CONFLICT MANAGEMENT

Main Article Content

Srisadet Kongkan

Abstract

This academic article aims to present conflict management. Where contradiction is the nature of all things Conflict can lead to creativity if understood and managed well. But the conflict, if too much, lacks understanding. And lack of good management will erupt into violence and damage as a result. Humans live their daily lives in conjunction with conflicts, whether economic, social, cultural and political, that may occur in different ways. In each individual, in each organization, conflicts are both beneficial and beneficial. and to no avail If not understood and managed poorly, then it is essential that human beings understand and think that it is natural and inevitable. as long as they live and live together with other people in society.

Article Details

Section
บทความวิชาการ

References

พีรธร บุณยรัตพันธุ์, บุญส่ง ถวยเงิน และ พัฒน์ศักดิ์ กระต่ายน้อย. (2552). การจัดการความขัดแย้งกับการทำงานในชุมชน. พิษณุโลก: ทิพย์เสนาการพิมพ์.

ชัยพร วิชชาวุธ. (2525). มูลสารจิตวิทยา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ซิลเวอร์แมน. โรเบิร์ต อี. (2529). จิตวิทยาทั่วไป. แปลและเรียบเรียงโดย คณาจารย์ภาควิชา

จิตวิทยา กรุงเทพฯ: ภาคจิตวิทยาคระสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ณัฎฐนันท์ เขจรนันท์. (2551). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ณรงค์ เส็งประชา. (2541). มนุษย์กับสังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โอ.เอสพริ้นติ้งเฮ้าส์.

ทัศนีย์ สงวนสัตย์. (2540). หลักธรรม. กรุงเทพฯ: สสวท.

เทพนม เมืองแมน และสวิง สุวรรณ. (2529). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทย

พัฒนาการพาณิชย์ จำกัด.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2539). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2525. (พิมพ์ครั้งที่ 6).

กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

พิภพ วชังเงิน. (2547). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: รวมสาสน์ (1977).

พรชัย ลิขิตธรรมโรจน์. (2545). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: โอ.เอสพริ้นติ้ง เฮ้าส์.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2550). การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.

โสภา ชนิลมันน์. (2536). บุคลิกภาพและการพัฒนา : แนวโน้มสู่พฤติกรรมปกติและการมี

พฤติกรรมเบี่ยงเบนของเด็กและเยาชน. กรุงเทพฯ: คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

เสถียร เหลืองอร่าม. (2546). มนุษยสัมพันธ์ในองค์การ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. (2542). พฤติกรรมผู้นำทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

อรุณ รักธรรม. (2553). การศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ในองค์การ. ใน เอกสารการสอนชุดวิชา

พฤติกรรมมนุษย์ในองค์การ. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อวยชัย ชบา. (2542). การติดต่อสื่อสารในองค์การ. ใน เอกสารชุดวิชาพฤติกรรมมนุษย์ใน

องค์การ. นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

อรุณ รักธรรม. (2542). หลักมนุษยสัมพันธ์กับการบริหาร. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

อาภรพันธ์ จันทร์สว่าง. (2545). การพัฒนาบุคลกลุ่มและชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์

มหาวิทยาลัยธรรมสาสตร์.

อาษา ขอจิตเมตต์. (2545). วิธีชนะมิตรและจูงใจคน โดยเดล คาร์เนกี. กรุงเทพฯ:

สำนักพิมพ์ ขอจิตเมตต์.

อุทัย หิริญโต. (2543). หลักการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: โอเดียรสโตร์.

อำนวย แสงสว่าง. (2546). จิตวิทยาอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: บริษัทอักษราพิพัฒน์.