การบริหารจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทาน การขนส่งสินค้าทางทะเลในจังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการบริหารจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานในกระบวนการขนส่งสินค้าทางทะเล และ 2) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการบริหารจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานในกระบวนการขนส่งสินค้าทางทะเลในจังหวัดชลบุรี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลจากการศึกษาเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกจากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ บริษัทที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งสินค้าทางทะเลในจังหวัดชลบุรี จำนวน 30 ราย แบ่งเป็นบริษัทสายการเดินเรือ 10 ราย บริษัทรับจัดการขนส่งสินค้าทางทะเล 10 ราย และบริษัทตัวแทนออกของ 10 ราย ทั้งนี้ได้ใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ และร้อยละ เพื่ออธิบายลักษณะทั่วไปของผู้ให้ข้อมูล และใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา เพื่อสังเคราะห์ข้อมูลเชิงลึกจากการสัมภาษณ์
ผลการวิจัยพบว่า
1) รูปแบบการบริหารจัดการโลจิสติกส์และห่วงโซ่อุปทานมีลักษณะเป็นกระบวนการ 12 ขั้นตอน ตั้งแต่ผู้ขายถึงผู้ซื้อ ครอบคลุมการขนส่ง การจัดเก็บ และพิธีการศุลกากร
2) อุปสรรคสำคัญ ได้แก่ การประสานงานที่ไม่เป็นระบบ ความแตกต่างด้านกฎหมาย ต้นทุนสูง โครงสร้างพื้นฐานไม่สมบูรณ์ และข้อจำกัดด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ
กระบวนการขนส่งสินค้าทางทะเลประกอบด้วยขั้นตอนสำคัญตั้งแต่ต้นทางจนถึงปลายทาง ได้แก่ ผู้ขาย (Seller), การขนส่งภายในประเทศผู้ขาย, คลังสินค้า, ตัวแทนขนส่ง, พิธีการศุลกากรขาออก, ท่าเรือต้นทาง, สายการเดินเรือ, ท่าปลายทาง, พิธีการศุลกากรขาเข้า, การขนส่งภายในประเทศผู้ซื้อ, คลังสินค้า และผู้ซื้อ (Buyer) ทั้งนี้พบว่าการดำเนินงานในแต่ละขั้นตอนยังประสบกับข้อจำกัดสำคัญ ได้แก่ การประสานงานระหว่างหน่วยงานที่ไม่เป็นระบบ ข้อจำกัดด้านกฎหมายและระเบียบข้อบังคับที่หลากหลาย ต้นทุนโลจิสติกส์ที่สูง และข้อจำกัดด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ ส่งผลต่อประสิทธิภาพของห่วงโซ่อุปทานและความสามารถในการแข่งขันของภาคการขนส่งสินค้าทางทะเลโดยรวม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
การท่าเรือแห่งประเทศไทย. (2568). ปริมาณเรือ สินค้า และตู้สินค้า ผ่านท่าเรือแหลมฉบัง. เรียกใช้เมื่อ 11 มิถุนายน 2568 จาก https://catalog.port.co.th/dataset/my- dataset
กฤติยา เกิดผล. (2565). การจัดการความเสี่ยงของโซ่อุปทานการส่งออกมังคุดในภาคตะวันออกไปยังประเทศจีนโดยเริ่มจากศึกษาโซ่อุปทานมังคุด. วารสารสหศาสตร์ศรี ปทุมชลบุรี, 1(2), 99–112.
จันทิมา มณีนาคา และคณะ. (2566). การเพิ่มประสิทธิภาพการส่งออกด้วยการจัดการโซ่อุปทานยืดหยุ่น การจัดการความเสี่ยง และการจัดการนวัตกรรมในอุตสาหกรรมอัญมณีเครื่องประดับ. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 3(3), 209–223.
ชิตพงษ์ อัยสานนท์. (2562). การฟื้นฟูบริการในการขนส่งสินค้าทางอากาศ สมรรถนะของโซ่อุปทาน และผลการดำเนินงานในธุรกิจส่งออก. วารสารเกษมบัณฑิต, 2(3), 101–116.
ราชกิจจานุเบกษา. (2521, 11 ธันวาคม). พระราชบัญญัติส่งเสริมการพาณิชยนาวี พ.ศ. 2521. เล่มที่ 95 ตอนที่ 143 ฉบับพิเศษ, หน้า 1.
โรงเรียนธุรกิจการขนส่งและการค้าระหว่างประเทศ (ITBS). (2567). การขนส่งสินค้าทางทะเล (Sea Freight). เรียกใช้เมื่อ 23 มีนาคม 2567 จาก https://itbslogistics.
สำนักงานใหญ่และศูนย์โลจิสติกส์. (2564). อะไรคือเหตุผลที่ทำให้ Supply Chain Management (SCM) สำคัญต่อธุรกิจและอุตสาหกรรม.
สราวุธ ลักษณะโต. (2564). การขนส่งทางทะเล. กรุงเทพฯ: ISBC.
สิทธิชัย ชวรางกูร. (2568). การค้าระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ: พีค การพิมพ์.
ศิริยอด, ฐ., ฐิติยาปราโมทย์, ณ., ลางคุลเสน, ส., ตันติเตชา, ช., กองคำ, น., และโอฬารธนพร, ธ. (2566). การวิเคราะห์ปัจจัยเสี่ยงเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพของห่วงโซ่อุปทาน ข้าวโพดหวานสำหรับการส่งออกไปยังตลาดต่างประเทศ. วารสารเกษตรศาสตร์ธุรกิจประยุกต์, 17(27), 21–43.
สำราญ ทองเล็ก. (2551). การจัดการกิจการพาณิชยนาวี. กรุงเทพฯ: คณะบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
