CHANGE MANAGEMENT GUIDELINES DIGITAL DIVIDE IN PRIVATE EDUCATIONAL INSTITUTIONS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
In the rapidly evolving digital era, private educational institutions face new challenges, particularly the digital divide, which significantly impacts administration and teaching processes. This article aims to present a systematic change management approach to address the digital divide in private educational institutions through six key steps 1)analyzing the context and structure of the institution, 2)modifying administrative models and operations, 3) enhancing the digital capabilities of personnel, 4) promoting learning and skill development aligned with the digital age, 5) proposing strategic development guidelines, and 6) fostering an organizational culture that effectively supports technology adoption.
Private educational institutions benefit from administrative flexibility and the ability to adapt quickly to changing trends. However, they still face disparities in accessing digital resources and generational differences in technological proficiency among personnel. Therefore, effective change management is crucial to bridging the digital divide and equipping personnel at all levels with the necessary digital skills to maximize their potential. Implementing these strategies will enable private educational institutions to evolve into learning organizations that keep pace with the digital era while preparing for future trends and challenges.
Article Details
References
จันทิมา รุ่งเรือง. (2563). โมเดลเชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเอกชนในยุคดิจิทัล. ใน วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
จิรัตน์ อยู่ยืน. (2565). รูปแบบการบริหารการเปลี่ยนแปลงการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของโรงเรียนวัดนาวง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(7), 65.
จีระนันท์ มูลมาตร และคณะ. (2564). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการบริหารของสถานศึกษาในยุคดิจิทัลทรานฟอร์เมชั่น. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 17(2), 45.
ดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2564). ภาวะผู้นำดิจิทัล. ศูนย์การเรียนรู้มหาวิทยาลัยขอนแก่น. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ปุณณิฐฐา มาเชค. (2562). การใช้เทคโนโลยีทางการศึกษาเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพในยุค 4.0 (ศตวรรษที่ 21). วารสารศึกษาศาสตร์ มมร, 7(2), 41-52.
ภัทรา จรรยาธรรม. (2564). การบริหารสถานศึกษาเอกชนในยุคดิจิทัล. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มัทนา วังถนอมศักดิ์ และคณะ. (2564). ผู้บริหารสถานศึกษากับการบริหารความเปลี่ยนแปลง.
วารสารวิชาการ วิทยาลัยแสงธรรม, 13(2), 4.
รักษ์ วรกิจโภคาทร. (2561). การบริหารคน..บนโลกของความผันผวน. เรียกใช้เมื่อ 12 มกราคม 2568 จาก https://shorturl.at/jpBLS
เรวัต แสงสุริยงค์. (2561). ความพยายามลดช่องว่างด้านดิจิทัลในสังคมไทย. วารสารฉบับภาษาไทย สาขามนุษย์ศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(3), 61.
สงบ อินทรมณี. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 16(1), 62.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริพร ทัตทวี. (2561). การบริหารการเปลี่ยนแปลง. เรียกใช้เมื่อ 15 มกราคม จาก https://www.graduate.nu.ac.th/wp-content/uploads/2019/06/ChangeManagement_8-9June2019_Siriporn.pdf
สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2566). ร่างแผนพัฒนาการศึกษาเอกชน พ.ศ. 2566 – 2570. กลุ่มงานนโยบายและแผน สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน.
อัครนันท์ คิดสม. (2564). การแบ่งแยกทางดิจิทัลในกลุ่มประเทศอาเซียนในทศวรรษ 2010. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร, 18(2), 64.
ยืนยง ไทยใจดี. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารการเปลี่ยนแปลงสู่ความเป็นเลิศของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานระดับมัธยมศึกษา. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(1), 65.
เพ็ญจันทร์ สินธุเขต. (2560). การศึกษายุคนี้ (ยุคดิจิทัล): Thailand 4.0. การประชุมวิชาการระดับชาติ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ครั้งที่ 3
Coleman, V. (2021). Digital divide in UK education during COVID-19 pandemic: Literature review. In Cambridge Assessment Research Report. Cambridge, UK: Cambridge Assessment.
