand Smart City. The 2017 International Academic Research Conference in Zürich, July 10-12, 2017. Zürich, Switzerland: Radisson Blu Hotel.
Colldahl, C., Frey, F. & Kelemen, J.E. (2013). Smart Cities: Strategic Sustainable Development for an Urban World. Master Thesis in Strategic Leadership towards Sustainability. Blekinge Institute ofTechnology.
Chourabi, H., Nam, T., Walker, S., Gil-Garcia, J.R., Mellouli, S., Nahon, K., Pardo, T.A., Scholl, H.J. (2012). Understanding Smart Cities: An Integrative Framework. The 45th Hawaii International Conference on System Sciences, January 4-7, 2012. Hawaii, USA: Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE).
Glasmeier, A. & Christopherson, S. (2015). Thinking about Smart Cities. Cambridge Journal of Regions, Economy and Society, 8(1): 3–12.
Tapananont,N., Thammapornpilas, J., Punnoi, N., Vichienpradit, P., Trakulkajornsak,K., Tangswanit, P., et al. (2018). Smart City Development.Unisearch Journal. 5(1), 3-8. (in Thai)
Touraine, Alain. (2001). Beyond Neoliberalism. London: Polity press.
